< Jobs 19 >

1 Då svara Job og sagde:
Bvt Iob answered, and said,
2 «Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
Howe long will yee vexe my soule, and torment me with wordes?
3 Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
Ye haue now ten times reproched me, and are not ashamed: ye are impudent toward mee.
4 Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
And though I had in deede erred, mine errour remaineth with me.
5 Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
But in deede if ye will aduance your selues against me, and rebuke me for my reproche,
6 Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
Know nowe, that God hath ouerthrowen me, and hath compassed me with his net.
7 Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
Beholde, I crie out of violence, but I haue none answere: I crie, but there is no iudgement.
8 Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
Hee hath hedged vp my way that I cannot passe, and he hath set darkenesse in my paths.
9 Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
Hee hath spoyled mee of mine honour, and taken the crowne away from mine head.
10 Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
He hath destroyed mee on euery side and I am gone: and he hath remoued mine hope like a tree.
11 Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
And he hath kindled his wrath against me, and counteth mee as one of his enemies.
12 Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
His armies came together, and made their way vpon me, and camped about my tabernacle.
13 Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
He hath remooued my brethre farre from me, and also mine acquaintance were strangers vnto me.
14 Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
My neighbours haue forsaken me, and my familiars haue forgotten me.
15 For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
They that dwel in mine house, and my maydes tooke me for a stranger: for I was a stranger in their sight.
16 Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
I called my seruant, but he would not answere, though I prayed him with my mouth.
17 min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
My breath was strange vnto my wife, though I prayed her for the childrens sake of mine owne body.
18 Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
The wicked also despised mee, and when I rose, they spake against me.
19 Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
All my secret friends abhorred me, and they whome I loued, are turned against me.
20 Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
My bone cleaueth to my skinne and to my flesh, and I haue escaped with the skinne of my teeth.
21 Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
Haue pitie vpon me: haue pitie vpon me, (O yee my friendes) for the hande of God hath touched me.
22 Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
Why do ye persecute me, as God? and are not satisfied with my flesh?
23 Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
Oh that my wordes were nowe written! oh that they were written euen in a booke,
24 ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
And grauen with an yron pen in lead, or in stone for euer!
25 Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
For I am sure, that my Redeemer liueth, and he shall stand the last on the earth.
26 Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
And though after my skin wormes destroy this bodie, yet shall I see God in my flesh.
27 eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
Whome I my selfe shall see, and mine eyes shall beholde, and none other for me, though my reynes are consumed within me.
28 De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
But yee sayde, Why is hee persecuted? And there was a deepe matter in me.
29 Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»
Be ye afraide of the sworde: for the sworde will be auenged of wickednesse, that yee may knowe that there is a iudgement.

< Jobs 19 >