Jobs 19
1 Då svara Job og sagde:
Job loh a doo tih,
2 «Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
Me hil nim ka hinglu na pae sak vetih ol neh kai nan phop uh ve?
3 Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
Voei rha ka hmai na thae sak uh coeng, kai nan toeh te na yak pawh.
4 Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
Ka taengah ka tholh a rhaeh pueng dongah ka palang tueng pataeng ngawn.
5 Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
Kai soah na pantai mai tih kai kokhahnah bangla kai taengah na tluung tueng pai.
6 Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
Pathen loh kai n'khun sak tih amah kah tluum te ka kaepvai ah a vael.
7 Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
Kuthlahnah te ka doek tih bomah ka bih cakhaw n'doo pawt dongah tiktamnah om pawh.
8 Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
Ka caehlong he a biing tih ka muk tloel. Ka hawn ah a hmuep a khueh.
9 Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
Kai kah thangpomnah te kai dong lamloh a pit tih ka lu dongkah rhuisam khaw a dul.
10 Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
Kai kaepvai lamloh m'palet tih ka pongpa vaengah ka ngaiuepnah he thing bangla a puen.
11 Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
A thintoek he kai taengah a sai vaengah kai he amah taengah a rhal bangla m'moeh.
12 Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
Anih kah caem te rhenten ha pawk uh tih a longpuei te kai m'picai thil uh. Te phoeiah ka dap ah pin rhaeh uh.
13 Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
Ka manuca rhoek kai taeng lamloh lakhla coeng tih ka ming rhoek khaw kai lamloh kholong uh coeng.
14 Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
Ka yoei uh rhoek loh n'toeng uh tih ka ming uh rhoek loh kai n'hnilh uh coeng.
15 For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
Ka im pah neh ka salnu rhoek loh kholong bangla kai m'poek uh. Amih mikhmuh ah kholong hlang la ka om.
16 Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
Ka sal te ka khue dae oei pawh. Anih te ka ka neh ka hloep.
17 min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
Ka mueihla he ka yuu taengah a kholong pah tih ka bungko kah ka ca rhoek taengah khaw rhennah ka bih.
18 Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
Casenca rhoek long pataeng kai he n'hnaep uh tih, ka thoh vaengah kai he n'thui uh coeng.
19 Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
Ka baecenol dongkah hlang boeih loh kai n'tuei uh tih ka lungnah he kamah taengah poehlip uh.
20 Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
Ka vin neh ka saa hil khaw ka rhuh dongla kap tih ka no dongkah nohli neh ka loeih.
21 Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
Ka hui rhoek nangmih loh kai n'rhen uh, kai n'rhen uh. Pathen kut loh kai he m'ben coeng.
22 Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
Balae tih Pathen bangla kai nan hloem uh. Kai saa lamkah khaw na hah uh hae mahpawh.
23 Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
Kai ol a daek uh te unim a paek bal. Cabu dongkah bangla a unim a paek vetih a taem uh ve?
24 ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
Thi cacung neh kawnlawk te lungpang dongah a yoeyah la a dae uh.
25 Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
Kai tah kai aka tlan te hing tih hmailong kah laipi dongah thoo ni tila ka ming.
26 Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
Ka vin hnukah he hluep uh cakhaw, ka saa dongah Pathen ka hmuh bitni.
27 eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
Kai kamah long khaw ka hmuh vetih ka mik long khaw a hmuh pueng ni. Te dongah ka rhang kah ka kuel loh rhalawt te a hue moenih.
28 De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
Ka khuikah ol hnun a hmuh parhi te, “Anih te metlam n'hloem eh?” na ti uh akhaw,
29 Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»
nangmih te cunghang hmai ah bakuep uh laeh. Amah dumlai tah dumlai bangla na ming uh hamla cunghang lamlothaesainah kosi om coeng,” a ti.
