< Jobs 20 >
1 Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
Te phoeiah Naamathi Zophar loh a doo tih,
2 «Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.
“Te dongah ka pomnah kai n'thuung tih kamah khuiah ka tawn uh coeng dongah ni.
3 Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.
Ka thuituennah he mingthae la ka yaak dongah ka yakmingnah dongah mueihla loh kai n'doo.
4 Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,
Suen lamloh diklai dongah hlang a khueh parhi te na ming a?
5 ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?
Halang kah omngaih laa tah yoei tih lailak kah kohoenah khaw mikhaptok hil mai ni.
6 Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,
A thinlennah te vaan duela cet tih a lu loh khomai duela puet cakhaw,
7 han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.
a aek bangla a yoeyah la milh vetih anih aka hmu rhoek loh, “Anih ta?” a ti uh ni.
8 Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.
Mang bangla a ding phoeiah tah anih te hmu uh pawh. Khoyin kah olphong bangla khum hmata.
9 Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.
A mik loh a hmuh khaw rhaep mahpawh. Anih te amah hmuen ah mae voel mahpawh.
10 Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.
A ca rhoek loh tattloel rhoek te a moeithen uh tih a kut loh a thahuem te a mael uh.
11 Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.
A rhuh tah a cacawn rhoek bangla hah uh dae a cacawn rhoek khaw amah neh laipi dongah ni a yalh eh.
12 Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,
A ka dongah tui mai cakhaw boethae te a lai hmui ah a thuh.
13 sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,
Te te a hnaih tih a toeng pawt dongah a ka khui la a ma-uem.
14 so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.
A bung khuikah a buh te a khui ah minta sue la poeh ni.
15 Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.
Khuehtawn a dolh vaengah a bung khui lamloh lok vetih anih te Pathen loh a talh ni.
16 Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.
Minta sue loh a khut vetih rhulthae lai loh amah a ngawn ni.
17 Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.
Soklong, tuiva neh khorha kah khoitui neh suknaeng te hmuh mahpawh.
18 Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.
Thatloh phu te a thuung akhaw a hnothung kah thadueng bangla a dolh pawt dongah yoka pawh.
19 Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.
tattloel te a neet phoeiah amah loh a sak mueh im te a hnoo sak tih a rawth pah.
20 Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.
A bungko lamkah thayoeituipan te ming pawt tih a nai nen khaw loeih pawh.
21 Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.
A caak ham caknoi om pawh. Te dongah a thennah poem hae mahpawh.
22 I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.
A khuehtawn neh a hah vaengah anih te a daengdaeh vetih thakthaekung kah kut boeih te anih soah thoeng ni.
23 Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.
Anih bung hah sak ham a taengah amah kah thintoek thinsa a tueih pah vetih a buhcak te anih soah a tlan sak.
24 Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;
Thicung lungpok haica lamloh yong dae anih te rhohum lii loh a kah.
25 ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.
A yueh vaengah a pumpu lamloh a pawlh pah. Te vaengah a hmuet khui lamkah mueirhih te amah soah rhaek la a caeh pah ni.
26 Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.
Hmaisuep cungkuem te khoem hamla a tung. A hmuh mueh hmai loh anih te a hlawp vetih a dap kah rhaengnaeng khaw a talh pah ni.
27 Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.
Anih kathaesainah te vaan loh a hliphen uh vetih diklai loh amah taengah a tai pah ni.
28 Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.
A thintoeknah hnin ah tah a im kah cangpai khaw a poelyoe pah vetih a hawk pah ni.
29 Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»
Halang hlang loh tebang khoyo te Pathen taeng lamkah a dang tih Pathen loh a ol rho la a khueh pah,” a ti.