Jobs 3
1 Då let Job upp munnen og banna fødedagen sin.
Te phoeiah Job a ka te a ang tih a khohnin te a tap.
2 Job tok til ords og sagde:
Te vaengah Job loh a doo tih,
3 «Burt med den dag då eg vart fødd, den natt som sa: «Ein svein er avla!»
Amah kah thang nah khohnin neh, “Tongpa a yom,” a ti hlaem khaw paltham mai saeh.
4 Må denne dag til myrker verta - burtgløymd av Gud i høge himmel - og inkje ljos på honom skina!
Te khohnin te a hmuep la om palueng vetih, Pathen loh a so la toem pawt mako. Te dongah vangnah loh te soah sae boel saeh.
5 Lat svarte myrkret honom eiga og skyer seg kring honom samla! Dagmyrkjingar skal honom skræma
Te te hmaisuep neh dueknah hlipkhup loh suk saeh. A soah khomai yaal saeh lamtah, hlamhop hnin bangla let saeh.
6 og myrkret gløypa denne natt! Burt med den natt frå årsens dagar, ho kome ei i månads tal!
Tekah hlaem te a hmuep loh lo saeh lamtah kum khat kah khohnin dongah a kohoe boel saeh, hla taenah dongah khaw kun boel saeh.
7 Ja, aud og tom skal natti verta og ingen fagnad i ho klinga;
Tekah hlaem te pumhong la om saeh lamtah a khuiah omngaih laa cuen boel saeh ne.
8 Dagbannarar skal henne banna, dei som kann mana upp Livjatan,
Khohnin thae aka phoei thil tih, a coekcoe la Leviathan aka haeng loh, te te tap saeh.
9 Og morgonstjernor skal’kje skina; fåfengt ho venta skal på ljoset - augbrunerne av morgonroden -
Hlaemhmah aisi khaw hmuep saeh lamtah, khosae te lamtawn cakhaw sae boel saeh, mincang khosaeng te hmu boel saeh.
10 av di ho ei livsdøri stengde på mor mi, so eg slapp for kval.
Ka bungko thohkhaih te a khaih mai vetih thakthaenah he ka mik lamloh a thuh mai kolla.
11 Kvi døydd’ eg ei i moders liv? Ell’ slokna då eg rett var fødd?
Balae tih bung khuiah ka duek pawh. Bungko lamloh ka thoeng tih ka pal hae.
12 Kvi fanst det kne som mot meg tok; og brjost eg kunde suga ved?
Balae tih khuklu loh kai n'doe, balae tih rhangsuk loh n'khut.
13 So låg eg still og kvilde no, eg sov og hadde ro og fred
Ka yalh to palueng koinih la ka ip mong vetih ka duem lah ni.
14 hjå kongar og hjå fyrstar, som til gravstad pyramider bygde,
Manghai rhoek neh a imrhong aka thoh diklai olrhoep rhoek taengla,
15 hjå hovdingar som åtte gull og fyllte sine hus med sylv;
Amih taengkah sui mangpa rhoek neh a im ah tangka aka hawn rhoek taengah.
16 ell’ ufødd var eg ikkje til, lik born som aldri ljoset såg.
Rhumpu bangla n'thuh kanoek vetih vangnah aka hmuh noek pawh camoe rhoek bangla ka om pawt mako.
17 Der rasar ei dei vonde meir; der kviler dei som trøytte er;
Teah te halang rhoek loh khoponah a toeng uh tih thadueng aka bawt khaw pahoi duem.
18 og fangarne er trygge der; dei høyrer ingen drivar meir.
Thongtla rhoek te rhenten rhalthal uh tih, tueihno ol ya uh pawh.
19 Der stor og liten like er, og trælen fri for herren sin.
Tanoe neh kangham khaw amah la om pahoi tih sal khaw a boei taeng lamloh sayalh coeng.
20 Kvi gjev han ljos til den som lid, og liv til deim som gremmer seg,
Balae tih thakthaekung taengah vangnah, hinglu khahing taengah hingnah a paek?
21 som fåfengt stundar etter dauden, og søkjer han som løynde skatt,
Dueknah hamla aka rhingda long khaw dang hae pawt tih kawn lakah te te a too.
22 som gled seg, ja, som jublar høgt, og fegnast når dei finn ei grav -
Phuel a hmuh uh vaengah omngaihnah neh a ngaingaih la a kohoe uh.
23 til mannen som ei finn sin veg, som Gud set fast og stengjer inne?
A longpuei te hlang ham tah a thuh dae a taengah Pathen loh a mak pah.
24 Min sukk hev vorte daglegt brød, og klaga mi som vatnet strøymar.
Ka buh hmai ah ka hueinah ha pawk tih ka kawknah he tui bangla pha.
25 Meg råkar det eg ottast fyre; det som eg ræddast, hender meg.
Birhihnah neh ka birhih akhaw kamah m'vuei tih ka rhih nawn te khaw kamah taengah thoeng.
26 Snaudt fær eg fred, snaudt fær eg ro, snaudt lindring - so kjem uro att.»
Ka dingsuek pawt tih ka mong pawh, ka duem pawt vaengah khoponah ha thoeng,” a ti.
