Jobs 20
1 Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
Katahi ka whakautua e Topara Naamati; i mea ia,
2 «Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.
Na kona oku whakaaro i whakahoki kupu ake ai i roto i ahau; na reira ano ahau i hohoro ai.
3 Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.
Kua rongo ahau i te whakahe moku, e pa ai te whakama ki ahau, a na te wairua o toku ngakau mahara te kupu whakahoki ki ahau.
4 Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,
Kahore ranei koe i mohio ki tenei i mua noa atu, i te wa ra ano i whakanohoia ai te tangata ki runga ki te whenua;
5 ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?
He poto te wa e whakamanamana ai te tangata kino, a ko te hari o te tangata atuakore he wheriko kau?
6 Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,
Ahakoa eke noa tona nui ki nga rangi, a pa atu tona mahunga ki nga kapua;
7 han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.
Ka memeha atu ano ia a ake ake, ka pera ano me tona paru: ko te hunga kua kite i a ia, ka mea, Kei hea ia?
8 Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.
Ka rere atu ia ano he moemoea, e kore ano hoki e kitea: ae ka aia atu ia, ano he rekanga kanohi no te po.
9 Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.
Ko te kanohi i kite i a ia e kore e kite ano; a heoi ano tirohanga a tona wahi ki a ia.
10 Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.
E whakamanawareka ana tamariki i nga rawakore, ma ona ringa ano e whakahoki ona rawa.
11 Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.
E ki ana ona wheua i te tamarikitanga; engari ka takoto tahi me ia i roto i te puehu.
12 Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,
Ahakoa reka te kino i roto i tona mangai, ahakoa huna e ia i raro i tona arero;
13 sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,
Ahakoa manawapatia noatia e ia, a kahore e mahue i a ia, heoi pupuri tonu i roto i tona mangai;
14 so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.
Otira ka puta ke tana kai i roto i ona whekau, ko te au o nga ahipi i roto i a ia.
15 Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.
I horomia e ia te taonga, ka ruakina mai ano e ia; ma te Atua e akiri mai i roto i tona kopu.
16 Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.
Ka ngotea e ia te huware whakamate o nga ahipi; ka mate ano ia i te arero o te waipera.
17 Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.
E kore ia e kite i nga awa, i nga wai rere o te honi, o te pata.
18 Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.
Ko tana i uaua ai ka whakahokia e ia, e kore ano e horomia; ko tana utu ka rite ki ona taonga; e kore ano e koa ki reira.
19 Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.
Nana hoki i tukino nga rawakore, whakarerea iho; murua ana e ia he whare, a e kore e hanga ano e ia.
20 Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.
I te mea kahore ia i kite i te tatutanga i roto i a ia, e kore ano etahi o nga mea e matea nuitia ana e ia e mau ki a ia.
21 Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.
Kahore tetahi mea i toe i kore te horomia e ia; no reira e kore tetahi mea pai ona e mau tonu.
22 I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.
I a ia e whiwhi nui nei i te rawa, e rawakore ano ia; ka tae mai ki a ia nga ringa katoa o te hunga kei roto i te mata.
23 Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.
I a ia ka mea ki te whakaki i tona kopu, ka maka mai e te Atua te kaha o tona riri ki runga ki a ia, a ka ringihia iho ki a ia, i a ia ano e kai ana.
24 Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;
Ka rere atu ia i te patu rino, ka tu ia i te kopere parahi, puta pu.
25 ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.
E unuhia ana, kua puta mai i roto i te tinana, ina, puta mai ana te mata wheriko i roto i tona au: kua tau nga wehi ki a ia.
26 Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.
Ko te pouri katoa kei te takoto mai mo ana taonga: ka kainga ia e te ahi, kihai i puhia e te tangata; ma reira e pau ai te toenga i roto i tona teneti.
27 Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.
Ka whakakitea mai tona he e nga rangi ka whakatika mai ano te whenua ki a ia.
28 Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.
Ko nga hua o tona whare ka riro: ka rere, ano he wai, ona mea i te ra e riri ai ia.
29 Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»
Ko ta te Atua wahi tenei ma te tangata kino, ko te taonga tupu i kiia e te Atua mona.
