Jobs 19
1 Då svara Job og sagde:
Job ni a pathung teh,
2 «Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
Atueng nâsittouh maw ka hringnae he runae na poe awh teh, lawk hoi kai na raphoe awh han.
3 Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
Vai hra totouh na pathoe awh e ka tak dawkvah na payon awh nakunghai na kayak awh hoeh.
4 Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
Ka payon katang pawiteh, ka payonnae teh kai dawk pou ao han.
5 Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
Kai na taranlahoi na kâoup awh teh, kai kayanae heh kai na tarannae lah na hno awh pawiteh,
6 Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
kai dawkvah Cathut a payon tie hoi, a tamlawk hoi na ramuk tie hah panuek awh.
7 Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
Payonnae kong dawkvah ka hram pawiteh, na thai pouh mahoeh. Puenghoi ka hram nakunghai lannae hah awm hoeh.
8 Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
Ka tapuet thai hoeh nahanlah ama ni ka lamthung hah a pâbing. Ka lamthung dawk hmonae hah a ta.
9 Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
Ka bawilennae hah na rading pouh teh, ka lû dawk e bawilukhung hah na la pouh.
10 Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
Avoivang hoi vekvek na phi te ka kahma toe. Ka ngaihawinae teh, thingkung patetlah na phawk pouh.
11 Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
Kai na taranlahoi a lungkhueknae hah a kâan sak teh, a taran buet touh e patetlah na touksin.
12 Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
A ransahu hah a kamkhueng awh teh, kai na taran lahoi lamthung a rasoun awh, ka lukkareirim tengpam petkâkalup lah na ven awh.
13 Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
Ka hmaunawnghanaw hah ahla nah koelah na puen pouh teh, ka panue e naw hah tamitavan lah koung ao awh.
14 Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
Ka imthungnaw hai ka hmawt thai hoeh toe. Ka huikahawinaw ni koung na pahnim awh toe.
15 For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
Ka im dawk kho kasaknaw, ka sannunaw ni imyin lah na pouk awh. Ahnimae mithmu vah imyin lah ka o.
16 Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
Ka sannaw hah ka kaw eiteh, na pato awh hoeh toe. Lawkkanem hoi pasawt a ngai toe.
17 min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
Ka hringnae teh ka yu hanelah a hnueai e lah ao teh, rei ka tâcawt e hmaunawnghanaw hanelah ngai ka tho e la awm hoeh toe.
18 Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
Camoca ni patenghai na dudam awh. Ka thaw navah kai taranlahoi lawk a dei awh.
19 Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
Ka huiko kamyawng pueng ni na panuet awh. Ka lungpataw e naw ni hai kai tarankung lah koung ao awh.
20 Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
Ka vuen hoi ka tak hai ka hru dawk rapkâbet. Kahâhli duengdoeh kaawm toe.
21 Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
Oe, nangmouh ka huinaw, na pahren awh haw, na pahren awh haw, bangkongtetpawiteh Cathut e kut hoi na hem e la ka o toe.
22 Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
Bang kecu dawk maw Cathut na rektap e patetlah kai hah na rektap awh. Ka takthai dawk ka khangnae he na khout sak awh hoeh rah maw.
23 Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
Oe, ka lawknaw he ca lah ka thun pawiteh, cauknaw dawk pakhum boipawiteh,
24 ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
thutnae sum hoi, talung dawk thut e a yungyoe hanelah awm pawiteh,
25 Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
kai na karatangkung teh a hring tie hah ka panue. A hnuktengpoung nah talai van bout a kangdue han.
26 Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
Ka vuen heh raphoe hnukkhu hoi, ka takthai hoi Cathut hah ka hmu han tie hah ka panue.
27 eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
Kai kama roeroe ni ka hmu vaiteh, ayâ alouk ni a hmu dueng laipalah, kai ni kamae mit hoi roeroe ka hmu han. Banghloimaw ka thung e ka lungthin ni a rabui.
28 De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
Hno coungnae a kung teh, kai dawkvah hmu awh eiteh, bangtelamaw, ahni teh rektap han, na tet awh boipawiteh,
29 Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»
Namamouh ni tahloi teh taket awh. Bangkongtetpawiteh, lungkhueknae ni tahloi hoi reknae hah tâco sak. Lawkcengnae ao tie hah panuethai nahan telah ati.
