Jobs 22
1 Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 «Er mannen vel til gagn for Gud? Nei, vitug mann seg sjølv mun gagna.
Ĉu Dion povas instrui homo? Ĉu povas Lin instrui eĉ saĝulo?
3 Hev Allvald bate av di rettferd? Er det hans vinst, at rett du ferdast?
Ĉu por la Plejpotenculo tio estas utila, se vi estas virta? Kaj ĉu Li havas profiton de tio, se via konduto estas pia?
4 Er det din gudlegdom han refser, når han med deg held rettargang?
Ĉu pro timo antaŭ vi Li disputos kun vi, Iros kun vi al juĝo?
5 Hev ei din vondskap vore stor og dine syndar utan ende?
Via malvirteco estas ja granda, Kaj viaj malbonagoj ne havas finon.
6 Grunnlaust du panta dine brøder; halvnakne drog du klædi av;
Vi prenis de viaj fratoj garantiaĵon vane, De preskaŭ-nuduloj vi deprenis la vestojn;
7 den trøytte gav du ikkje vatn, den svoltne negta du ditt brød.
Al laculo vi ne donis akvon por trinki, Kaj al malsatulo vi rifuzis panon;
8 Det er den sterke som eig landet, den stolte hev si bustad der.
Per forta brako vi akiris teron, Kaj dank’ al eminenteco vi loĝis sur ĝi;
9 Du jaga enkjor burt tomhendt’ burt, slo armen av på faderlause.
Vidvinojn vi foririgis kun nenio, Kaj la brakojn de orfoj vi frakasis.
10 Difor ligg snaror kringum deg, og rædsla skræmer deg so brått.
Pro tio ĉirkaŭe de vi estas kaptiloj, Kaj subita teruro vin timigas.
11 Ell’ vert du ikkje myrkret var, den flaum som fossar yver deg?
Aŭ pro mallumo vi nenion vidas, Kaj multego da akvo vin kovris?
12 Bur ikkje Gud i himmelhøgd, sjå øvste stjernor, høgt dei sit!
Ĉu ne estas Dio tie alte en la ĉielo? Rigardu la stelojn, kiel alte ili estas.
13 Du segjer so: «Kva veit vel Gud? Kann attum skyerne han døma?
Kaj vi diras: Kion scias Dio? Ĉu Li povas juĝi en mallumo?
14 For skyer dimmer augo hans; han hev sin gang på himmelkvelven.»
La nuboj kovras Lin, kaj Li ne vidas; Kaj Li nur rondiras en la rondo de la ĉielo.
15 Seg, vil du fylgja fortids-vegen, den stig som illverksmenner gjekk?
Ĉu vi konservas la vojon antikvan, Kiun iradis homoj malpiaj,
16 Dei som i utid tekne vart - og deira grunn flaut burt i flaum -
Kiuj estis kaptitaj antaŭtempe, Kaj kies grundo disverŝiĝis kiel rivero,
17 som sagde til Gud: «Haldt du deg burte!» Kva skulde Allvald vel deim gjera?
Kiuj parolis al Dio: Foriru de ni! Kion povas fari al ni la Plejpotenculo?
18 Endå han signa deira hus - langt burt frå meg med gudlaus råd!
Kvankam Li plenigis iliajn domojn per bonaĵo. Sed la pensmaniero de malvirtuloj estas malproksima de mi.
19 Rettvise folk det såg med gleda, og den skuldlause spotta deim:
La virtuloj vidos kaj ĝojos; La senkulpulo mokos ilin:
20 «Fiendarn’ våre gjekk til grunns! Sjå elden øydde det dei leivde!»
Certe malaperis nia kontraŭulo, Kaj kio restis, tion ekstermis fajro.
21 Vert ven med honom, og få fred! So skal og lukka timast deg.
Interkonsentu do kun Li, kaj vi havos pacon; Per tio venos al vi bono.
22 Og tak so lærdom av hans munn, og legg deg ordi hans på hjarta!
Prenu el Lia buŝo instruon, Kaj metu Liajn vortojn en vian koron.
23 Vend um til Allvald, då du byggjest og jagar syndi frå ditt tjeld.
Se vi revenos al la Plejpotenculo, vi estos konstruita; Forigu malpiaĵon el via tendo.
24 Kast gullet ditt i moldi ned - Ofir-gull millom bekkjesteinar.
Ĵetu en la polvon la multekostan metalon, Kaj la Ofiran oron sur la ŝtonojn de la torentoj;
25 Allvald skal vera då ditt gull og haugar utav sylv for deg.
Tiam la Plejpotenculo estos via oro kaj via brilanta arĝento;
26 Då skal du frygda deg i Allvald, di åsyn lyfta upp til Gud.
Ĉar tiam vi havos vian plezuron en la Plejpotenculo, Kaj vi levos al Dio vian vizaĝon;
27 Og når du ropar, vil han høyra, so du kann halda det du lovar.
Vi preĝos al Li, kaj Li vin aŭskultos; Kaj viajn sanktajn promesojn vi plenumos;
28 Det du deg etlar, skal du vinna, og ljos skal skina på din veg.
Se vi ion decidos, ĝi plenumiĝos ĉe vi; Kaj super viaj vojoj brilos lumo.
29 Gjeng vegen ned, du ropar: «Upp!» Han hjelpar den bljug-øygde mann.
Ĉar tiujn, kiuj humiliĝis, Li altigos; Kaj kiu mallevas la okulojn, tiu estos savita.
30 Ja, ikkje-skuldfri mann han bergar, frelst vert han ved di reine hand.»
Ankaŭ tiun, kiu ne estis senkulpa, Li savos; Tia estos savita pro la pureco de viaj manoj.
