Jobs 19
1 Då svara Job og sagde:
Əyyub belə cavab verdi:
2 «Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,
3 Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.
4 Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.
5 Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.
6 Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.
7 Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.
8 Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.
9 Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.
10 Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.
11 Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.
12 Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.
13 Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.
14 Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.
15 For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.
16 Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.
17 min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.
18 Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.
19 Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.
20 Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.
21 Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!
22 Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?
23 Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,
24 ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.
25 Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.
26 Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.
27 eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!
28 De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,
29 Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»
Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».
