< Jobs 19 >
2 «Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
3 Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
4 Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
5 Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
6 Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
7 Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
8 Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
9 Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
10 Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
11 Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
12 Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
13 Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
14 Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
15 For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
16 Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
17 min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
18 Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
19 Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
20 Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
21 Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
22 Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
23 Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
24 ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
25 Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
26 Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
27 eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
28 De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
29 Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»
Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.