Jobs 21
1 Då svara Job og sagde:
Ano ra ko Hopa; i mea ia,
2 «Å høyr då, høyr på mine ord! Gjev i minsto det til trøyst!
Ata whakarongo mai ki taku kupu, a hei tenei he kupu whakamarie mai ma koutou.
3 Lat meg få lov å tala ut, so kann du spotta etterpå.
Tukua ahau, a ka korero hoki ahau; a ka mutu aku korero, haere tonu ta koutou tawai.
4 Klagar eg vel på menneskje? Og hev eg ikkje grunn til harm?
Ahau nei, ki te tangata koia taku amuamu? A he aha ahau te manawanui ai?
5 Vend dykk til meg, og ottast so; legg handi so på dykkar munn.
Titiro mai ki ahau, miharo ai; kopania atu te ringa ki te mangai.
6 Eg støkk, når eg det kjem i hug; ei bivring gjenom kroppen gjeng.
Mahara kau ahau, ka wehi, mau pu te wehi o oku kikokiko.
7 Kvifor fær dei gudlause liva, auka i magt som åri gjeng?
He aha te hunga kino i ora ai, i koroheke ai, ae, i marohirohi ai to ratou kaha?
8 Dei ser si ætt stå fast ikring deim, dei hev sitt avkjøme for augo.
Pumau tonu o ratou uri ki to ratou taha ki to ratou aroaro, a ko a ratou whanau kei ta ratou tirohanga atu.
9 I fred stend husi deira trygge, Guds svipa råkar ikkje deim;
O ratou whare kei runga i te rangimarie, kahore he wehi, kahore hoki a te Atua patu ki a ratou.
10 med heppa parast deira fe, og kyrne kastar aldri kalv.
E kaha ana tana puru ki te ekeeke, kahore hoki e he; ka whanau tana kau, kahore hoki he whakatahe.
11 Dei slepper borni ut som lamb, og gutarne i leiken hoppar;
E tukua mai ana e ratou a ratou kohungahunga ano he kahui hipi, e pekepeke ana a ratou tamariki.
12 Dei syng til trumma og til cither og frygdar seg ved fløyteljod.
He hunga hapai ratou i te timipera, i te hapa, e koa ana ki te tangi o te okana.
O ratou ra pau tonu i runga i te ahuareka, kitea rawatia ake kua heke ki te po. (Sheol h7585)
14 Til Gud dei segjer: «Haldt deg burte!» Me vil’kje kjenna dine vegar!
Koia ratou i mea ai ki te Atua, Mawehe atu i a matou; kahore hoki o matou hiahia kia matau ki ou ara.
15 Kvi skal me tena den Allsterke? Kva gagnar det å be til honom?»
He aha ra te Runga Rawa e mahi ai matou ki a ia? He aha hoki te rawa ki a matou ki te inoi ki a ia?
16 «Dei hev’kje lukka si i handi» - Langt burt frå meg med gudlaus råd!
Nana, kahore he pai mo ratou i o ratou ringa ake: matara atu i ahau te whakaaro o te hunga kino.
17 Når sloknar lampa for gudlause? Når kjem ulukka yver deim? Gjev han deim straff i vreidesmod?
Pehea te maha o nga matenga o te rama a te hunga kino? O nga panga mai ano hoki o to ratou aitua ki a ratou? O te tuwhanga mai a te Atua i nga mamae i a ia e riri ana?
18 Fer dei vel burt som strå for vind, lik agner som i stormen fyk?
E rite ai ratou ki te kakau witi i mua i te hau, ki te papapa e kahakina atu ana e te paroro?
19 «Gud gøymer straffi til hans born.» Nei, sjølv skal mannen straffi kjenna!
E mea ana koutou, E rongoatia ana e te Atua tona kino hei mea mo ana tamariki. Mana e utu tera ki a ia tonu, kia mohio ai ia.
20 Lat han få sjå sitt eige fall og drikka harm frå den Allsterke!
Tukua kia kite ona ake kanohi i tona hunanga, a tukua ia kia inu i te riri o te Kaha Rawa.
21 Kva bryr han seg vel um sitt hus, når månadstalet hans er fullt?
He aha hoki tana manako ki tona whare i muri i a ia? ka poroa hoki ona marama i waenga?
22 Vil nokon hjelpa Gud til kunnskap, han som er domar for dei høgste?
E whakaako ianei tetahi i te Atua ki te matauranga? Ko te kaiwhakawa hoki ia mo te hunga whakakake.
23 Den eine døyr på velmagts høgd, fullkomleg trygg og fredeleg;
Tenei tangata, mate iho ia, pakari rawa ano hoki ona kaha, ata takoto ana ana mea katoa, kahore hoki he raruraru.
24 hans fat er fulle utav mjølk, og i hans bein er mergen frisk;
Ki tonu ona u i te waiu, a e makuku ana ona wheua i te hinu.
25 den andre døyr so beisk i hug, hev ingenting av lukka smaka.
Mate iho hoki tera tangata, kawa tonu tona wairua, kahore hoki he pai hei kai mana.
26 Dei båe vert i moldi lagde, og deira klednad makkar er.
Ka takoto ngatahi raua ki te puehu, a ko te iro hei hipoki mo raua.
27 Sjå kor eg kjennar dykkar tankar, og dykkar meinkrokar mot meg.
Nana, e mohio ana ahau ki o koutou whakaaro, ki ta koutou ngarahu nanakia ano hoki moku.
28 De spør: «Kvar er vel stormannshuset? Kvar er det tjeld der gudlause bur?»
E ki ana hoki koutou, Kei hea te whare o te rangatira? Kei hea hoki te teneti i noho ai te hunga kino?
29 Hev de’kje høyrt av ferdafolk - de trur vel det som dei fortel -:
Kahore ianei koutou i ui ki te hunga e haere atu ana i te ara? Kahore ranei koutou i mohio ki a ratou tohu?
30 «Den vonde frå ulukka slepp; han berga vert på vreidedagen.
Kei te rongoa nei hoki te tangata kono mo te ra o te whakangaro; ka whakaputaina ratou i te ra o te riri.
31 Kven lastar honom for hans ferd? Og straffar honom for hans gjerd?
Ko wai e whakaatu i tona ara ki tona aroaro? Ko wai hoki hei hoatu i te utu mo tana mahi ki a ia?
32 Han vert til gravi båren burt, og ved hans gravhaug held dei vakt.
Heoi ka kawea ia ki te urupa; kei te puranga he wahi mona.
33 Søtt søv han under torv i dal, og i hans far all verdi fer, som tallause gjekk fyre honom.
Ka reka ki a ia nga pokuru o te awaawa, ka whai mai ano hoki nga tangata katoa i a ia; e kore nei hoki e taea te tatau te hunga i mua i a ia.
34 Det trøystar meg med tome ord; av dykkar svar er sviket att.»
He pehea ra ta koutou whakamarie tinihanga i ahau, e toe na hoki te he i roto i a koutou kupu e whakahoki mai na?
