Jobs 3

1 Då let Job upp munnen og banna fødedagen sin.

Tukun wik sac, na Job el fah kasla ac selngawi len se ma osweyukla el.

2 Job tok til ords og sagde:

El fahk,

3 «Burt med den dag då eg vart fødd, den natt som sa: «Ein svein er avla!»

“O God, selngawiya fong se ma srimetak nga ah; Ac len se ma osweyukla nga!

4 Må denne dag til myrker verta - burtgløymd av Gud i høge himmel - og inkje ljos på honom skina!

O God, ekulla len sac nu ke lohsr lulap. Nimet kom sifil esam len sac; Ac tia pac lela tuh in oasr kalem tolak len sac.

5 Lat svarte myrkret honom eiga og skyer seg kring honom samla! Dagmyrkjingar skal honom skræma

Oru tuh in sie len ohkok ac lohsr matoltol; Afinya ke pukunyeng, ac kosrala kalmen faht uh liki.

6 og myrkret gløypa denne natt! Burt med den natt frå årsens dagar, ho kome ei i månads tal!

Eela fong sac liki yac uh, Ac tia lela in sifil oekyuk.

7 Ja, aud og tom skal natti verta og ingen fagnad i ho klinga;

Oru tuh in wangin koanon fong sac, Sie fong wangin pusren engan lohngyuk.

8 Dagbannarar skal henne banna, dei som kann mana upp Livjatan,

Lela tuh mwet inutnut in selngawi len sac, Elos su etu in pirakak kosro sulallal Leviathan.

9 Og morgonstjernor skal’kje skina; fåfengt ho venta skal på ljoset - augbrunerne av morgonroden -

Lela tuh itu Nasren in tia tolak, Ac oru tuh lohsr lun fong sac in lohsr na, ac tia sifil kalmelik.

10 av di ho ei livsdøri stengde på mor mi, so eg slapp for kval.

Selngawiya fong sac lah pwanang nga isusla, Ac oru nga pula ma upa ac keok.

11 Kvi døydd’ eg ei i moders liv? Ell’ slokna då eg rett var fødd?

“Nga ke ngan misa na insien nina kiuk ah, Ku ke pacl se na ma osweyukla nga ah.

12 Kvi fanst det kne som mot meg tok; og brjost eg kunde suga ved?

Mwe mea nina kiuk ah in sruokyuwi finyepal? Mwe mea elan katitiyu?

13 So låg eg still og kvilde no, eg sov og hadde ro og fred

Nga funu misa na in pacl sac, nga lukun mongla na in pacl inge,

14 hjå kongar og hjå fyrstar, som til gravstad pyramider bygde,

Oanna motul oana tokosra, ku mwet leum Su sifil musaela inkul matu sin mwet leum uh.

15 hjå hovdingar som åtte gull og fyllte sine hus med sylv;

Nga lukun motul na oana fisrak Su nwakla lohm selos ke gold ac silver,

16 ell’ ufødd var eg ikkje til, lik born som aldri ljoset såg.

Ku motul oana sie tulik fusr ma misa na meet liki el isusla uh.

17 Der rasar ei dei vonde meir; der kviler dei som trøytte er;

In kulyuk uh, mwet koluk ac tila orekma koluk, Ac mwet orekma su totola elos eis pacl in mongla lalos ke elos oan in kulyuk uh.

18 og fangarne er trygge der; dei høyrer ingen drivar meir.

Mwet sruoh ma misa tari elos muta in misla, Ac elos sukosok liki pusren sapsap ac kas kou.

19 Der stor og liten like er, og trælen fri for herren sin.

Mwet nukewa ac sun misa — mwet pwengpeng oayapa mwet tia eteyu — Ac mwet foko elos sukosokla.

20 Kvi gjev han ljos til den som lid, og liv til deim som gremmer seg,

“Efu ku kom oru tuh mwet uh in mutana in moul keok? Efu ku kom sang kalem in tolak mwet asor?

21 som fåfengt stundar etter dauden, og søkjer han som løynde skatt,

Elos tupanna elos in misa, a elos tiana misa. Elos lungse kulyuk uh liki kutena mwe kasrup.

22 som gled seg, ja, som jublar høgt, og fegnast når dei finn ei grav -

Elos ac tiana engan nwe ke na elos misa ac pukpuki.

23 til mannen som ei finn sin veg, som Gud set fast og stengjer inne?

God El okanlana ma ac sikyak nu selos tok uh, Ac El kosralosla tuh elos in tia ku in oru kutena ma.

24 Min sukk hev vorte daglegt brød, og klaga mi som vatnet strøymar.

Nga tia mongo — nga tung na, Ac nga tia ku in kutongya sasao luk.

25 Meg råkar det eg ottast fyre; det som eg ræddast, hender meg.

Ma nukewa ma nga sangeng ac sensen kac uh sikyak.

26 Snaudt fær eg fred, snaudt fær eg ro, snaudt lindring - so kjem uro att.»

Wangin misla nu sik, wangin mongla luk, Ac wangin saflaiyen mwe lokoalok nu sik.”