Jobs 19
1 Då svara Job og sagde:
ヨブこたへて曰く
2 «Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
汝ら我心をなやまし 言語をもて我を打くだくこと何時までぞや
3 Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
なんぢら已に十次も我を辱しめ我を惡く待ひてなほ愧るところ無し
4 Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
假令われ眞に過ちたらんもその過は我の身に止れり
5 Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
なんぢら眞に我に向ひて誇り我身に羞べき行爲ありと證するならば
6 Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
神われを虐げその網羅をもて我を包みたまへりと知るべし
7 Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
我虐げらるると叫べども答なく 呼はり求むれども審理なし
8 Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
彼わが路の周圍に垣を結めぐらして逾る能はざらしめ 我が行く途に黑暗を蒙むらしめ
9 Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
わが光榮を褫ぎ我冠冕を首より奪ひ
10 Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
四方より我を毀ちて失しめ 我望を樹のごとくに根より拔き
11 Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
我にむかひて震怒を燃し 我を敵の一人と見たまへり
12 Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
その軍旅ひとしく進み途を高くして我に攻寄せ わが天幕の周圍に陣を張り
13 Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
彼わが兄弟等をして遠くわれを離れしめたまへり 我を知る人々は全く我に疎くなりぬ
14 Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
わが親戚は往來を休め わが朋友はわれを忘れ
15 For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
わが家に寄寓る者およびわが婢等は我を見て外人のごとくす 我かれらの前にては異國人のごとし
16 Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
われわが僕を喚どもこたへず 我口をもて彼に請はざるを得ざるなり
17 min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
わが氣息はわが妻に厭はれ わが臭氣はわが同胎の子等に嫌はる
18 Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
童子等さへも我を侮どり 我起あがれば即ち我を嘲ける
19 Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
わが親しき友われを惡みわが愛したる人々ひるがへりてわが敵となれり
20 Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
わが骨はわが皮と肉とに貼り 我は僅に齒の皮を全うして逃れしのみ
21 Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
わが友よ汝等われを恤れめ 我を恤れめ 神の手われを撃り
22 Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
汝らなにとて神のごとくして我を攻め わが肉に饜ことなきや
23 Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
望むらくは我言の書留られんことを 望むらくは我言書に記されんことを
24 ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
望むらくは鐡の筆と鉛とをもて之を永く磐石に鐫つけおかんことを
25 Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
われ知る我を贖ふ者は活く 後の日に彼かならず地の上に立ん
26 Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
わがこの皮この身の朽はてん後 われ肉を離れて神を見ん
27 eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
我みづから彼を見たてまつらん 我目かれを見んに識らぬ者のごとくならじ 我が心これを望みて焦る
28 De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
なんぢら若われら如何に彼を攻んかと言ひ また事の根われに在りと言ば
29 Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»
劍を懼れよ 忿怒は劍の罰をきたらす 斯なんぢら遂に審判のあるを知ん
