Jobs 23
1 Då svara Job og sagde:
Ningĩ Ayubu agĩcookia atĩrĩ:
2 «Endå gjeld klaga mi for tråss, tungt legg eg handi på min sukk.
“O na ũmũthĩ gũteta gwakwa no kũrũrũ; guoko gwake nĩkũnditũhĩire o na ngĩcaayaga ũguo.
3 Berre eg kunde finna honom og koma til hans bustad fram!
Naarĩ korwo nĩnjũũĩ kũrĩa ingĩmuona; Naarĩ korwo no hote gũthiĩ kũrĩa aikaraga!
4 Då la eg fram for han mi sak og fyllte munnen min med prov.
Ingĩĩyarĩrĩria harĩ we, njiyũrie kanua gakwa ihooto.
5 Då høyrde eg kva svar han gav, og merka det han sa til meg.
No nyende kũmenya ũrĩa angĩĩnjookeria, ndĩcũũranie ũrĩa angĩnjĩĩra.
6 Vilde med magt han mot meg standa? Nei, lyda på meg vilde han.
No anjũkĩrĩre na ũhoti wake mũnene? Aca, ndangĩhatĩrĩria na thitango.
7 Ein skuldfri stod då for han fram; for alltid slapp eg domar min.
Hau-rĩ, mũndũ mũrũngĩrĩru no atware ciira wake mbere yake, na niĩ njohorithio kuuma kũrĩ mũnjiirithia nginya tene.
8 Gjeng eg i aust, han er’kje der; mot vest, eg vert han ikkje var;
“No rĩrĩ, ingĩthiĩ mwena wa irathĩro, we ndarĩ kuo; ingĩthiĩ mwena wa ithũĩro, ndiramuona.
9 i nord han verkar, ei eg ser han, han snur mot sud, eg ser han ikkje.
Hĩndĩ ĩrĩa arĩ wĩra-inĩ mwena wa gathigathini, ndimuonaga; rĩrĩa athiĩ mwena wa gũthini, ndimuonaga o na hanini.
10 For all den veg eg fer han kjenner; prøvde han meg, eg var som gull.
Nowe-rĩ, nĩooĩ njĩra ĩrĩa ngeragĩra; aarĩkia kũngeria, ngoima haana o ta thahabu.
11 Min fot hev fylgt i faret hans; hans veg eg gjeng ubrigdeleg,
Magũrũ makwa moimĩte makinya make thuutha; nũmagĩrĩra njĩra yake itekwahũka na mwena.
12 veik ei frå det hans lippa baud, meir enn mi lov eg lydde hans.
Niĩ nditiganĩirie maathani ma mĩromo yake; njĩkĩrĩire ciugo cia kanua gake gũkĩra irio ciakwa cia o mũthenya.
13 Men ein er han, kven hindrar honom? Det han hev hug til, gjer han og.
“No rĩrĩ, arũgamaga arĩ o wiki; nũũ ũngĩhota kũregana nake? Ekaga o ũrĩa ekwenda.
14 Han um min lagnad avgjerd tek, og hev med meg so mangt i emning.
Ahingagia ũndũ ũrĩa anduĩrĩire, na arĩ o na mĩbango mĩingĩ ta ĩyo anjigĩire.
15 Eg difor ræddast for hans åsyn, når eg det minnest, skjelv eg for han.
Kĩu nĩkĩo gĩtũmĩte nyiitwo nĩ kĩmako ndĩ mbere yake; ndeciiria maũndũ macio mothe-rĩ, ngamwĩtigĩra.
16 Ja, Gud hev brote ned mitt mod, og Allvald hev gjort meg fælen,
Mũrungu nĩatũmĩte ngoro yakwa yũrwo nĩ hinya; ũcio Mwene-Hinya-Wothe nĩatũmĩte nyiitwo nĩ guoya.
17 ei er det myrkret som meg tyner, og ei mi eigi myrke åsyn.
No rĩrĩ, ndikirĩtio nĩ nduma, ĩĩ nduma ĩyo ndumanu ĩhumbĩrĩte ũthiũ wakwa.
