Jobs 22

1 Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:

2 «Er mannen vel til gagn for Gud? Nei, vitug mann seg sjølv mun gagna.

3 Hev Allvald bate av di rettferd? Er det hans vinst, at rett du ferdast?

4 Er det din gudlegdom han refser, når han med deg held rettargang?

5 Hev ei din vondskap vore stor og dine syndar utan ende?

6 Grunnlaust du panta dine brøder; halvnakne drog du klædi av;

7 den trøytte gav du ikkje vatn, den svoltne negta du ditt brød.

8 Det er den sterke som eig landet, den stolte hev si bustad der.

9 Du jaga enkjor burt tomhendt’ burt, slo armen av på faderlause.

10 Difor ligg snaror kringum deg, og rædsla skræmer deg so brått.

11 Ell’ vert du ikkje myrkret var, den flaum som fossar yver deg?

12 Bur ikkje Gud i himmelhøgd, sjå øvste stjernor, høgt dei sit!

13 Du segjer so: «Kva veit vel Gud? Kann attum skyerne han døma?

14 For skyer dimmer augo hans; han hev sin gang på himmelkvelven.»

15 Seg, vil du fylgja fortids-vegen, den stig som illverksmenner gjekk?

16 Dei som i utid tekne vart - og deira grunn flaut burt i flaum -

17 som sagde til Gud: «Haldt du deg burte!» Kva skulde Allvald vel deim gjera?

18 Endå han signa deira hus - langt burt frå meg med gudlaus råd!

19 Rettvise folk det såg med gleda, og den skuldlause spotta deim:

20 «Fiendarn’ våre gjekk til grunns! Sjå elden øydde det dei leivde!»

21 Vert ven med honom, og få fred! So skal og lukka timast deg.

22 Og tak so lærdom av hans munn, og legg deg ordi hans på hjarta!

23 Vend um til Allvald, då du byggjest og jagar syndi frå ditt tjeld.

24 Kast gullet ditt i moldi ned - Ofir-gull millom bekkjesteinar.

25 Allvald skal vera då ditt gull og haugar utav sylv for deg.

26 Då skal du frygda deg i Allvald, di åsyn lyfta upp til Gud.

27 Og når du ropar, vil han høyra, so du kann halda det du lovar.

28 Det du deg etlar, skal du vinna, og ljos skal skina på din veg.

29 Gjeng vegen ned, du ropar: «Upp!» Han hjelpar den bljug-øygde mann.

30 Ja, ikkje-skuldfri mann han bergar, frelst vert han ved di reine hand.»