Jobs 28
1 Sylv hev sin stad, der dei det finn, og gullet, som dei reinsa vinn,
Sølvet har jo sin grube, og gullet, som renses, sitt finnested;
2 og jarn fram or jordi fær, og kopar ut or steinen bræ’r;
jern hentes frem av jorden, og sten smeltes til kobber.
3 På natteskuggen gjer dei slutt og myrkheims steinar granskar ut.
De gjør ende på mørket, og inn i de innerste kroker gransker de stener som ligger i det sorte mørke;
4 Djupt under by med annsamt liv i gruvor bergmenn kliv og sviv.
de bryter en sjakt langt borte fra menneskers bolig; der ferdes de glemt, dypt under menneskers føtter; der henger de og svever langt borte fra mennesker.
5 På jordi brødkorn fram dei driv, men inni upp som eld dei riv.
Av jorden kommer det brød; men inne i den blir alt veltet om som av ild.
6 Safiren sit i steinar der, og der seg og gullklumpar ter,
Safiren har sin bolig i dens stener, og gullklumper finnes der.
7 Ei ørnen kjenner denne veg, for haukesyn han løyner seg.
Ingen rovfugl kjenner stien dit ned, og intet falkeøie har sett den;
8 Ei stolte rovdyr vegen fann, og løva aldri gjeng på han.
stolte rovdyr har ikke trådt på den, ingen løve har skredet frem over den.
9 På harde steinen dei handi legg; då sturtar mang ein bergevegg.
På den hårde sten legger de sin hånd, de velter hele fjell om fra grunnen av.
10 I berget seg gangar grev og skodar mang ein skatt so gjæv.
I berget sprenger de ganger, og allehånde kostelige ting får de se.
11 Dei dytter til for rennand’ å, det løynde fram for ljoset må.
De demmer for dryppet av vannårene og fører skjulte ting frem i lyset.
12 Men visdomen, kvar er han å få? Og kvar skal ein vitet nå?
Men visdommen hvor skal den finnes? Og hvor har forstanden sin bolig?
13 Slett ingen veit hans verd og vinst; i manneheim han ikkje finst;
Intet menneske kjenner dens verd, og den finnes ikke i de levendes land.
14 Avgrunnen dyn: «Her ei han er!» Og havet segjer: «Ikkje her!»
Dypet sier: I mig er den ikke, og havet sier: Den er ikke hos mig.
15 Du kann’kje kjøpa han for gull, men sylv ei vega prisen full,
Den kan ikke kjøpes for kostelig gull, og dens pris ikke opveies med sølv.
16 og ei for gull ifrå Ofir, ei for onyks, ei for safir.
Den opveies ikke med Ofirs gull, med den dyre onyks og safir.
17 Ei gull og glas er nok til kaup, og ei til byte fingull-staup.
Gull og glass kommer ikke op imot den, og en kan ikke bytte den til sig for kar av fint gull.
18 Korall, krystall gjeld ikkje her. Visdom er meir enn perlor verd.
Koraller og krystall kan ikke engang nevnes, og det å eie visdom er bedre enn perler.
19 Topas frå Kus er altfor ring, ja, reinast gull vert ingen ting.
Etiopias topas kommer ikke op imot den; den kan ikke opveies med det reneste gull.
20 Visdomen, kvar kjem han ifrå? Og kvar skal ein til vitet nå?
Hvor kommer da visdommen fra? Og hvor har forstanden sin bolig?
21 Det ingen veit på denne jord; ei fugl det fann, kvar helst han for.
Den er dulgt for alle levendes øine, den er skjult for himmelens fugler;
22 Avgrunn og daude segjer greidt: «Eit gjetord er alt det me veit.»
avgrunnen og døden sier: Bare et frasagn om den er kommet oss for øre.
23 Men Gud han kjenner denne veg; han veit kvar visdom løyner seg.
Gud kjenner veien til den, og han vet hvor den har sin bolig.
24 Han skodar heilt til heimsens tram, og under himmeln ser han fram.
For hans øie når til jordens ender; allting under himmelen ser han.
25 Då vinden han med vegti vog og sette mål for vatnet og,
Da han fastsatte vindens vekt og gav vannet dets mål,
26 då han gav regnet lovi si og ljomet veg å ganga i,
da han satte en lov for regnet og en vei for lynstrålen,
27 då såg han og synte fram og granska honom umhugsam.
da så han visdommen og åpenbarte den, da lot han den stå frem og utforsket den.
28 Til menneskja han sagde so: «I Herrens otte visdom sit, og fly det vonde, det er vit.»»
Og han sa til mennesket: Se, å frykte Herren, det er visdom, og å fly det onde er forstand.
