Jobs 30
1 Men no er eg til spott for deim som yngre er av år enn eg; eg deira feder ikkje fann verdige plass hjå gjætarhunden.
Hatei, atuteh kai hlak ka camo e naw ni Kai na pathoe awh. A napanaw hah kai ni ka panuet teh, kaie tuhu ka ring e uinaw koe patenghai bawk van hoeh.
2 Magtlause er og deira hender, og deira saft og kraft er burte;
A thaonae hah kai hanelah bangmaw cungkeinae kaawm. A thayung tawn awh hoeh toe.
3 Dei magre er av naud og svolt, dei gneg i turre øydemarki som alt i går var reine audni,
Takangnae hoi voutthoup dawk a kamsoe awh teh, kahrawngum kingdinae hmuen koe tang a yawng awh.
4 og plukkar melde millom kjørri og hev til føda einerot.
Pho um e angmai hna a la awh teh, samphokung e a tangpha hah rawca hanelah a tai awh.
5 Frå folket vert dei jaga burt, fær tjuvemann slengt etter seg.
Ahnimouh teh, tami koehoi pâlei awh teh, tamru patetlah a hramsin awh.
6 Dei gøymer seg i fæle gil, i holor uti jord og fjell;
Tangkom thung hoi lungngoum thung o hanelah doeh ao awh. Talai hoi talung kâko dawk ao awh.
7 og millom buskor skrålar dei og samlast under netlerunnar;
Caprapum vah a hram awh teh, pâkhingum vah a tabo awh.
8 ei ætt av dårar og namnlause som ein helst piskar ut or landet.
Ahnimouh teh tamipathu e canaw doeh. Bang pato patang hoeh e canaw doeh. Ram thung hoi hrek e naw doeh.
9 No er eg slengjestev for deim, eit ordtak hev for deim eg vorte.
Atu teh la lah na sak awh hanelah ka o toe. Na pathoe e lah ka o toe.
10 Dei styggjest ved meg, held seg burte og sparer ei å sputta på meg.
Na panuet awh teh kai hoi kâhlat lah na o awh. Ka minhmai na tamthawi awh.
11 Utan all blygd dei krenkjer meg, hiv av kvart band framfor mi åsyn.
Bangkongtetpawiteh, lirui hah a rasu awh teh, na ka pacekpahlek awh. Ka hmalah kammoumrui a rasu awh.
12 Eit utjo reiser seg til høgre, dei spenner mine føter burt, og legg ulukke-vegar mot meg.
Kaie aranglah nawsainaw a kangdue teh, ka khok hah a phen awh. A rawkphainae lamthung hah kai taranlahoi a sak awh.
13 Og stigen min den bryt dei upp og hjelper til med mi ulukka, dei som er hjelpelause sjølv.
Ka lamthung hah a raphoe awh. Kai ka tâlaw nahanelah a kâyawm awh. Ahnimouh kâhruetcuet ka poe hane apihai awm hoeh.
14 Som gjenom vide murbrot kjem dei, velter seg fram med bråk og brak.
Ka kaw poung e kâko dawk hoi a tho awh teh, ningkatim rahim vah na kalup awh.
15 Imot meg vender rædslor seg, mi æra elter dei som stormen, mi velferd kvarv som lette sky.
Takithopoung e ka lathueng vah a pha. Bari lah ka onae hah kahlî patetlah a pâlei awh. Ka tawn e naw hah tâmai patetlah a kahma.
16 No jamrar seg mi sjæl i meg; usæle dagar held meg fast.
Ka kângairunae ni ka hringnae teh a rabawk toe. Ka khangnae hninnaw ni khak na kuet.
17 Natti gneg mine knokar av meg, min verk, mi pina aldri søv.
Karum lah ka hru hah koung a thut teh, ka tharui patawnae ni roum thai hoeh.
18 Ved allmagt vert min klædnad vanstelt, heng tett som skjortekragen kring meg.
Ka patawpoung e ni hnicu hoi kayo e patetlah na kayo teh, angki lahuen patetlah na katek.
19 Han kasta meg i skarnet ned; og eg ser ut som mold og oska.
Tangdong dawk na tâkhawng teh, hraba hoi vaiphu patetlah ka o toe.
20 Eg skrik til deg, du svarar ikkje, eg stend der, og du stirer på meg.
Nama koe ka hram, hateiteh, na pato hoeh. Ka kangdue teh na khet.
21 Hard hev du vorte imot meg, du stri’r mot meg med veldug hand.
Hatei, kai hanelah ka pahngawpahrak e lah na o. Na kut thasainae ni na taran.
22 Du let meg fara burt i stormen, du let meg tynast i hans brus.
Kahlî dawk na tawm teh, a lathueng vah na kâcui sak.
23 Eg veit du fører meg til dauden, der alt som liver samlast lyt.
Bangkongtetpawiteh, nama ni duenae dawk na ceikhai hane hah ka panue. Hringnae katawnnaw pueng hanelah, na pouk pouh tangcoung e im dawkvah.
24 Kven kavar ikkje når han søkk? Kven ropar ikkje ut i fåren?
BAWIPA ni a kut a dâw torei teh, a kâhei nakunghai, banglah tho hoeh toe. A raphoe torei teh, a hram nakunghai hawinae awm hoeh toe.
25 Gret eg’kje sjølv med den fortrykte, og syrgde yver fatigmann?
Runae ka kâhmonaw hanlah ouk ka ka nahoehmaw. Karoedengnaw hanlah lungreithai hoi kaawm boihoeh maw.
26 Eg vona godt, men det kom vondt, eg venta ljos, men myrker kom.
Hateiteh, hawinae ka tawng navah, hno kahawihoehe hah ka lathueng vah a pha. Angnae ka ring navah hmonae a pha.
27 Det kokar allstødt i mitt indre, ulukkedagen møter meg.
Ka lungthin a tâsue teh roum thai hoeh. Ka khangnae hninnaw ni na tho sin.
28 Svart gjeng eg kring, men ikkje solbrend, eg ris i flokken, skrik um hjelp.
Panuinae koelah tho hoeh niteh, lungmathoe koelah ka cei. Kamkhuengnaw rahak vah, ka kangdue teh, kabawpnae ka hei teh ka hram.
29 Bror åt sjakalar hev eg vorte, til strussar eg ein frende er.
Kahrawnguinaw e hmaunawngha lah ka o. Kalauk tavanaw hoi huiko lah ka o.
30 Mi hud er svart og flaknar av; det brenn i mine bein av hite.
Ka vuen teh hoehoe a tamang teh kai koehoi a bo, Ka hrunaw teh puenghoi a kâan
31 Min cither hev eg bytt i sorg, og fløyta mi med gråtar-mål.
Ka ratoung teh ka lungmathoenae lah a coung, ka tamawi teh kâlawk lah a coung.
