Jobs 29
1 Då heldt Job fram med talen sin og sagde:
Ningĩ Ayubu nĩathiire na mbere kwaria, akiuga atĩrĩ:
2 «Å, var eg som i fordums måna’r, som den gong Gud mi verja var,
“Naarĩ korwo no haane ũrĩa ndaatariĩ mĩeri ĩrĩa ya tene, matukũ-inĩ marĩa Ngai aamenyagĩrĩra,
3 då yver meg hans lampa skein, som lyste meg i myrkret fram,
rĩrĩa tawa wake wamũrĩkaga igũrũ rĩa mũtwe wakwa, na ũndũ wa ũtheri wake ngatuĩkanagĩria nduma-inĩ!
4 slik som eg var i mogne manndom, då Gud var ven i huset mitt,
Korwo ndariĩ ũrĩa ndatariĩ matukũ-inĩ marĩa ndagaacĩire biũ, hĩndĩ ĩrĩa kuumĩrania ngoro na Ngai kwarathimaga nyũmba yakwa,
5 då Allvald endå med meg var, og mine born eg kring meg såg,
rĩrĩa Mwene-Hinya-Wothe aarĩ hamwe na niĩ, nacio ciana ciakwa ikandigiicĩria,
6 då eg i fløyte foten tvådde, og olje rann av fjellet nær meg,
rĩrĩa gacĩra gakwa kaihũgĩtio nĩ kĩrimũ kĩa iria, naruo rwaro rwa ihiga rũgaatherũkagĩra tũrũũĩ twa maguta ma mũtamaiyũ!
7 då eg til porten steig i byen, og sessen min på torget tok!
“Rĩrĩa ndaathiiaga kĩhingo-inĩ kĩa itũũra inene, na ngaikarĩra gĩtĩ gĩakwa hau kĩaraho-inĩ-rĩ,
8 Ungdomen såg meg, løynde seg; dei gamle reiste seg og stod;
aanake maanyonaga makeehera, nao athuuri makarũgama,
9 hovdingar stogga midt i talen og lagde handi på sin munn;
andũ arĩa anene maatigaga kwaria, makahumbĩra tũnua twao na moko;
10 og røysti tagna hjå dei gjæve, og tunga seg til gomen kleimde;
mĩgambo ya andũ arĩa marĩ igweta ĩgakirio, nacio nĩmĩ ciao ikanyiitana na karakara.
11 dei som meg høyrde, sælka meg, og dei som såg meg, vitna for meg.
Ũrĩa wothe wanjiguaga ngĩaria aaragia wega igũrũ rĩakwa, nao arĩa maanyonaga makangaathĩrĩria,
12 Eg berga arming når han ropa, og farlaus som var utan hjelp;
nĩ ũndũ nĩndahatũraga arĩa athĩĩni maakaya mateithio, o na arĩa mataarĩ na maithe maagĩte mũndũ wa kũmateithia.
13 velsigning fekk eg frå forkomne, og enkjor fekk eg til å jubla.
Mũndũ agĩkua nĩandaathimaga; nĩndatũmaga ngoro ya mũtumia wa ndigwa ĩine.
14 Rettferd var min, eg hennar bunad; rett var mi kappa og mi kruna.
Ndehumbaga ũthingu ta nguo; ciira wa kĩhooto nĩguo warĩ nguo yakwa ya igũrũ, o na kĩremba gĩakwa.
15 Eg for den blinde auga var, og føter var eg for den halte.
Nĩ niĩ ndaarĩ maitho ma arĩa atumumu, na magũrũ ma arĩa ithua.
16 Ein far eg var for fatigfolk; eg for ukjende saki granska.
Ndaarĩ ithe wa arĩa abatari; nĩndaciiragĩrĩra o na mũndũ itooĩ.
17 På brotsmann tennerne eg knekte, reiv fengdi utor gapet hans.
Ningĩ nĩndoinangaga magego ma arĩa aaganu, na ngahuria arĩa maarĩ magego-inĩ mao.
18 Eg sagde: «I reiret skal eg døy, med dagar talrike som sand.
“Ndeciiragia atĩrĩ, ‘Niĩ ngaakuĩra gwakwa nyũmba, matukũ makwa marĩ maingĩ ta mũthanga.
19 Til roti mi skal vatnet trengja, dogg bu ved natt på greini mi;
Mĩri yakwa ĩgataamba ĩkinye maaĩ-inĩ, narĩo ireera rĩkoragwo honge-inĩ ciakwa ũtukũ wothe.
20 mi æra held seg frisk hjå meg, bogen vert ny handi mi.»
Riiri wakwa ũgũtũũra werũhagio thĩinĩ wakwa, naguo ũta wakwa ũtũũre ũrĩ mwerũ guoko-inĩ gwakwa.’
21 Dei høyrde ventande på meg, og lydde stilt på rådi mi.
“Andũ maathikagĩrĩria marĩ na kĩĩrĩgĩrĩro, meetagĩrĩra kĩrĩra gĩakwa makirĩte.
22 Og ikkje la dei mot mitt ord, min tale draup ned yver deim.
Ndaarĩkia kwaria-rĩ, matiacookaga kwaria; ciugo ciakwa ciatoonyaga matũ mao kahora ihooreire.
23 På meg dei bia som på regn, ja, som vårregn opna munnen.
Maanjetagĩrĩra ta andũ metereire mbura, na makanyua ciugo ciakwa o ta mbura ĩrĩa ya kũrigĩrĩria.
24 Eg smilte til mismodige, mitt andlit fekk dei ikkje myrkt.
Ndaamathekathekagia moorĩtwo nĩ hinya makaaga gwĩtĩkia; ũtheri wa ũthiũ wakwa warĩ wa bata mũno kũrĩ o.
25 Når eg deim vitja, sat eg fremst, sat som ein konge i sin herflokk, lik ein som trøystar syrgjande.
Nĩ niĩ ndamoonagia njĩra, ngaikaraga ta ndĩ mũnene wao; ndatũũraga ta mũthamaki arĩ gatagatĩ ga ita rĩake; ningĩ ndaatariĩ ta mũndũ ũrĩa ũhooragĩria arĩa maracakaya.
