Jobs 28
1 Sylv hev sin stad, der dei det finn, og gullet, som dei reinsa vinn,
Ɛwɔ deɛ wɔtu dwetɛ ne beaeɛ a wɔhoa sika kɔkɔɔ ho.
2 og jarn fram or jordi fær, og kopar ut or steinen bræ’r;
Wɔtu dadeɛ firi fam, na wɔnane kɔbere firi dadeben mu.
3 På natteskuggen gjer dei slutt og myrkheims steinar granskar ut.
Onipa ma esum ba awieeɛ; na ɔhwehwɛ kɔ akyirikyiri asase mu kɔpɛ dadeben wɔ esum kabii mu.
4 Djupt under by med annsamt liv i gruvor bergmenn kliv og sviv.
Baabi a ɛne deɛ ɔdasani teɛ ntam ɛkwan ware no, ɔtu amena de fagudeɛtuo afidie hyɛ hɔ, mmeammea a onipa nan sii hɔ akyɛre baabi a ɛmmɛn nnipa no, ɛhɔ na ɔdi aforosiane.
5 På jordi brødkorn fram dei driv, men inni upp som eld dei riv.
Asase a ɛbɔ aduane no, wɔnane aseɛ no te sɛ deɛ wɔde ogya na ayɛ;
6 Safiren sit i steinar der, og der seg og gullklumpar ter,
aboɔdemmoɔ firi nʼabotan mu na sikakɔkɔɔ mpɔ nso wɔ ne mfuturo mu.
7 Ei ørnen kjenner denne veg, for haukesyn han løyner seg.
Ɔkɔdeɛ biara nnim saa kwan a ahinta no, akorɔma biara ani nhunuiɛ.
8 Ei stolte rovdyr vegen fann, og løva aldri gjeng på han.
Mmoa ahantanfoɔ nnante wɔ hɔ na agyata nkɔdɛɛdɛɛ wɔ hɔ.
9 På harde steinen dei handi legg; då sturtar mang ein bergevegg.
Onipa nsa paapae abotan denden na ɔma mmepɔ ase da hɔ.
10 I berget seg gangar grev og skodar mang ein skatt so gjæv.
Ɔtwa aka fa abotan mu, na ɔhunu nʼademudeɛ nyinaa.
11 Dei dytter til for rennand’ å, det løynde fram for ljoset må.
Ɔhwehwɛ baabi a nsubɔntene ti wɔ na ɔda nneɛma a ahinta adi.
12 Men visdomen, kvar er han å få? Og kvar skal ein vitet nå?
Nanso ɛhe na yɛbɛhunu deɛ nyansa hyɛ? Ɛhe na nteaseɛ teɛ?
13 Slett ingen veit hans verd og vinst; i manneheim han ikkje finst;
Onipa renhunu ne bo a ɛsom; wɔrenhunu wɔ ateasefoɔ asase so.
14 Avgrunnen dyn: «Her ei han er!» Og havet segjer: «Ikkje her!»
Na ebunu ka sɛ, “Ɛnni me mu”; na ɛpo nso sɛ, “Ɛnni me nkyɛn.”
15 Du kann’kje kjøpa han for gull, men sylv ei vega prisen full,
Wɔrentumi mfa sikakɔkɔɔ amapa ntɔ, na wɔrentumi mfa dwetɛ nkari ne boɔ.
16 og ei for gull ifrå Ofir, ei for onyks, ei for safir.
Wɔrentumi mfa Ofir sikakɔkɔɔ ntɔ apopobibirieboɔ anaa aboɔdemmoɔ nso saa ara.
17 Ei gull og glas er nok til kaup, og ei til byte fingull-staup.
Wɔrentumi mfa ahwehwɛ anaa sikakɔkɔɔ ntoto ho, na wɔrentumi mfa sikakɔkɔɔ nnwinneɛ nsesa.
18 Korall, krystall gjeld ikkje her. Visdom er meir enn perlor verd.
Ɛnsɛ sɛ yɛbɔ ahwene panin ne ahwehwɛboɔ din; nyansa boɔ sene nhwene pa.
19 Topas frå Kus er altfor ring, ja, reinast gull vert ingen ting.
Etiopia akarateboɔ ne no nsɛ; wɔrentumi mfa sikakɔkɔɔ kronn ntɔ.
20 Visdomen, kvar kjem han ifrå? Og kvar skal ein til vitet nå?
Ɛnneɛ na ɛhe na nyansa firie? Ɛhe na nteaseɛ teɛ?
21 Det ingen veit på denne jord; ei fugl det fann, kvar helst han for.
Wɔde asie abɔdeɛ biara ani, wɔde asie ewiem nnomaa mpo.
22 Avgrunn og daude segjer greidt: «Eit gjetord er alt det me veit.»
Ɔsɛeɛ ne Owuo ka sɛ, “Yɛate no huhuhuhu kɛkɛ.”
23 Men Gud han kjenner denne veg; han veit kvar visdom løyner seg.
Onyankopɔn te ɛkwan a ɛkɔ hɔ ase, na ɔno nko ara na ɔnim baabi a ɛteɛ,
24 Han skodar heilt til heimsens tram, og under himmeln ser han fram.
ɛfiri sɛ ɔhwɛ kɔduru nsase ano na ɔhunu biribiara a ɛwɔ ɔsoro ase.
25 Då vinden han med vegti vog og sette mål for vatnet og,
Ɛberɛ a ɔhyɛɛ mframa ano den too hɔ na ɔsusuu nsuwa no,
26 då han gav regnet lovi si og ljomet veg å ganga i,
ɛberɛ a ɔkaa no ɔhyɛ so kyerɛɛ osutɔ na ɔtwaa ɛkwan maa aprannaa no,
27 då såg han og synte fram og granska honom umhugsam.
afei ɔhwɛɛ nyansa na ɔkarii no hwɛeɛ; na ɔgyee no too mu na ɔsɔɔ no hwɛeɛ.
28 Til menneskja han sagde so: «I Herrens otte visdom sit, og fly det vonde, det er vit.»»
Na ɔka kyerɛɛ onipa sɛ, “Awurade suro, ɛno ne nyansa; na sɛ wɔkyiri bɔne a, wowɔ nteaseɛ.”
