Jobs 20
1 Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
Wtedy Sofar z Naama odpowiedział:
2 «Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.
Dlatego moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi i z tego powodu [mówię] pośpiesznie.
3 Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.
Słuchałem obraźliwego upomnienia i duch mojego zrozumienia podsuwa mi odpowiedź:
4 Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,
Czy nie wiesz, że od wieków, odkąd człowieka postawiono na ziemi;
5 ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?
Radość niegodziwych [jest] krótka, a wesołość obłudnika [trwa] okamgnienie?
6 Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,
Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków;
7 han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.
[To jednak] zginie on na wieki jak jego własny gnój, [a] ci, którzy go widzieli, powiedzą: Gdzie [on] się podział?
8 Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.
Uleci jak sen i nie znajdą go; ucieknie jak nocne widzenie.
9 Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.
Oko, które go widziało, nie zobaczy go więcej, i już nie ujrzy go jego miejsce.
10 Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.
Jego synowie będą się korzyć przed ubogim, jego ręce zwrócą swe bogactwo.
11 Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.
Jego kości są pełne [grzechów] jego młodości, razem z nim spoczną w prochu.
12 Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,
A choć zło jest słodkie w jego ustach i zataja je pod swoim językiem;
13 sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,
Chociaż rozkoszuje się nim i nie opuszcza go, zatrzymując je na swoim podniebieniu;
14 so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.
[To jednak] jego pokarm we wnętrznościach przemienia się, [staje się] żółcią żmii w jego wnętrzu.
15 Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.
Połknął bogactwa i zwróci je; Bóg je wyrzuci z jego brzucha.
16 Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.
Będzie ssał jad żmii, zabije go język węża.
17 Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.
Nie zobaczy rzek, potoków, strumieni miodu ani masła.
18 Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.
Zwróci swój zysk i nie połknie go; i choć znowu zdobędzie wielki majątek, nie ucieszy się [z niego].
19 Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.
Bo uciskał [i] opuszczał ubogich, przemocą zabrał dom, którego nie zbudował.
20 Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.
Dlatego nie zazna pokoju w swoim wnętrzu, nie zatrzyma tego, czego pragnął.
21 Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.
Z jego pokarmów nic nie zostanie, nie rozmnożą się jego dobra.
22 I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.
Mimo obfitości jego dostatku dosięgnie go bieda. Wszelka ręka nikczemnych uderzy na niego.
23 Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.
Gdy będzie miał czym napełnić swój brzuch, [Bóg] ześle na niego zapalczywość swego gniewu, wyleje na niego [i] na jego pokarmy.
24 Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;
[Gdy] będzie uciekał przed żelazną bronią, przebije go łuk spiżowy.
25 ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.
Wyjęta będzie [strzała] z grzbietu, a grot przeszyje jego wątrobę; ogarnie go strach.
26 Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.
Wszelka ciemność zaczai się w jego kryjówkach. Pożre go ogień niewzniecony, a ten, kto pozostał w jego przybytku, będzie udręczony.
27 Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.
Niebo odkryje jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
28 Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.
Dobytek jego domu przepadnie, [jego dobra] rozpłyną się w dniu [Bożego] gniewu.
29 Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»
Taki [jest] dział Boga dla niegodziwego i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.
