Jobs 23

1 Då svara Job og sagde:

Na Hiob buaa sɛ,

2 «Endå gjeld klaga mi for tråss, tungt legg eg handi på min sukk.

“Ɛnnɛ mpo, mʼabooboodie mu da so yɛ den; ne nsa ayɛ den mʼapinisie nyinaa akyi.

3 Berre eg kunde finna honom og koma til hans bustad fram!

Sɛ menim baabi a mɛhunu no; anaasɛ mɛtumi akɔ ne tenaberɛ a,

4 Då la eg fram for han mi sak og fyllte munnen min med prov.

anka mɛka mʼasɛm wɔ nʼanim na magye akyinnyeɛ bebree.

5 Då høyrde eg kva svar han gav, og merka det han sa til meg.

Anka mɛte mmuaeɛ a ɔde bɛma me, na madwene deɛ ɔbɛka ho.

6 Vilde med magt han mot meg standa? Nei, lyda på meg vilde han.

Ɔde tumi a ɛso bɛtia me anaa? Dabi, ɔremmɔ me kwaadu.

7 Ein skuldfri stod då for han fram; for alltid slapp eg domar min.

Ɛhɔ deɛ nnipa tenenee bɛtumi aka nʼasɛm wɔ nʼanim, na wɔbɛgye me afiri me ɔtemmufoɔ nsam afebɔɔ.

8 Gjeng eg i aust, han er’kje der; mot vest, eg vert han ikkje var;

“Nanso sɛ mekɔ apueeɛ fam a, ɔnni hɔ; sɛ mekɔ atɔeɛ fam nso a, menhunu no.

9 i nord han verkar, ei eg ser han, han snur mot sud, eg ser han ikkje.

Sɛ ɔreyɛ adwuma wɔ atifi fam a, menhunu no; sɛ ɔdane ne ho kɔ anafoɔ fam a, mʼani nhye ne ho.

10 For all den veg eg fer han kjenner; prøvde han meg, eg var som gull.

Nanso, ɔnim ɛkwan a me nam soɔ; na sɛ ɔsɔ me hwɛ a, mɛfiri mu aba sɛ sikakɔkɔɔ.

11 Min fot hev fylgt i faret hans; hans veg eg gjeng ubrigdeleg,

Madi nʼanammɔn akyi pɛɛ; na manante nʼakwan so a mammane.

12 veik ei frå det hans lippa baud, meir enn mi lov eg lydde hans.

Mentwee me ho mfirii mmaransɛm a ɛfiri nʼanom ho, mama asɛm a ɛfiri nʼanom ho ahia me asene me daa aduane.

13 Men ein er han, kven hindrar honom? Det han hev hug til, gjer han og.

“Nanso ɔbiara nni hɔ ka ne ho, na hwan na ɔbɛtumi atia no? Ɔyɛ biribiara a ɔpɛ.

14 Han um min lagnad avgjerd tek, og hev med meg so mangt i emning.

Ɔhwɛ ma ne ɔhyɛ nsɛm tia me; ɔda so kora nhyehyɛeɛ a ɛte sei bebree.

15 Eg difor ræddast for hans åsyn, når eg det minnest, skjelv eg for han.

Ɛno enti na mebɔ hu wɔ nʼanim; na sɛ medwene yeinom nyinaa ho a, mesuro no.

16 Ja, Gud hev brote ned mitt mod, og Allvald hev gjort meg fælen,

Onyankopɔn ama mʼakoma aboto; Otumfoɔ ama mabɔ huboa.

17 ei er det myrkret som meg tyner, og ei mi eigi myrke åsyn.

Nanso esum no mma menka mʼano ntom, esum kabii a ɛkata mʼanim no mpo.