Jobs 27
1 Job heldt fram med talen sin og sagde:
Job loh amah kah a huel ham te a koei tih,
2 «So sant Gud liver, som meg sveik, og Allvalds som meg volde sorg
“Pathen kah hingnah loh kai kah laitloeknah a khoe tih Tlungthang lo ka hinglu a phaep.
3 - for endå eg min ande dreg; i nosi mi er guddomspust -:
Ka khuikah ka hiil boeih neh ka hnarhong khuikah he Pathen mueihla ni.
4 Urett ligg ei på mine lippor; mi tunga talar ikkje svik.
Ka hmuilai loh dumlai thui boel saeh lamtah ka lai loh palyal la caitawk boel saeh.
5 D’er langt frå meg å gje’ dykk rett, mi uskyld held eg fast til dauden.
Nangmih te kan tang sak atah kai ham savisava. Ka pal duela ka muelhtuetnah he kamah lamloh ka khoe mahpawh.
6 Mi rettferd held eg fast uskjepla, eg ingen dag treng skjemmast ved.
Ka duengnah te ka kop vetih ka hlah mahpawh. Kamah tue lamlong tah ka thinko he veet voel mahpawh.
7 Min fiend’ skal seg syna gudlaus, min motstandar som urettferdig.
Ka thunkha te a halang bangla, kai aka tlai thil khaw a boethae bangla om saeh.
8 Kva von hev en gudlaus att, når Gud vil sjæli or han draga?
Lailak kah ngaiuepnah tah menim? A mueluem tih Pathen loh a hinglu a bong pah.
9 Vil Gud vel høyra skriket hans, når trengsla bryt innyver honom?
A soah citcai loh a pai vaengah a pangngawlnah te Pathen loh a hnatun nim?
10 Kann han i Allvald vel seg gleda? Kann han kvar tid påkalla Gud?
Tlungthang dongah pang a dok vetih, a tue boeih ah Pathen a khue bitni.
11 Eg um Guds hand vil læra dykk; kva Allvald vil, det dyl eg ikkje.
Pathen kah kut te nangmih kan thuinuet phoe vetih, Tlungthang taengkah te ka phah mahpawh.
12 Sjå dette hev det alle set; kvi talar de då tome ord?
Nangmih boeih khaw na hmuh vaengah balae tih a honghi neh na hoemdawk he.
13 Den lut fær gudlause av Gud, den arven valdsmann fær av Allvald.
Halang hlang loh Pathen taeng lamkah khoyo neh hlanghaeng loh Tlungthang taeng lamkah rho a dang he,
14 Til sverdet veks hans søner upp; hans avkom mettast ei med brød;
a ca te cunghang hamla a ping pah tih a cadil cahma khaw buh cung uh mahpawh.
15 dei siste legst i grav ved pest, og enkjorne held ingi klaga.
A rhaengnaeng, a rhaengnaeng te dueknah loh a up vetih a nuhmai rhoek loh rhah uh mahpawh.
16 Og um han dyngjer sylv som dust og samlar klæde liksom leir:
Cak te laipi bangla hmoeng vetih hnicu te dikpo bangla soe ni.
17 Den rettvise tek klædi på; skuldlause skifter sylvet hans.
Tawn cakhaw aka dueng loh a bai vetih cak te ommongsitoe loh a tael ni.
18 Han byggjer huset sitt som molen, likt hytta vaktmannen set upp.
A im te ning bangla a sak tih dungtlungim bangla rhalrhing a khueh.
19 Rik legg han seg - men aldri meir; han opnar augo - og er burte.
Hlanglen la yalh dae khoem uh mahpawh. A mik a dai dae amah om voel pawh.
20 Som vatsflaum rædsla honom tek, ved natt riv stormen honom burt.
Anih te tui bangla mueirhih loh a phatawt khoyin ah cangpalam loh a pom.
21 Han driv av stad for austanvind, som blæs han frå hans heimstad burt.
Anih te kanghawn loh a khuen tih khum. Te vaengah anih te amah hmuen lamloh a yawn.
22 Han utan miskunn på han skyt; frå handi hans han røma må.
Anih te a voeih tih lungma a ti pawt dongah a kut lamloh yong la yong coeng.
23 Med hender klappar dei åt han og pip han frå hans heimstad burt.
A taengah a kut a paeng uh tih anih te amah hmuen lamloh kut a ving thil.
