Jobs 19
1 Då svara Job og sagde:
Na ka whakautua e Hopa, ka mea,
2 «Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
Kia peha ake te roa o ta koutou whakaporearea i toku wairua, o ta koutou wawahi i ahau ki te kupu?
3 Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
Ka tekau enei tawainga a koutou ki ahau, kahore o koutou whakama i a koutou ka aki tonu nei i ahau.
4 Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
Ki te mea ano hoki kua he ahau, kei ahau ano toku he e noho ana.
5 Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
Ki te mea ka whakanui mai koutou i a koutou ki ahau, a ka kauwhau mai ki ahau i toku tawainga;
6 Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
Kia mohio koutou na te Atua ahau i whakaparori i taku take, he mea hao mai ahau nana ki tana kupenga.
7 Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
Nana, e tangi ana ahau i te mahi nanakia, heoi kahore ahau e whakarangona; e karanga awhina ana ahau, otiia kahore he whakawa.
8 Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
Kua tutakina e ia toku ara, te puta ahau; tukua iho ana e ia te pouri ki oku ara.
9 Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
Ko toku kororia huia atu ana e ia; tangohia ana e ia te karauna i toku mahunga.
10 Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
Wawahia ana ahau e ia i nga taha katoa, a riro ana ahau; ko taku i tumanako atu ai huaranga atu ana e ia ano he rakau.
11 Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
Kua mura mai hoki tona riri ki ahau; e kiia ana ahau e ia ko tetahi o ona hoariri.
12 Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
E haere huihui mai ana ana taua, e whakaneke ake ana i to ratou ara ki ahau, kei te whakapae i toku teneti i tetahi taha, i tetahi taha.
13 Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
Kua meinga e ia oku teina kia matara atu i ahau; ko aku i mohio ai kua tangata ke ki ahau.
14 Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
Ko oku whanaunga, mutu pu ta ratou; ko oku hoa ake, kua wareware ratou ki ahau.
15 For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
Ko te hunga e noho ana i toku whare, me aku pononga wahine, kiia iho ahau e ratou he tangata ke; he tangata no nga whenua ahau ki ta ratou titiro mai.
16 Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
I karanga atu ahau ki taku pononga, heoi kihai ia i whakao mai; ahakoa e inoi ana toku mangai ki a ia.
17 min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
Ko toku ha tauhou ana ki taku wahine, me taku inoi hoki ki nga tamariki o te kopu o toku whaea.
18 Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
Ko nga tamariki nonohi ano hoki, whakahawea mai ana ki ahau; ki te whakatika ahau, ka korero whakahe ratou moku.
19 Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
E whakarihariha mai ana ki ahau oku takahoa katoa, a ko aku i aroha ai kua tahuri mai ki ahau.
20 Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
Piri tonu toku iwi ki toku kiri, ki oku kikokiko, a ora ake oku, ko te kiri kau o oku niho.
21 Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
Tohungia mai ahau, tohungia mai ahau e koutou, e oku hoa; kua pa mai hoki te ringa o te Atua ki ahau.
22 Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
He aha koutou i tukino ai i ahau, i pera ai me te Atua, te makona koutou i oku kikokiko?
23 Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
Aue, me i tuhituhia aku kupu! Aue, me i taia ki te pukapuka!
24 ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
Me i whaoa ki te kamaka, ki te pene rino, ki te mata, hei mea mo a mua noa atu!
25 Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
Otiia e mohio ana ahau kei te ora toku kaihoko, a i nga wa i muri nei ka tu ia ki runga ki te whenua;
26 Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
A ahakoa i muri i te paunga o toku kiri, ka titiro tonu ahau i roto i toku kikokiko ki te Atua:
27 eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
E titiro ano ahau ki a ia, ahau nei ano; a ma oku kanohi e matakitaki, kahore ma o tetahi atu. Pau rawa oku whatumanawa i roto i ahau.
28 De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
Ki te ki koutou, Na, ta tatou hanga ki te tukino i a ia! kua kitea hoki te take o te mea i roto i ahau;
29 Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»
Kia wehi koutou kei mate i te hoari; no te mea ko te whiunga ki te hoari kei roto i te riri, e mohio ai koutou he whakawa ano tenei.
