Jobs 3

1 Då let Job upp munnen og banna fødedagen sin.

Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:

2 Job tok til ords og sagde:

3 «Burt med den dag då eg vart fødd, den natt som sa: «Ein svein er avla!»

“Doğduğum gün yok olsun, ‘Bir oğul doğdu’ denen gece yok olsun!

4 Må denne dag til myrker verta - burtgløymd av Gud i høge himmel - og inkje ljos på honom skina!

Karanlığa bürünsün o gün, Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, Üzerine ışık doğmasın.

5 Lat svarte myrkret honom eiga og skyer seg kring honom samla! Dagmyrkjingar skal honom skræma

Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, Bulut çöksün üzerine; Işığını karanlık söndürsün.

6 og myrkret gløypa denne natt! Burt med den natt frå årsens dagar, ho kome ei i månads tal!

Zifiri karanlık yutsun o geceyi, Yılın günleri arasında sayılmasın, Aylardan hiçbirine girmesin.

7 Ja, aud og tom skal natti verta og ingen fagnad i ho klinga;

Kısır olsun o gece, Sevinç sesi duyulmasın içinde.

8 Dagbannarar skal henne banna, dei som kann mana upp Livjatan,

Günleri lanetleyenler, Livyatan'ı uyandırmaya hazır olanlar, O günü lanetlesin.

9 Og morgonstjernor skal’kje skina; fåfengt ho venta skal på ljoset - augbrunerne av morgonroden -

Akşamının yıldızları kararsın, Boş yere aydınlığı beklesin, Tan atışını görmesin.

10 av di ho ei livsdøri stengde på mor mi, so eg slapp for kval.

Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.

11 Kvi døydd’ eg ei i moders liv? Ell’ slokna då eg rett var fødd?

“Neden doğarken ölmedim, Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?

12 Kvi fanst det kne som mot meg tok; og brjost eg kunde suga ved?

Neden beni dizler, Emeyim diye memeler karşıladı?

13 So låg eg still og kvilde no, eg sov og hadde ro og fred

Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, Uyuyup dinlenmiş olurdum;

14 hjå kongar og hjå fyrstar, som til gravstad pyramider bygde,

Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,

15 hjå hovdingar som åtte gull og fyllte sine hus med sylv;

Evlerini gümüşle dolduran Altın sahibi önderlerle birlikte.

16 ell’ ufødd var eg ikkje til, lik born som aldri ljoset såg.

Neden düşük bir çocuk gibi, Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?

17 Der rasar ei dei vonde meir; der kviler dei som trøytte er;

Orada kötüler kargaşayı bırakır, Yorgunlar rahat eder.

18 og fangarne er trygge der; dei høyrer ingen drivar meir.

Tutsaklar huzur içinde yaşar, Angaryacının sesini duymazlar.

19 Der stor og liten like er, og trælen fri for herren sin.

Küçük de büyük de oradadır, Köle efendisinden özgürdür.

20 Kvi gjev han ljos til den som lid, og liv til deim som gremmer seg,

“Niçin sıkıntı çekenlere ışık, Acı içindekilere yaşam verilir?

21 som fåfengt stundar etter dauden, og søkjer han som løynde skatt,

Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, Onu define arar gibi ararlar;

22 som gled seg, ja, som jublar høgt, og fegnast når dei finn ei grav -

Mezara kavuşunca Neşeden coşar, sevinç bulurlar.

23 til mannen som ei finn sin veg, som Gud set fast og stengjer inne?

Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, Çevresini Tanrı'nın çitle çevirdiği kişiye?

24 Min sukk hev vorte daglegt brød, og klaga mi som vatnet strøymar.

Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadım.

25 Meg råkar det eg ottast fyre; det som eg ræddast, hender meg.

Korktuğum, Çekindiğim başıma geldi.

26 Snaudt fær eg fred, snaudt fær eg ro, snaudt lindring - so kjem uro att.»

Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, Yalnız kargaşa var.”