Jobs 3

1 Då let Job upp munnen og banna fødedagen sin.

Shure kwaizvozvo, Jobho akashamisa muromo wake ndokutuka zuva rokuberekwa kwake.

2 Job tok til ords og sagde:

Akati:

3 «Burt med den dag då eg vart fødd, den natt som sa: «Ein svein er avla!»

“Zuva rokuberekwa kwangu ngariparare, uye nousiku hwakanzi, ‘Kwaberekwa mwanakomana!’

4 Må denne dag til myrker verta - burtgløymd av Gud i høge himmel - og inkje ljos på honom skina!

Zuva iroro ngarishanduke rive rima; Mwari wokudenga ngaarege kuva nehanya naro; Chiedza ngachirege kuvhenekera pamusoro paro.

5 Lat svarte myrkret honom eiga og skyer seg kring honom samla! Dagmyrkjingar skal honom skræma

Rima nomumvuri wakasviba ngazviritore zvakare; gore ngarigare pamusoro paro; kusviba ngakufukidze chiedza charo.

6 og myrkret gløypa denne natt! Burt med den natt frå årsens dagar, ho kome ei i månads tal!

Usiku uhwo rima guru ngaribate; ngahurege kuverengwa pakati pamazuva egore kana kunyorwa pamwedzi ipi zvayo.

7 Ja, aud og tom skal natti verta og ingen fagnad i ho klinga;

Usiku uhwo ngahushaye chibereko; ngaparege kunzwika kupembera kwomufaro mahuri.

8 Dagbannarar skal henne banna, dei som kann mana upp Livjatan,

Vanotuka mazuva ngavatuke zuva iro, vaya vakagadzirira kumutsa Chikara Chikuru cheGungwa.

9 Og morgonstjernor skal’kje skina; fåfengt ho venta skal på ljoset - augbrunerne av morgonroden -

Nyeredzi dzahwo dzamangwanani ngadzisvibe; ngahumirire chiedza chamasikati pasina uye ngahurege kuona hwerazuva hwamambakwedza;

10 av di ho ei livsdøri stengde på mor mi, so eg slapp for kval.

nokuti hahuna kundipfigira mikova yechizvaro kuti huvanze dambudziko pamberi pangu.

11 Kvi døydd’ eg ei i moders liv? Ell’ slokna då eg rett var fødd?

“Ko, ndakaregererei kufa pakuberekwa kwangu, nokufa pandaibuda mudumbu?

12 Kvi fanst det kne som mot meg tok; og brjost eg kunde suga ved?

Mabvi akavapo seiko kuti andigamuchire namazamu kuti ndinwe?

13 So låg eg still og kvilde no, eg sov og hadde ro og fred

Nokuti zvino ndingadai ndakavata murugare; ndingadai ndivete uye ndakazorora

14 hjå kongar og hjå fyrstar, som til gravstad pyramider bygde,

namadzimambo namakurukota enyika, vakazvivakira nzvimbo dzava matongo zvino,

15 hjå hovdingar som åtte gull og fyllte sine hus med sylv;

navatongi vakanga vane goridhe, vakazadza dzimba dzavo nesirivha.

16 ell’ ufødd var eg ikkje til, lik born som aldri ljoset såg.

Kana kuti sei ndisina kuvigwa muvhu somwana asina kusvika, somucheche asina kumboona chiedza chezuva?

17 Der rasar ei dei vonde meir; der kviler dei som trøytte er;

Ikoko vakaipa vanorega kutambudza, uye ikoko vakaneta vakazorora.

18 og fangarne er trygge der; dei høyrer ingen drivar meir.

Nhapwa dzinofarirawo rugare rwadzo; havachanzwizve kudanidzira kwomuchairi wenhapwa.

19 Der stor og liten like er, og trælen fri for herren sin.

Vaduku navakuru variko, uye nhapwa yakasunungurwa kubva pana tenzi wayo.

20 Kvi gjev han ljos til den som lid, og liv til deim som gremmer seg,

“Chiedza chinopirweiko vaya vari kusurukirwa, uye upenyu kune ane shungu pamwoyo,

21 som fåfengt stundar etter dauden, og søkjer han som løynde skatt,

kuna vaya vanoshuva kufa irwo rusingauyi, vanorutsvaka kupfuura pfuma yakavanzika,

22 som gled seg, ja, som jublar høgt, og fegnast når dei finn ei grav -

vazere nomufaro uye vanofara pavanosvika muguva?

23 til mannen som ei finn sin veg, som Gud set fast og stengjer inne?

Upenyu hunopirweiko munhu ane nzira yakavanzika, iye akakomberedzwa naMwari noruzhowa?

24 Min sukk hev vorte daglegt brød, og klaga mi som vatnet strøymar.

Nokuti mafemo anosvika kwandiri pachinzvimbo chezvokudya, kugomera kwangu kunodururwa semvura.

25 Meg råkar det eg ottast fyre; det som eg ræddast, hender meg.

Zvandaitya zvakandivinga; zvandaizeza zvaitika kwandiri.

26 Snaudt fær eg fred, snaudt fær eg ro, snaudt lindring - so kjem uro att.»

Handina rugare, handina runyararo; handina zororo, asi nhamo chete.”