Jobs 27
1 Job heldt fram med talen sin og sagde:
ヨブまた語を繼ぎていはく
2 «So sant Gud liver, som meg sveik, og Allvalds som meg volde sorg
われに義しき審判を施したまはざる神 わが心魂をなやまし給ふ全能者此神は活く
3 - for endå eg min ande dreg; i nosi mi er guddomspust -:
（わが生命なほ全くわれの衷にあり 神の氣息なほわが鼻にあり）
4 Urett ligg ei på mine lippor; mi tunga talar ikkje svik.
わが口は惡を言ず わが舌は謊言を語らじ
5 D’er langt frå meg å gje’ dykk rett, mi uskyld held eg fast til dauden.
我決めて汝等を是とせじ 我に死るまで我が罪なきを言ことを息じ
6 Mi rettferd held eg fast uskjepla, eg ingen dag treng skjemmast ved.
われ堅くわが正義を持ちて之を棄じ 我は今まで一日も心に責られし事なし
7 Min fiend’ skal seg syna gudlaus, min motstandar som urettferdig.
我に敵する者は惡き者と成り我を攻る者は義からざる者と成るべし
8 Kva von hev en gudlaus att, når Gud vil sjæli or han draga?
邪曲なる者もし神に絶れその魂神を脱とらるるに於ては何の望かあらん
9 Vil Gud vel høyra skriket hans, når trengsla bryt innyver honom?
かれ艱難に罹る時に神その呼號を聽いれたまはんや
10 Kann han i Allvald vel seg gleda? Kann han kvar tid påkalla Gud?
かれ全能者を喜こばんや 常に神を龥んや
11 Eg um Guds hand vil læra dykk; kva Allvald vil, det dyl eg ikkje.
われ神の御手を汝等に敎へん 全能者の道を汝等に隱さじ
12 Sjå dette hev det alle set; kvi talar de då tome ord?
視よ汝等もみな自らこれを觀たり 然るに何ぞ斯愚蒙をきはむるや
13 Den lut fær gudlause av Gud, den arven valdsmann fær av Allvald.
惡き人の神に得る分 強暴の人の全能者より受る業は是なり
14 Til sverdet veks hans søner upp; hans avkom mettast ei med brød;
その子等蕃れば劍に殺さる その子孫は食物に飽ず
15 dei siste legst i grav ved pest, og enkjorne held ingi klaga.
その遺れる者は疫病に斃れて埋められ その妻等は哀哭をなさず
16 Og um han dyngjer sylv som dust og samlar klæde liksom leir:
かれ銀を積こと塵のごとく衣服を備ふること土のごとくなるとも
17 Den rettvise tek klædi på; skuldlause skifter sylvet hans.
その備ふる者は義き人これを着ん またその銀は無辜者これを分ち取ん
18 Han byggjer huset sitt som molen, likt hytta vaktmannen set upp.
その建る家は蟲の巣のごとく また番人の造る茅家のごとし
19 Rik legg han seg - men aldri meir; han opnar augo - og er burte.
彼は富る身にて寢臥し重ねて興ること無し また目を開けば即ちその身きえ亡す
20 Som vatsflaum rædsla honom tek, ved natt riv stormen honom burt.
懼ろしき事大水のごとく彼に追及き 夜の暴風かれを奪ひ去る
21 Han driv av stad for austanvind, som blæs han frå hans heimstad burt.
東風かれを颺げて去り 彼をその處より吹はらふ
22 Han utan miskunn på han skyt; frå handi hans han røma må.
神かれを射て恤まず 彼その手より逃れんともがく
23 Med hender klappar dei åt han og pip han frå hans heimstad burt.
人かれに對ひて手を鳴し 嘲りわらひてその處をいでゆかしむ
