Jobs 29

1 Då heldt Job fram med talen sin og sagde:

ヨブまた語をつぎて曰く

2 «Å, var eg som i fordums måna’r, som den gong Gud mi verja var,

嗚呼過にし年月のごとくならまほし 神の我を護りたまへる日のごとくならまほし

3 då yver meg hans lampa skein, som lyste meg i myrkret fram,

かの時には彼の燈火わが首の上に輝やき彼の光明によりて我黑暗を歩めり

4 slik som eg var i mogne manndom, då Gud var ven i huset mitt,

わが壯なりし日のごとくならまほし 彼時には神の恩惠わが幕屋の上にありき

5 då Allvald endå med meg var, og mine born eg kring meg såg,

かの時には全能者なほ我とともに在し わが子女われの周圍にありき

6 då eg i fløyte foten tvådde, og olje rann av fjellet nær meg,

乳ながれてわが足跡を洗ひ 我が傍なる磐油を灌ぎいだせり

7 då eg til porten steig i byen, og sessen min på torget tok!

かの時には我いでて邑の門に上りゆき わが座を街衢に設けたり

8 Ungdomen såg meg, løynde seg; dei gamle reiste seg og stod;

少き者は我を見て隱れ 老たる者は起あがりて立ち

9 hovdingar stogga midt i talen og lagde handi på sin munn;

牧伯たる者も言談ずしてその口に手を當て

10 og røysti tagna hjå dei gjæve, og tunga seg til gomen kleimde;

貴き者も聲ををさめてその舌を上顎に貼たりき

11 dei som meg høyrde, sælka meg, og dei som såg meg, vitna for meg.

我事を耳に聞る者は我を幸福なりと呼び 我を目に見たる者はわがために證據をなしぬ

12 Eg berga arming når han ropa, og farlaus som var utan hjelp;

是は我助力を求むる貧しき者を拯ひ 孤子および助くる人なき者を拯ひたればなり

13 velsigning fekk eg frå forkomne, og enkjor fekk eg til å jubla.

亡びんとせし者われを祝せり 我また寡婦の心をして喜び歌はしめたり

14 Rettferd var min, eg hennar bunad; rett var mi kappa og mi kruna.

われ正義を衣また正義の衣る所となれり 我が公義は袍のごとく冠冕のごとし

15 Eg for den blinde auga var, og føter var eg for den halte.

われは盲目の目となり跛者の足となり

16 Ein far eg var for fatigfolk; eg for ukjende saki granska.

貧き者の父となり知ざる者の訴訟の由を究め

17 På brotsmann tennerne eg knekte, reiv fengdi utor gapet hans.

惡き者の牙を折り その齒の間より獲物を取いだせり

18 Eg sagde: «I reiret skal eg døy, med dagar talrike som sand.

我すなはち言けらく 我はわが巣に死ん 我が日は砂の如く多からん

19 Til roti mi skal vatnet trengja, dogg bu ved natt på greini mi;

わが根は水の邊に蔓り 露わが枝に終夜おかん

20 mi æra held seg frisk hjå meg, bogen vert ny handi mi.»

わが榮光はわが身に新なるべくわが弓はわが手に何時も強からんと

21 Dei høyrde ventande på meg, og lydde stilt på rådi mi.

人々われに聽き默して我が敎を俟ち

22 Og ikkje la dei mot mitt ord, min tale draup ned yver deim.

わが言し後は彼等言を出さず 我説ところは彼等に甘露のごとく

23 På meg dei bia som på regn, ja, som vårregn opna munnen.

かれらは我を望み待つこと雨のごとく 口を開きて仰ぐこと春の雨のごとくなりき

24 Eg smilte til mismodige, mitt andlit fekk dei ikkje myrkt.

われ彼等にむかひて笑ふとも彼等は敢て眞實とおもはず我面の光を彼等は除くことをせざりき

25 Når eg deim vitja, sat eg fremst, sat som ein konge i sin herflokk, lik ein som trøystar syrgjande.

われは彼等のために道を擇び その首として座を占め 軍中の王のごとくして居り また哀哭者を慰さむる人のごとくなりき