Jobs 19

1 Då svara Job og sagde:

Dia namaly Joba ka nanao hoe:

2 «Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?

Mandra-pahoviana no hampalahelovanareo ny fanahiko sy hanorotoroanareo ahy amin’ ny fiteny?

3 Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.

Efa im-polo izay no nanaratsianareo ahy; Tsy misoroka izay hampahory ahy ianareo.

4 Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.

Ary raha diso tokoa aho, dia izaho ihany no andrian’ ny fa hadisoako.

5 Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?

Raha mirehareha amiko kosa ianareo ka mampiaiky ahy ho nanao izay mahamenatra,

6 Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.

Dia aoka ho fantatrareo fa Andriamanitra no efa nampitanondrika ahy ka efa naningotra ahy tamin’ ny fandrika haratony.

7 Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.

Indro, miantso mafy aho hoe: Loza! nefa tsy misy mamaly ahy; Mitaraina aho, nefa tsy mahita rariny.

8 Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.

Ny lalako dia nofefeny, ka tsy afa-mandroso aho; ary nasiany maizina teo amin’ ny lalana alehako.

9 Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.

Ny voninahitro nalany tamiko, ary nesoriny ny satro-boninahitra teo an-dohako.

10 Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.

Efa nandrava ahy manodidina Izy, ka efa ho faty aho; Ary efa nofongorany tahaka ny hazo ny fanantenako.

11 Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.

Dia nampirehetiny tamiko ny fahatezerany, ka nataony ho fahavalony aho.

12 Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.

Miara-mandroso ny antokon’ ny miaramilany ary manandratra tovon-tany hamelezany ahy izy ka mitoby manodidina ny laiko.

13 Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.

Ny rahalahiko efa nampanalaviriny ahy; Ary ny olona nahazatra ahy efa nihafahafa tamiko avokoa.

14 Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.

Efa tsy misy eto intsony ny havako, ary ny sakaizako efa nanadino ahy.

15 For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.

Ny vahiny izay mitoetra ao an-tranoko sy ny ankizivaviko aza samy manao ahy ho olon-kafa; Tonga olon-ko azy eo imasony aho.

16 Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;

Antsoiko ny mpanompoko, nefa tsy namaly ahy izy; Mifona aminy amin’ ny vavako aho.

17 min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.

Ny fofonaiko mahaloiloy ny vadiko, ary maharikoriko ny zanak’ ineny aho.

18 Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.

Eny, ny ankizilahy madinika aza mamingavinga ahy; Raha te-hitsangana aho, dia miteny mamely ahy ireny.

19 Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.

Na dia izay nifankazatra tamiko indrindra aza dia manao ahy ho zava-betaveta, ary izay olon-tiako dia mivadika ho fahavaloko.

20 Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.

Ny taolako miraikitra amin’ ny hoditro sy ny nofoko, ary ny akanjo-nifiko ihany no hany sisa azoko enti-mandositra.

21 Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.

Mamindrà fo amiko, mamindrà fo amiko ianareo, ry sakaizako ô; fa ny tànan’ Andriamanitra efa mikasika ahy.

22 Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?

Nahoana no manenjika ahy tahaka an’ Andriamanitra koa ianareo ka tsy mety afa-po amin’ ny nofoko?

23 Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,

Enga anie ka ho voasoratra ny teniko! Enga anie ka ho voatomboka eo amin’ ny boky ireny!

24 ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!

Enga anie ka ho voasoratra amin’ ny vy fanoratana sady voasy firaka eo amin’ ny vatolampy ho mandrakizay izy!

25 Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.

Kanefa raha izaho, dia fantatro fa velona ny Mpanavotra ahy, ka hitsangana any am-parany eo ambonin’ ny vovoka Izy.

26 Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,

Ary rehefa levona ny hoditro, izao simba izao, sady afaka amin’ ny nofoko aho, dia hahita an’ Andriamanitra;

27 eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!

Eny, izaho no hahita Azy, ary ny masoko no hijery, fa tsy olon-kafa. Efa matim-paniriana ny saiko ato anatiko.

28 De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!

Raha hoy ianareo: Andeha hanenjika azy fatratra isika. Fa hita ao anatiny ny fototry ny mahameloka azy.

29 Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»

Dia matahora ny sabatra ianareo; Fa ny fahatezerana dia heloka mendrika ny hovalian-tsabatra, mba ho fantatrareo fa misy fitsarana.