Jobs 19
1 Då svara Job og sagde:
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 «Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?
3 Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?
4 Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.
5 Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,
6 Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.
7 Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.
8 Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.
9 Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.
10 Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.
11 Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.
12 Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.
13 Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.
14 Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.
15 For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.
16 Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.
17 min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.
18 Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.
19 Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.
20 Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.
21 Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.
22 Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?
23 Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!
24 ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!
25 Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.
26 Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;
27 eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.
28 De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.
29 Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»
Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.
