Jobs 21
1 Då svara Job og sagde:
Ket simmungbat ni Job ket kinunana,
2 «Å høyr då, høyr på mine ord! Gjev i minsto det til trøyst!
“Dinggenyo a nasayaat ti sasaok, ket agbalin koma daytoy a liwliwayo.
3 Lat meg få lov å tala ut, so kann du spotta etterpå.
Palubosandak, ket agsaoak met; kalpasan ti panagsaok, ituloyyo ti pananglaisyo kaniak.
4 Klagar eg vel på menneskje? Og hev eg ikkje grunn til harm?
Maipapan kaniak, agrirririak kadi iti tao? Apay koma nga awan ti kalintegak a saan a makaanus?
5 Vend dykk til meg, og ottast so; legg handi so på dykkar munn.
Kitaendak ket agsiddaawkayo, ken iyapputyo dayta imayo iti ngiwatyo.
6 Eg støkk, når eg det kjem i hug; ei bivring gjenom kroppen gjeng.
No panpanunotek dagiti panagsagsagabak, mariribukanak, ket agbuteng dagiti lasagko.
7 Kvifor fær dei gudlause liva, auka i magt som åri gjeng?
Apay nga agtultuloy nga agbibiag dagiti nadangkes a tattao, a lumakay, ken bumilbileg iti pannakabalin?
8 Dei ser si ætt stå fast ikring deim, dei hev sitt avkjøme for augo.
Agtalinaed dagiti kaputotanda kadakuada kadagiti imatangda, ken agtalinaed dagiti kaputotanda kadagiti matmatada.
9 I fred stend husi deira trygge, Guds svipa råkar ikkje deim;
Natalged dagiti babbalayda manipud iti buteng; awan ti baot ti Dios kadakuada.
10 med heppa parast deira fe, og kyrne kastar aldri kalv.
Agputot dagiti bulog a bakada; saan nga agkurang a mangaramid iti daytoy; mangipasngay dagiti bakada ket saanda a maalisan.
11 Dei slepper borni ut som lamb, og gutarne i leiken hoppar;
Paruarenda dagiti annakda a kas iti arban, ket agsala dagiti annakda.
12 Dei syng til trumma og til cither og frygdar seg ved fløyteljod.
Agkantada a mabuyugan iti pandereta ken arpa ken agragsakda babaen iti aweng ti plauta.
Busbusenda dagiti al-aldawda iti kinarang-ay, ket siuulimekda a bumaba iti sheol. (Sheol h7585)
14 Til Gud dei segjer: «Haldt deg burte!» Me vil’kje kjenna dine vegar!
Ibagada iti Dios, 'Panawandakami ta saanmi a tarigagayan iti aniaman a pannakaammo kadagiti wagwagasmo.
15 Kvi skal me tena den Allsterke? Kva gagnar det å be til honom?»
Ania aya iti Mannakabalin amin, a rumbeng a dayawenmi isuna? Ania iti pagimbagan a maalami no agkararagkami kenkuana?'
16 «Dei hev’kje lukka si i handi» - Langt burt frå meg med gudlaus råd!
Kitaenyo, saan kadi ng adda kadagiti bukodda nga ima ti kinarang-ay? Awan ti pakainagiak iti pammagbaga dagiti nadangkes a tattao.
17 Når sloknar lampa for gudlause? Når kjem ulukka yver deim? Gjev han deim straff i vreidesmod?
Kasano kadaras ti pannakaiddep ti pagsilawan dagiti nadangkes a tattao, wenno ti pannakadidigrada? Mamin-ano aya a mapasamak nga iwaras ti Dios dagiti ladingit kadakuada iti pungtotna?
18 Fer dei vel burt som strå for vind, lik agner som i stormen fyk?
Mamin-ano ti panagbalinda a kas iti garami iti sangoanan ti angin wenno kas iti taep nga itay-tayab ti bagio?
19 «Gud gøymer straffi til hans born.» Nei, sjølv skal mannen straffi kjenna!
Kunayo, 'Ikabkabil ti Dios ti biddut ti maysa a tao kadagiti annakna tapno isuda ti mangbayad.' Bay-am a supapakanna daytoy iti bukodna, tapno maammoanna ti nagbasolanna.
20 Lat han få sjå sitt eige fall og drikka harm frå den Allsterke!
Bay-am a makita dagiti matana ti bukodna a pakadadaelan, ken bay-am nga inumenna ti pungtot ti Mannakabalin amin.
21 Kva bryr han seg vel um sitt hus, når månadstalet hans er fullt?
Ta ania ti bibiangna iti pamiliana kalpasan kenkuana inton naputeden dagiti bilang dagiti bulbulanna?
22 Vil nokon hjelpa Gud til kunnskap, han som er domar for dei høgste?
Adda kadi ti makaisuro iti pannakaammo ti Dios agsipud ta uk-ukomenna uray dagiti nangangato?
23 Den eine døyr på velmagts høgd, fullkomleg trygg og fredeleg;
Matay ti maysa a tao iti pigsana, a siuulimek ken sinanam-ay.
24 hans fat er fulle utav mjølk, og i hans bein er mergen frisk;
Napno ti bagina iti gatas, ken ti pata dagiti tultulangna ket nabasa ken nasalun-at.
25 den andre døyr so beisk i hug, hev ingenting av lukka smaka.
Matay ti sabali pay a tao iti kinasaem ti kararua, ti saan a pulos a nakapadas iti aniaman a kinaimbag.
26 Dei båe vert i moldi lagde, og deira klednad makkar er.
Agpadada nga agidda iti tapok; agpadada nga iggesen.
27 Sjå kor eg kjennar dykkar tankar, og dykkar meinkrokar mot meg.
Kitaenyo, ammok dagiti panpanunotenyo, ken dagiti wagas a tartarigagayanyo tapno padaksendak.
28 De spør: «Kvar er vel stormannshuset? Kvar er det tjeld der gudlause bur?»
Ta imbagayo, 'Sadino ita ti balay ti prinsipe? Sadino ti tolda a naminsan a naggianan ti nadangkes?'
29 Hev de’kje høyrt av ferdafolk - de trur vel det som dei fortel -:
Saanyo pay kadi a pulos a sinaludsod dagiti agdaldaliasat a tattao? Saanyo kadi nga ammo ti pammaneknek nga ibagbagada,
30 «Den vonde frå ulukka slepp; han berga vert på vreidedagen.
a ti nadangkes a tao ket maiyadayo iti aldaw ti didigra, ken maipanaw isuna iti aldaw ti pungtot?
31 Kven lastar honom for hans ferd? Og straffar honom for hans gjerd?
Siasino ti mangukomto iti dalan ti nadangkes a tao iti rupana? Siasino ti mangsupapak kenkuana gapu iti inaramidna?
32 Han vert til gravi båren burt, og ved hans gravhaug held dei vakt.
Nupay kasta maipanto isuna iti tanem; kankanayonto a bantayan dagiti tattao ti tanemna.
33 Søtt søv han under torv i dal, og i hans far all verdi fer, som tallause gjekk fyre honom.
Nasam-itto kenkuana dagiti bingbingkol ti tanap; sumurotto dagiti amin a tattao kenkuana, adda ti saan a mabilang a tattao iti sangoananna.
34 Det trøystar meg med tome ord; av dykkar svar er sviket att.»
Kasano ngarud a liwliwaendak babaen iti awan kaes-eskanna, agsipud ta awan serserbi dagiti sungbatyo no diket kinapalso?”
