Jobs 22
1 Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 «Er mannen vel til gagn for Gud? Nei, vitug mann seg sjølv mun gagna.
[Numquid Deo potest comparari homo, etiam cum perfectæ fuerit scientiæ?
3 Hev Allvald bate av di rettferd? Er det hans vinst, at rett du ferdast?
Quid prodest Deo, si justus fueris? aut quid ei confers, si immaculata fuerit via tua?
4 Er det din gudlegdom han refser, når han med deg held rettargang?
Numquid timens arguet te, et veniet tecum in judicium,
5 Hev ei din vondskap vore stor og dine syndar utan ende?
et non propter malitiam tuam plurimam, et infinitas iniquitates tuas?
6 Grunnlaust du panta dine brøder; halvnakne drog du klædi av;
Abstulisti enim pignus fratrum tuorum sine causa, et nudos spoliasti vestibus.
7 den trøytte gav du ikkje vatn, den svoltne negta du ditt brød.
Aquam lasso non dedisti, et esurienti subtraxisti panem.
8 Det er den sterke som eig landet, den stolte hev si bustad der.
In fortitudine brachii tui possidebas terram, et potentissimus obtinebas eam.
9 Du jaga enkjor burt tomhendt’ burt, slo armen av på faderlause.
Viduas dimisisti vacuas, et lacertos pupillorum comminuisti.
10 Difor ligg snaror kringum deg, og rædsla skræmer deg so brått.
Propterea circumdatus es laqueis, et conturbat te formido subita.
11 Ell’ vert du ikkje myrkret var, den flaum som fossar yver deg?
Et putabas te tenebras non visurum, et impetu aquarum inundantium non oppressum iri?
12 Bur ikkje Gud i himmelhøgd, sjå øvste stjernor, høgt dei sit!
an non cogitas quod Deus excelsior cælo sit, et super stellarum verticem sublimetur?
13 Du segjer so: «Kva veit vel Gud? Kann attum skyerne han døma?
Et dicis: Quid enim novit Deus? et quasi per caliginem judicat.
14 For skyer dimmer augo hans; han hev sin gang på himmelkvelven.»
Nubes latibulum ejus, nec nostra considerat, et circa cardines cæli perambulat.
15 Seg, vil du fylgja fortids-vegen, den stig som illverksmenner gjekk?
Numquid semitam sæculorum custodire cupis, quam calcaverunt viri iniqui,
16 Dei som i utid tekne vart - og deira grunn flaut burt i flaum -
qui sublati sunt ante tempus suum, et fluvius subvertit fundamentum eorum?
17 som sagde til Gud: «Haldt du deg burte!» Kva skulde Allvald vel deim gjera?
Qui dicebant Deo: Recede a nobis: et quasi nihil posset facere Omnipotens, æstimabant eum,
18 Endå han signa deira hus - langt burt frå meg med gudlaus råd!
cum ille implesset domos eorum bonis: quorum sententia procul sit a me.
19 Rettvise folk det såg med gleda, og den skuldlause spotta deim:
Videbunt justi, et lætabuntur, et innocens subsannabit eos:
20 «Fiendarn’ våre gjekk til grunns! Sjå elden øydde det dei leivde!»
nonne succisa est erectio eorum? et reliquias eorum devoravit ignis?
21 Vert ven med honom, og få fred! So skal og lukka timast deg.
Acquiesce igitur ei, et habeto pacem, et per hæc habebis fructus optimos.
22 Og tak so lærdom av hans munn, og legg deg ordi hans på hjarta!
Suscipe ex ore illius legem, et pone sermones ejus in corde tuo.
23 Vend um til Allvald, då du byggjest og jagar syndi frå ditt tjeld.
Si reversus fueris ad Omnipotentem, ædificaberis, et longe facies iniquitatem a tabernaculo tuo.
24 Kast gullet ditt i moldi ned - Ofir-gull millom bekkjesteinar.
Dabit pro terra silicem, et pro silice torrentes aureos.
25 Allvald skal vera då ditt gull og haugar utav sylv for deg.
Eritque Omnipotens contra hostes tuos, et argentum coacervabitur tibi.
26 Då skal du frygda deg i Allvald, di åsyn lyfta upp til Gud.
Tunc super Omnipotentem deliciis afflues, et elevabis ad Deum faciem tuam.
27 Og når du ropar, vil han høyra, so du kann halda det du lovar.
Rogabis eum, et exaudiet te, et vota tua reddes.
28 Det du deg etlar, skal du vinna, og ljos skal skina på din veg.
Decernes rem, et veniet tibi, et in viis tuis splendebit lumen.
29 Gjeng vegen ned, du ropar: «Upp!» Han hjelpar den bljug-øygde mann.
Qui enim humiliatus fuerit, erit in gloria, et qui inclinaverit oculos, ipse salvabitur.
30 Ja, ikkje-skuldfri mann han bergar, frelst vert han ved di reine hand.»
Salvabitur innocens: salvabitur autem in munditia manuum suarum.]
