Jobs 23

1 Då svara Job og sagde:

Respondens autem Iob, ait:

2 «Endå gjeld klaga mi for tråss, tungt legg eg handi på min sukk.

Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagae meae aggravata est super gemitum meum.

3 Berre eg kunde finna honom og koma til hans bustad fram!

Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium eius?

4 Då la eg fram for han mi sak og fyllte munnen min med prov.

Ponam coram eo iudicium, et os meum replebo increpationibus.

5 Då høyrde eg kva svar han gav, og merka det han sa til meg.

Ut sciam verba, quae mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.

6 Vilde med magt han mot meg standa? Nei, lyda på meg vilde han.

Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suae mole me premat.

7 Ein skuldfri stod då for han fram; for alltid slapp eg domar min.

Proponat aequitatem contra me, et perveniet ad victoriam iudicium meum.

8 Gjeng eg i aust, han er’kje der; mot vest, eg vert han ikkje var;

Si ad Orientem iero, non apparet: si ad Occidentem, non intelligam eum.

9 i nord han verkar, ei eg ser han, han snur mot sud, eg ser han ikkje.

Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum: si me vertam ad dexteram, non videbo illum.

10 For all den veg eg fer han kjenner; prøvde han meg, eg var som gull.

Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum, quod per ignem transit:

11 Min fot hev fylgt i faret hans; hans veg eg gjeng ubrigdeleg,

Vestigia eius secutus est pes meus, viam eius custodivi, et non declinavi ex ea.

12 veik ei frå det hans lippa baud, meir enn mi lov eg lydde hans.

A mandatis labiorum eius non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris eius.

13 Men ein er han, kven hindrar honom? Det han hev hug til, gjer han og.

Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem eius: et anima eius quodcumque voluit, hoc fecit.

14 Han um min lagnad avgjerd tek, og hev med meg so mangt i emning.

Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia praesto sunt ei.

15 Eg difor ræddast for hans åsyn, når eg det minnest, skjelv eg for han.

Et idcirco a facie eius turbatus sum, et considerans eum, timore solicitor.

16 Ja, Gud hev brote ned mitt mod, og Allvald hev gjort meg fælen,

Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.

17 ei er det myrkret som meg tyner, og ei mi eigi myrke åsyn.

Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.