Jobs 23
1 Då svara Job og sagde:
Job loh a doo tih,
2 «Endå gjeld klaga mi for tråss, tungt legg eg handi på min sukk.
Tihnin ah khaw boekoek bangla ka kohuetnah loh ka kut he ka hueinah neh a nan.
3 Berre eg kunde finna honom og koma til hans bustad fram!
U loh n'khueh khaw ka ming vetih amah te ka hmuh phoeiah amah kah hmuenmol la ka pha lah mako?
4 Då la eg fram for han mi sak og fyllte munnen min med prov.
A mikhmuh ah laitloeknah ka khueng lah vetih ka ka ah toelthamnah ka paem lah mako.
5 Då høyrde eg kva svar han gav, og merka det han sa til meg.
Olthui te ka ming tih kai n'doo vaengkah kai hamla a thui te ka yakming lah mako.
6 Vilde med magt han mot meg standa? Nei, lyda på meg vilde han.
Thadueng cungkuem neh kai n'ho saeh a? Amah loh kai taengah khueh het mahpawt a?
7 Ein skuldfri stod då for han fram; for alltid slapp eg domar min.
Aka thuem te a hmaiah a tluung pahoi lah vetih kai he laitloek khui lamloh a yoeyah la ka loeih mako.
8 Gjeng eg i aust, han er’kje der; mot vest, eg vert han ikkje var;
Khothoeng la ka caeh mai akhaw amah a om moenih. A hnuk ah khaw anih te ka yakming moenih.
9 i nord han verkar, ei eg ser han, han snur mot sud, eg ser han ikkje.
Banvoei ah a saii vaengah ka hmuh moenih. Bantang la a mael vaengah ka hmuh moenih.
10 For all den veg eg fer han kjenner; prøvde han meg, eg var som gull.
Tedae longpuei a ming dongah kai he ka taengah n'noemcai tih sui bangla ka thoeng.
11 Min fot hev fylgt i faret hans; hans veg eg gjeng ubrigdeleg,
A khokan te ka khopha loh a vai. A longpuei te ka ngaithuen tih ka phael moenih.
12 veik ei frå det hans lippa baud, meir enn mi lov eg lydde hans.
A hmuilai kah olpaek khaw ka hlong pawt tih ka buhvae lakah a ka lamkah ol ni ka khoem.
13 Men ein er han, kven hindrar honom? Det han hev hug til, gjer han og.
Tedae amah tah pakhat la om tih ulong anih a mael thil thai? Te dongah a hinglu kah a ngaih bangla a saii.
14 Han um min lagnad avgjerd tek, og hev med meg so mangt i emning.
Ka oltlueh te a thuung tih te bang te amah taengah yet.
15 Eg difor ræddast for hans åsyn, når eg det minnest, skjelv eg for han.
Te dongah a mikhmuh lamloh ka let coeng. Ka yakming dongah amah te ka rhih.
16 Ja, Gud hev brote ned mitt mod, og Allvald hev gjort meg fælen,
Pathen loh kai lungbuei a phoena sak tih tlungthang loh kai n'let sak.
17 ei er det myrkret som meg tyner, og ei mi eigi myrke åsyn.
Tedae a hmuep kah maelhmai loh m'biit pawt tih ka maelhmai te a khohmuep loh a dah moenih.
