Jobs 29
1 Då heldt Job fram med talen sin og sagde:
Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
2 «Å, var eg som i fordums måna’r, som den gong Gud mi verja var,
«Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
3 då yver meg hans lampa skein, som lyste meg i myrkret fram,
У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
4 slik som eg var i mogne manndom, då Gud var ven i huset mitt,
Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
5 då Allvald endå med meg var, og mine born eg kring meg såg,
Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
6 då eg i fløyte foten tvådde, og olje rann av fjellet nær meg,
Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
7 då eg til porten steig i byen, og sessen min på torget tok!
Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
8 Ungdomen såg meg, løynde seg; dei gamle reiste seg og stod;
Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
9 hovdingar stogga midt i talen og lagde handi på sin munn;
Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
10 og røysti tagna hjå dei gjæve, og tunga seg til gomen kleimde;
Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
11 dei som meg høyrde, sælka meg, og dei som såg meg, vitna for meg.
Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
12 Eg berga arming når han ropa, og farlaus som var utan hjelp;
Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
13 velsigning fekk eg frå forkomne, og enkjor fekk eg til å jubla.
Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
14 Rettferd var min, eg hennar bunad; rett var mi kappa og mi kruna.
Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
15 Eg for den blinde auga var, og føter var eg for den halte.
Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
16 Ein far eg var for fatigfolk; eg for ukjende saki granska.
Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
17 På brotsmann tennerne eg knekte, reiv fengdi utor gapet hans.
Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
18 Eg sagde: «I reiret skal eg døy, med dagar talrike som sand.
Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
19 Til roti mi skal vatnet trengja, dogg bu ved natt på greini mi;
Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
20 mi æra held seg frisk hjå meg, bogen vert ny handi mi.»
Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
21 Dei høyrde ventande på meg, og lydde stilt på rådi mi.
Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
22 Og ikkje la dei mot mitt ord, min tale draup ned yver deim.
Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
23 På meg dei bia som på regn, ja, som vårregn opna munnen.
Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
24 Eg smilte til mismodige, mitt andlit fekk dei ikkje myrkt.
Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
25 Når eg deim vitja, sat eg fremst, sat som ein konge i sin herflokk, lik ein som trøystar syrgjande.
Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
