Jobs 20

1 Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:

Zoofaari Naaʼimaatichi akkana jedhee deebise:

2 «Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.

“Waan ani akka malee jeeqameef, yaadni koo akka ani deebii kennu na kakaasa.

3 Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.

Ani dheekkamsa na qaanessu dhagaʼaan jira; qalbiin koos akka ani deebii kennu na kakaasa.

4 Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,

“Ati erga namni lafa irra kaaʼamee bara duriitii jalqabee wanni kun akkam akka ture ni beekta mitii?

5 ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?

Burraaquun jalʼootaa yeroo gabaabaaf tura; gammachuun warra Waaqaaf hin bullees akkuma liphsuu ijaa ti.

6 Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,

Of tuulummaan isaa samiiwwan gaʼee mataan isaa duumessawwan tuqus,

7 han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.

inni akkuma awwaaraa bara baraan bada; warri duraan isa arganis, ‘Inni eessa jira?’ jedhu.

8 Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.

Inni akkuma abjuu fiigee bada; deebiʼees hin argamu; akkuma mulʼata halkaniis dafee dhabama.

9 Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.

Iji isaa argee ture deebiʼee isa hin argu; iddoon isaas siʼachi isa hin ilaalu.

10 Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.

Ijoolleen isaa hiyyeeyyiif beenyaa baasu; harki isaas qabeenya inni saame deebisee kennuu qaba.

11 Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.

Jabinni dargaggummaa kan lafee isaa keessa guute sun, isa wajjin biyyoo keessa ciisa.

12 Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,

“Hamminni afaan isaa keessatti miʼaawee inni arraba isaa jala dhokfatu iyyuu,

13 sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,

inni afaanii baafatee gatuu jibbee afaanuma ofii isaa keessa turfatu iyyuu,

14 so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.

nyaanni isaa garaa isaa keessatti dhangaggaaʼa; isa keessattis hadhaa bofaa taʼa.

15 Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.

Inni qabeenya liqimse sana ni tufa; Waaqnis akka garaan isaa waan sana diddigu ni godha.

16 Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.

Inni summii bofaa xuuxa; arrabni buutiis isa ajjeesa.

17 Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.

Inni laga yaaʼu, burqaa dammaatii fi dhadhaa hin argu.

18 Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.

Inni waan itti dadhabe utuu hin nyaatin deebisa; buʼaa daldala isaa irraa argatettis hin gammadu.

19 Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.

Inni hiyyeeyyii hacuucee harka duwwaa hambiseeraatii; mana ofii hin ijaarinis humnaan fudhateera.

20 Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.

“Hawwii isaa hamaa sana irraa boqonnaa hin argatu; inni qabeenya isaatiin of oolchuu hin dandaʼu.

21 Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.

Wanni inni nyaatu tokko iyyuu hin hafuuf; badhaadhummaan isaas itti fufee hin jiraatu.

22 I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.

Utuma inni waan hunda qabuu rakkinni isatti dhufa; dhiphinni cimaanis isa qabata.

23 Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.

Yeroo inni garaa isaa guutatutti, Waaqni dheekkamsa isaa sodaachisaa sana itti erga; dhaʼicha isaa illee itti roobsa.

24 Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;

Inni miʼa lolaa sibiilaa baqatu illee, xiyya naasiitu isa waraana.

25 ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.

Dudga isaa keessaa xiyya, tiruu isaa keessaa immoo fiixee calaqqisu buqqisa. Sodaan guddaan isa qabata;

26 Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.

dukkanni limixiinis riphee qabeenya isaa eeggata. Ibiddi namni tokko iyyuu hin afarsin gubee isa fixa; waan dunkaana isaa keessatti hafes ni barbadeessa.

27 Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.

Samiiwwan balleessaa isaa saaxilu; laftis isatti kaati.

28 Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.

Guyyaa dheekkamsa Waaqaatti lolaan mana isaa, bishaan yaaʼus miʼa isaa fudhatee deema.

29 Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»

Carraan Waaqni cubbamootaaf kennu, dhaalli Waaqni isaaniif qoodes kanuma.”