Jobs 29

1 Då heldt Job fram med talen sin og sagde:

Job ni a dei lawk hah bout a patawp teh,

2 «Å, var eg som i fordums måna’r, som den gong Gud mi verja var,

Oe ka loum tangcoung e a kum hoi thapa naw dawk bout kaawm haw pawiteh, Cathut ni na kountouknae a hnin patetlah

3 då yver meg hans lampa skein, som lyste meg i myrkret fram,

ka lû dawk hmaiim a ang teh, a angnae dawk hoi hmonae ka tapuet thai navah,

4 slik som eg var i mogne manndom, då Gud var ven i huset mitt,

Ka roung takhangnae a tueng, ka im dawk Cathut hoi kâhuikonae tueng, hatnae patetlah bout kaawm haw pawiteh,

5 då Allvald endå med meg var, og mine born eg kring meg såg,

Athakasaipounge, kai koe na okhai e hoi, ka canaw ka teng vah petkâkalup lah ao awh navah,

6 då eg i fløyte foten tvådde, og olje rann av fjellet nær meg,

Ka ceinae lamthung dawk maito sanutui a lawng, lungsongpui ni kai hanelah satui pou a lawng sak navah,

7 då eg til porten steig i byen, og sessen min på torget tok!

khopui kâennae longkha koe ouk ka cei navah, thongma dawk ouk ka tahungnae koe ka ceikhai navah,

8 Ungdomen såg meg, løynde seg; dei gamle reiste seg og stod;

Thoundounnaw ni na hmu awh teh, a kâhro awh. Kacuenaw ni a thaw awh teh a kangdue awh.

9 hovdingar stogga midt i talen og lagde handi på sin munn;

Bawinaw ni lawk dei hane pahni a cakuep awh. A kut hoi pahni a tabuem awh.

10 og røysti tagna hjå dei gjæve, og tunga seg til gomen kleimde;

Bawinaw hai lawkkamuem lah duem ao awh teh, a lai teh adangka dawk rapkâbet pouh.

11 dei som meg høyrde, sælka meg, og dei som såg meg, vitna for meg.

A hnâ ni a thai torei teh, yawhawi na poe awh. A mit hoi a hmu awh torei teh na panuikhai awh.

12 Eg berga arming når han ropa, og farlaus som var utan hjelp;

Bangkongtetpawiteh, karoedengnaw hah ka rungngang teh na pa hoi kabawmkung ka tawn hoeh e naw hah ouk ka kabawp.

13 velsigning fekk eg frå forkomne, og enkjor fekk eg til å jubla.

Kahmatkatanaw e yawhawinaw hah, ka lathueng vah a pha. Lahmainaw e lungthin hah lunghawinae la ka sak sak.

14 Rettferd var min, eg hennar bunad; rett var mi kappa og mi kruna.

Lannae hah ka khohna teh, ka lannae teh angkidung hoi bawilakhung patetlah ao.

15 Eg for den blinde auga var, og føter var eg for den halte.

Mitdawnnaw hanelah mit lah ka o teh, khokkhemnaw hanelah khok lah ka o.

16 Ein far eg var for fatigfolk; eg for ukjende saki granska.

Karoedengnaw, hanelah na pa lah ka o teh, ka panue hoeh e naw e lawk hai ka ngai pouh.

17 På brotsmann tennerne eg knekte, reiv fengdi utor gapet hans.

Tamikathoutnaw e a no hah ka khoe pouh teh, a hâ hoi a kei e hah ka rasa pouh.

18 Eg sagde: «I reiret skal eg døy, med dagar talrike som sand.

Hottelah ka tabu thung ka due vaiteh, ka hninnaw teh sadi patetlah ka pung sak han.

19 Til roti mi skal vatnet trengja, dogg bu ved natt på greini mi;

Tui aonae koe vah ka tangphanaw ka payang vaiteh, ka kangnaw dawk karum khodai tadamtui ao han.

20 mi æra held seg frisk hjå meg, bogen vert ny handi mi.»

Ka bawilennae teh ka thung vah bout a katha teh, ka pala teh ka kut dawk a tha hoi a kawi han.

21 Dei høyrde ventande på meg, og lydde stilt på rådi mi.

Taminaw ni na ring teh na rabui awh. Ka khokhangnae dawk duem ao awh.

22 Og ikkje la dei mot mitt ord, min tale draup ned yver deim.

Ka dei hnukkhu hoi banghai dei awh hoeh toe. Ka dei e teh ahnimouh koe tadamtui patetlah a bo.

23 På meg dei bia som på regn, ja, som vårregn opna munnen.

Khotui patetlah na ring awh teh, a hnukteng e kho ka rak e patetlah kakawpoung lah pahni a ang awh.

24 Eg smilte til mismodige, mitt andlit fekk dei ikkje myrkt.

Ka panuikhai pawiteh yuem awh mahoeh. Ka minhmai a angnae teh, hmonae lah awm sak awh hoeh.

25 Når eg deim vitja, sat eg fremst, sat som ein konge i sin herflokk, lik ein som trøystar syrgjande.

Ahnimouh hane lamthung ka rawi teh, kahrawikung patetlah ka tahung. Hottelah ransanaw thung vah siangpahrang patetlah kho ka sak. A lung ka mathoutnaw lungpahawi e patetlah ka o.