Jobs 22
1 Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
Ket simmungbat ni Elipas a Temanita ket kinunana,
2 «Er mannen vel til gagn for Gud? Nei, vitug mann seg sjølv mun gagna.
“Adda kadi serserbi ti tao iti Dios? Adda kadi serserbi ti nasarib a tao kenkuana?
3 Hev Allvald bate av di rettferd? Er det hans vinst, at rett du ferdast?
Pakaragsakan kadi ti Mannakabalin-amin no nalintegka? Adda kadi ti magun-odna no aramidem dagiti wagasmo nga awan pakababalawanna?
4 Er det din gudlegdom han refser, når han med deg held rettargang?
Gapu kadi iti panagraemmo kenkuana a tubtubngarennaka ken uk-ukomennaka?
5 Hev ei din vondskap vore stor og dine syndar utan ende?
Saan kadi a nakaro ti kinadangkesmo? Awan kadi ti pagpatinggaan dagiti kinadakesmo?
6 Grunnlaust du panta dine brøder; halvnakne drog du klædi av;
Ta pinilitmo nga innala ti pammatalged manipud iti kabsatmo nga awan gapgapuna; linabusam ti maysa a lamo-lamo a tao kadagiti pagan-anayna.
7 den trøytte gav du ikkje vatn, den svoltne negta du ditt brød.
Saanka a nangted iti danum nga inumen dagiti nabannog a tattao; inyimutmo ti tinapay kadagiti mabisin a tattao.
8 Det er den sterke som eig landet, den stolte hev si bustad der.
uray no sika, a nabileg a tao, tinagikuam ti daga, uray no sika, mararaem a tao, nagnaedka iti daytoy.
9 Du jaga enkjor burt tomhendt’ burt, slo armen av på faderlause.
Pinapanawmo dagiti balo nga awanan; natukkol dagiti takkiag dagiti ulila.
10 Difor ligg snaror kringum deg, og rædsla skræmer deg so brått.
Ngarud, adda dagiti silo iti amin nga aglawlawmo, ken rirriribukennaka ti kellaat a panagbuteng.
11 Ell’ vert du ikkje myrkret var, den flaum som fossar yver deg?
Adda ti kinasipnget, tapno saanka a makakita; liplipusennaka ti aglaplapusanan a danum.
12 Bur ikkje Gud i himmelhøgd, sjå øvste stjernor, høgt dei sit!
Saan kadi nga adda ti Dios kadagiti kinangato ti langit? Kitaem ti kinangato dagiti bituen, anian a nagngatoda!
13 Du segjer so: «Kva veit vel Gud? Kann attum skyerne han døma?
Ibagbagam, 'Ania ti ammo ti Dios? Makaukom kadi isuna iti nakaro a kinasipnget?
14 For skyer dimmer augo hans; han hev sin gang på himmelkvelven.»
Dagiti napuskol nga ulep ket maysa a manglinglinged kenkuana, isu a saannatayo a makitkita; magmagna isuna iti dakkel a silid ti langit.'
15 Seg, vil du fylgja fortids-vegen, den stig som illverksmenner gjekk?
Agtultuloyka kadi iti daan a dalan a nagnaan dagiti nadangkes a tattao -
16 Dei som i utid tekne vart - og deira grunn flaut burt i flaum -
dagiti narabsut sakbay pay ti tiempoda, dagiti naiyanud dagiti pundasionda a kas iti maysa a karayan,
17 som sagde til Gud: «Haldt du deg burte!» Kva skulde Allvald vel deim gjera?
dagiti nangibaga iti Dios, 'Adaywannakami'; dagiti nangibaga, 'Ania ti maaramidan ti Mannakabalin-amin kadakami?'
18 Endå han signa deira hus - langt burt frå meg med gudlaus råd!
Nupay kasta, pinunnona dagiti babbalayda kadagiti naimbag a banbanag; adayo kaniak dagiti panggep dagiti nadangkes a tattao.
19 Rettvise folk det såg med gleda, og den skuldlause spotta deim:
Makita dagiti nalinteg a tattao ti gasatda ket maragsakanda; katkatawaan ida dagiti awan basolna a tattao a mangum-umsi.
20 «Fiendarn’ våre gjekk til grunns! Sjå elden øydde det dei leivde!»
Kunada, '“Awan dua-dua a maputed dagiti tumakder a maibusor kadatayo; inuram ti apuy dagiti sanikuada.'
21 Vert ven med honom, og få fred! So skal og lukka timast deg.
Ita, makianamongka iti Dios ken makikapiaka kenkuana; iti kasta a wagas, umayto kenka ti kinaimbag.
22 Og tak so lærdom av hans munn, og legg deg ordi hans på hjarta!
Agpakpakaasiak kenka, awatem ti pagannurotan manipud iti ngiwatna; salimetmetam dagiti sasaona dita pusom.
23 Vend um til Allvald, då du byggjest og jagar syndi frå ditt tjeld.
No agsublika iti Mannakabalin-amin, mapapigsaka, no iyadayom ti kinakillo kadagiti toldam.
24 Kast gullet ditt i moldi ned - Ofir-gull millom bekkjesteinar.
Ikabilmo dagiti gamengmo iti tapok, ti balitok ti Ophir kadagiti batbato dagiti waig,
25 Allvald skal vera då ditt gull og haugar utav sylv for deg.
ket ti Mannakabalin-amin ti agbalinto a gamengmo, ti napateg a pirak kenka.
26 Då skal du frygda deg i Allvald, di åsyn lyfta upp til Gud.
Ta kalpasanna agragsakanto iti Mannakabalin-amin; itangadmonto ti rupam iti Dios.
27 Og når du ropar, vil han høyra, so du kann halda det du lovar.
Agkararagkanto kenkuana, ket denggennakanto; aramidemto dagiti sapatam kenkuana.
28 Det du deg etlar, skal du vinna, og ljos skal skina på din veg.
Mangikeddengkanto met iti aniaman a banag, ket mapasingkedanto kenka; agraniagto ti silaw kadagiti dalanmo.
29 Gjeng vegen ned, du ropar: «Upp!» Han hjelpar den bljug-øygde mann.
Ipababa ti Dios ti napalangguad a tao, ken isalakanna dagiti nakadumog.
30 Ja, ikkje-skuldfri mann han bergar, frelst vert han ved di reine hand.»
Ispalenna ti tao nga awan basolna; maispalkanto babaen iti kinadalus dagiti imam.”
