Jobs 27

1 Job heldt fram med talen sin og sagde:

Job mah a thuih ih patahhaih lok to thuih patomh poe;

2 «So sant Gud liver, som meg sveik, og Allvalds som meg volde sorg

ka toenghaih ang lak pae ving; ka hinghaih patangkhangsak, Thacak Sithaw loe hing pongah,

3 - for endå eg min ande dreg; i nosi mi er guddomspust -:

ka hinghaih takhi ka takpum thungah oh nathung, Sithaw ih takhi ka hnaqong thungah oh nathung,

4 Urett ligg ei på mine lippor; mi tunga talar ikkje svik.

ka pahni mah kahoih ai hmuen to thui mak ai, ka palai mah alinghaih lok thui mak ai.

5 D’er langt frå meg å gje’ dykk rett, mi uskyld held eg fast til dauden.

Nang loe na toeng tiah, thuih han ih lok to Sithaw mah pakaa nasoe; ka duek khoek to ka toenghaih ka pahnawt sut mak ai.

6 Mi rettferd held eg fast uskjepla, eg ingen dag treng skjemmast ved.

Ka toenghaih to kacakah ka patawnh, ka prawt ving mak ai; ka hing thung ka palung mah kai hae kasae thui mak ai.

7 Min fiend’ skal seg syna gudlaus, min motstandar som urettferdig.

Ka misanawk loe kasae kami ah om o nasoe loe, kai tuk han angthawk kaminawk loe katoeng ai kami ah om o nasoe.

8 Kva von hev en gudlaus att, når Gud vil sjæli or han draga?

Angsah cop kami loe duek moe, Sithaw mah a hinghaih lak pae ving naah, oephaih timaw tawn vop tih?

9 Vil Gud vel høyra skriket hans, når trengsla bryt innyver honom?

Anih nuiah raihaih phak naah, Sithaw mah anih qahhaih lok to tahngai pae maw?

10 Kann han i Allvald vel seg gleda? Kann han kvar tid påkalla Gud?

Anih loe Thacak Sithaw khaeah anghoe thai tih maw? Anih mah Sithaw to kawk khing tih maw?

11 Eg um Guds hand vil læra dykk; kva Allvald vil, det dyl eg ikkje.

Sithaw thacakhaih to kang patuek han; Thacak Sithaw poekhaih thuih hanah kang phat mak ai.

12 Sjå dette hev det alle set; kvi talar de då tome ord?

Khenah, nangmacae mah roe na hnuk o boeh; tipongah kavang ai lok to na thuih o loe?

13 Den lut fær gudlause av Gud, den arven valdsmann fær av Allvald.

Sithaw mah kasae kami han paek ih taham, kasae kami mah Thacak Sithaw khae hoi hnuk han koi qawk loe hae tiah oh;

14 Til sverdet veks hans søner upp; hans avkom mettast ei med brød;

anih ih caanawk loe pop o parai cadoeh, sumsen hoi hum han ih ni oh o; anih ih caa patoeng kaminawk doeh caaknaek kakhawt ah tawn o mak ai.

15 dei siste legst i grav ved pest, og enkjorne held ingi klaga.

Kahing kanghmat kaminawk loe duekhaih mah muek tih; a zu lamhmainawk loe qah o thai mak ai.

16 Og um han dyngjer sylv som dust og samlar klæde liksom leir:

Anih mah sumkanglung to maiphu baktiah tapop moe, khukbuennawk to tangphrung long baktiah sah langlacadoeh,

17 Den rettvise tek klædi på; skuldlause skifter sylvet hans.

a tawnh ih hmuen to katoeng kami mah ni angkhuk tih, zaehaih tawn ai kami mah phoisa to pazet tih.

18 Han byggjer huset sitt som molen, likt hytta vaktmannen set upp.

A sak ih im doeh bongpaha tabu baktiah om ueloe, misa toephaih im baktiah ni om tih.

19 Rik legg han seg - men aldri meir; han opnar augo - og er burte.

Hmuenmae angraeng kami iih han angsong naah loe, hmuennawk tawn mang let mak ai boeh; anih mah mik padai naah, hmuenmaenawk anghmat o boih.

20 Som vatsflaum rædsla honom tek, ved natt riv stormen honom burt.

Zitthok hmuen mah anih to tuipui baktiah uem ueloe, khoving ah takhi sae mah hmut boih tih.

21 Han driv av stad for austanvind, som blæs han frå hans heimstad burt.

Ni angyae bang ih takhi mah anih to hmuh moe, anghmat ving; a ohhaih ahmuen hoiah kaham takhi sae mah hmuh ving.

22 Han utan miskunn på han skyt; frå handi hans han røma må.

Anih loe Sithaw ih ban thung hoiah loih han koeh, toe Sithaw mah tahmenhaih tawn ai ah anih to danpaek tih.

23 Med hender klappar dei åt han og pip han frå hans heimstad burt.

To naah kaminawk mah ban tabaeng o thui tih, anih kawng kasae thui o ueloe, a ohhaih ahmuen hoiah haek o ving tih.