Jobs 21
1 Då svara Job og sagde:
Na Hiob buaa sɛ,
2 «Å høyr då, høyr på mine ord! Gjev i minsto det til trøyst!
“Montie me nsɛm no yie. Momma yei nyɛ awerɛkyekyerɛ a mode ma me.
3 Lat meg få lov å tala ut, so kann du spotta etterpå.
Monnya ntoboaseɛ mma me ɛberɛ a merekasa, na sɛ mekasa wie a, monkɔso nni fɛ.
4 Klagar eg vel på menneskje? Og hev eg ikkje grunn til harm?
“Me nwiinwii hyɛ onipa anaa? Adɛn enti na ɛsɛ sɛ menya ntoboaseɛ?
5 Vend dykk til meg, og ottast so; legg handi so på dykkar munn.
Monhwɛ me, na mo ho nnwiri mo; momfa mo nsa nkata mo ano.
6 Eg støkk, når eg det kjem i hug; ei bivring gjenom kroppen gjeng.
Sɛ medwene yei ho a, mebɔ hu; na me ho popo.
7 Kvifor fær dei gudlause liva, auka i magt som åri gjeng?
Adɛn enti na amumuyɛfoɔ tena nkwa mu? Wɔnyini kyɛ na wɔkɔ so di tumi.
8 Dei ser si ætt stå fast ikring deim, dei hev sitt avkjøme for augo.
Wɔhunu wɔn mma a atwa wɔn ho ahyia no nkɔsoɔ, wɔhunu wɔn nananom.
9 I fred stend husi deira trygge, Guds svipa råkar ikkje deim;
Ɔhaw nni wɔn afie na ehu nni hɔ; Onyankopɔn asotwe mma wɔn so.
10 med heppa parast deira fe, og kyrne kastar aldri kalv.
Wɔn anantwinini nyɛ akrawa; na wɔn anantwibereɛ wo a, wɔmpɔn.
11 Dei slepper borni ut som lamb, og gutarne i leiken hoppar;
Wɔka wɔn mma bɔ mu te sɛ nnwankuo; na emu mmotafowa no hurihuri.
12 Dei syng til trumma og til cither og frygdar seg ved fløyteljod.
Wɔto nnwom wɔ akasaeɛ ne sankuo so; na wɔde atɛntɛbɛn nnyegyeeɛ gye wɔn ani.
Wɔdi yie wɔn nkwanna mu na wɔkɔ damena mu asomdwoeɛ mu. (Sheol h7585)
14 Til Gud dei segjer: «Haldt deg burte!» Me vil’kje kjenna dine vegar!
Nanso wɔka kyerɛ Onyankopɔn sɛ, ‘Firi yɛn so! Yɛmpɛ sɛ yɛhunu wʼakwan.
15 Kvi skal me tena den Allsterke? Kva gagnar det å be til honom?»
Hwan ne otumfoɔ no a ɛsɛ sɛ yɛsom no? Sɛ yɛbɔ no mpaeɛ a mfasoɔ bɛn na yɛbɛnya?’
16 «Dei hev’kje lukka si i handi» - Langt burt frå meg med gudlaus råd!
Nanso, wɔn nkɔsoɔ no nni wɔn nsam, enti metwe me ho firi amumuyɛfoɔ afutuo ho.
17 Når sloknar lampa for gudlause? Når kjem ulukka yver deim? Gjev han deim straff i vreidesmod?
“Nanso mpɛn ahe na wɔdum amumuyɛfoɔ kanea? Mpɛn ahe na amanehunu ba wɔn so, deɛ Onyankopɔn firi nʼabufuo mu de ba no?
18 Fer dei vel burt som strå for vind, lik agner som i stormen fyk?
Mpɛn ahe na wɔyɛ sɛ ɛserɛ wɔ mframa ano, te sɛ ntɛtɛ a mframa den bi apra wɔn?
19 «Gud gøymer straffi til hans born.» Nei, sjølv skal mannen straffi kjenna!
Wɔka sɛ, ‘Onyankopɔn kora onipa asotwe so de twɛn ne mma.’ Ɛsɛ sɛ ɔtwe ɔnipa no ankasa aso ma ɔhunu.
20 Lat han få sjå sitt eige fall og drikka harm frå den Allsterke!
Ma wɔn ankasa ani nhunu wɔn sɛeɛ; ma Otumfoɔ abufuhyeɛ no nka wɔn ani.
21 Kva bryr han seg vel um sitt hus, når månadstalet hans er fullt?
Wɔn abusuafoɔ a wɔagya wɔn akyire no renya hwee nʼagyapadeɛ nyinaa bɛsɛe.
22 Vil nokon hjelpa Gud til kunnskap, han som er domar for dei høgste?
“Obi bɛtumi akyerɛ Onyankopɔn nyansa, wɔ ɛberɛ a ɔbu atitire mpo atɛn?
23 Den eine døyr på velmagts høgd, fullkomleg trygg og fredeleg;
Obi wu wɔ ɛberɛ a ɔwɔ ahoɔden; ne ho tɔ no na nʼaso mu adwo no,
24 hans fat er fulle utav mjølk, og i hans bein er mergen frisk;
na ne onipadua yɛ frɔmm, na ɛhon ahyɛ ne nnompe ma.
25 den andre døyr so beisk i hug, hev ingenting av lukka smaka.
Ɔfoforɔ nso de ɔkra mu yeadie wu, a wanka asetena pa anhwɛ da.
26 Dei båe vert i moldi lagde, og deira klednad makkar er.
Wɔsie wɔn nyinaa wɔ mfuturo korɔ mu, ma asonson korɔ no ara nuka wɔn.
27 Sjå kor eg kjennar dykkar tankar, og dykkar meinkrokar mot meg.
“Mahunu mo adwene, ɛkwan a mopɛ sɛ mobu me fɔ.
28 De spør: «Kvar er vel stormannshuset? Kvar er det tjeld der gudlause bur?»
Mopɛ sɛ moka kyerɛ me sɛdeɛ asikafoɔ ne amumuyɛfoɔ, wɔn bɔne enti, wɔhwere wɔn agyapadeɛ nyinaa.
29 Hev de’kje høyrt av ferdafolk - de trur vel det som dei fortel -:
Nanso mommisa wɔn a wɔtu kwan; wɔbɛka akyerɛ mo sɛ
30 «Den vonde frå ulukka slepp; han berga vert på vreidedagen.
onipa bɔne nya ne ti didi mu amanehunu da, na wɔgyaa no ma no dwane abufuhyeɛ da.
31 Kven lastar honom for hans ferd? Og straffar honom for hans gjerd?
Hwan na ɔtumi kasa nʼanim? Hwan na ɔtua no deɛ wayɛ so ka?
32 Han vert til gravi båren burt, og ved hans gravhaug held dei vakt.
Wɔsoa no kɔ damena mu, na wɔwɛn nʼaboda.
33 Søtt søv han under torv i dal, og i hans far all verdi fer, som tallause gjekk fyre honom.
Bɔnhwa mu dɔteɛ yɛ no dɛ; nnipa nyinaa di nʼakyi, na ɛdɔm a wɔntumi nkan wɔn di nʼanim.
34 Det trøystar meg med tome ord; av dykkar svar er sviket att.»
“Enti ɛbɛyɛ dɛn na mode mo nsɛnhunu akyekyere me werɛ? Mo mmuaeɛ nyɛ hwee sɛ atorɔ!”
