Jobs 18

1 Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:

Pea naʻe toki tali ʻe Pilitati mei Suaa, ʻo ne pehē,

2 «Kor lenge driv de jagt på ord? Gjev gaum, lat oss so talast ved!

“ʻE fēfē hono fuoloa pea ke fakangata ʻae lea? Tokanga, pea te mau toki lea.

3 Kvi skal me reknast liksom fe, som ureine i dykkar augo?

Ko e hā kuo lau ai ʻakimautolu ko e fanga manu, pea lau ko e ʻuli ʻi ho ʻao?

4 Å, du som riv deg sund i sinne, skal jordi øydast for di skuld? Skal fjellet flytjast frå sin stad?

‌ʻOku ne haehae ia ʻe ia pe ʻi heʻene ʻita: ʻe liʻaki ʻa māmani koeʻuhi ko koe? Pea ʻe hiki ʻae fuʻu makatuʻu mei hono potu?

5 Men sløkt vert ljoset for den vonde, og hans åre-eld skal ikkje skina.

“Ko e moʻoni, ʻe tāmateʻi ʻae maama ʻoe angahala, pea ʻe ʻikai ulo ʻae kalofiama ʻo ʻene afi.

6 I tjeldet hans vert ljoset myrkt, og lampa sloknar yver han.

‌ʻE fakapoʻuli ʻae maama ʻi hono fale, pea ʻe tāmateʻi ʻa ʻene maama fakataha mo ia.

7 Hans sterke stig vert snævra inn; han snåvar yver sine planar.

‌ʻE fakaʻapiʻapi ʻae lakaʻanga ʻo hono mālohi, pea ʻe lī ki lalo ia ʻe heʻene fakakaukau ʻaʻana.

8 Hans fot vert fløkt i garnet inn, og upp i netet ferdast han;

He ko hono kauvaʻe ʻoʻona kuo ne lī ia ki he kupenga, pea ʻoku ne ʻeveʻeva ʻi he funga tauhele.

9 og snara triv um hælen hans, og gildra tek på honom fat.

‌ʻE moʻua ia ʻe he hele ʻi hono muivaʻe, pea ʻe ikuna ia ʻe he kaihaʻa.

10 I jordi løynde gildror lurer, og fellor ventar på hans veg.

Kuo ʻai ʻae tauhele kiate ia ʻi he kelekele, mo e sokitanu kiate ia ʻi he hala.

11 Og rædslor trugar rundt ikring og skræmer han for kvart eit stig.

‌ʻE fakamanavahēʻi ia ʻe he ngaahi meʻa fakailifia mei he potu kotoa pē, pea ʻe fakaveʻevave ia.

12 Ulukka hungrar etter han, og vondt vil føra han til fall,

‌ʻE kai ʻe he fiekaia ʻa hono mālohi, pea ʻe tali ofi ʻae fakaʻauha ki hono vakavaka.

13 vil eta kvar ein led og lem, ja, det vil daudens eldste son.

‌ʻE fakaʻauha ʻe ia ʻae mālohi ʻo hono sino: ʻio, ko e ʻuluaki fānau ʻoe mate te ne fakaʻauha ʻene mālohi.

14 Hans trygd er rivi frå hans tjeld; du sender han til rædsle-kongen.

‌ʻE lī kituʻa mei hono fale ʻa hono falalaʻanga, pea ko ia ʻe ʻomi ia ki he tuʻi ʻoe fakailifia.

15 I huset hans bur framande, det vert strått svåvel på hans bustad.

‌ʻE nofo ia ʻi hono fale, he ʻoku ʻikai ʻoʻona ia: ʻe tūtuuʻi ki hono ʻapi ʻae sulifa.

16 Hans rot i grunnen turkar ut; den høge kruna visnar burt.

‌ʻE mōmoa mei lalo hono ngaahi aka, pea ʻe motuhi mei ʻolunga ʻa hono vaʻa.

17 Hans minne kverv frå jordi burt, og namnlaus vert han vidt og breidt.

Ko hono manatuʻi ʻe ʻauha mei he fonua, pea ʻe ʻikai hano hingoa ʻi he hala.

18 Frå ljos til myrker driv dei honom og jagar han frå landi burt.

‌ʻE kapusi ia mei he maama ki he poʻuli, pea ʻe tulia ia mei he māmani.

19 Han barnlaus vert i eige folk; i heimen hans slepp ingen undan.

‌ʻE ʻikai maʻu ʻe ia ha foha pe mokopuna ʻi hono kakai, ʻe ʻikai toe ha niʻihi ʻi hono ngaahi fale.

20 Og vestmenn støkk for dagen hans, og austmenn vert av rædsla slegne.

Ko kinautolu ʻe muimui ʻiate ia te nau ofo ki hono ʻaho, ʻo hangē ko e ilifia ʻanautolu naʻa nau feangai.

21 Just soleis gjeng det nidings hus, den heim der ingen kjenner Gud.»

Ko e moʻoni ʻoku pehē pe ʻae ngaahi nofoʻanga ʻoe angahala, pea ko eni ʻae potu ʻo ia ʻoku taʻeʻiloʻi ʻae ʻOtua.”