Jobs 18
1 Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 «Kor lenge driv de jagt på ord? Gjev gaum, lat oss so talast ved!
[Usque ad quem finem verba jactabitis? intelligite prius, et sic loquamur.
3 Kvi skal me reknast liksom fe, som ureine i dykkar augo?
Quare reputati sumus ut jumenta, et sorduimus coram vobis?
4 Å, du som riv deg sund i sinne, skal jordi øydast for di skuld? Skal fjellet flytjast frå sin stad?
Qui perdis animam tuam in furore tuo, numquid propter te derelinquetur terra, et transferentur rupes de loco suo?
5 Men sløkt vert ljoset for den vonde, og hans åre-eld skal ikkje skina.
Nonne lux impii extinguetur, nec splendebit flamma ignis ejus?
6 I tjeldet hans vert ljoset myrkt, og lampa sloknar yver han.
Lux obtenebrescet in tabernaculo illius, et lucerna quæ super eum est extinguetur.
7 Hans sterke stig vert snævra inn; han snåvar yver sine planar.
Arctabuntur gressus virtutis ejus, et præcipitabit eum consilium suum.
8 Hans fot vert fløkt i garnet inn, og upp i netet ferdast han;
Immisit enim in rete pedes suos, et in maculis ejus ambulat.
9 og snara triv um hælen hans, og gildra tek på honom fat.
Tenebitur planta illius laqueo, et exardescet contra eum sitis.
10 I jordi løynde gildror lurer, og fellor ventar på hans veg.
Abscondita est in terra pedica ejus, et decipula illius super semitam.
11 Og rædslor trugar rundt ikring og skræmer han for kvart eit stig.
Undique terrebunt eum formidines, et involvent pedes ejus.
12 Ulukka hungrar etter han, og vondt vil føra han til fall,
Attenuetur fame robur ejus, et inedia invadat costas illius.
13 vil eta kvar ein led og lem, ja, det vil daudens eldste son.
Devoret pulchritudinem cutis ejus; consumat brachia illius primogenita mors.
14 Hans trygd er rivi frå hans tjeld; du sender han til rædsle-kongen.
Avellatur de tabernaculo suo fiducia ejus, et calcet super eum, quasi rex, interitus.
15 I huset hans bur framande, det vert strått svåvel på hans bustad.
Habitent in tabernaculo illius socii ejus qui non est; aspergatur in tabernaculo ejus sulphur.
16 Hans rot i grunnen turkar ut; den høge kruna visnar burt.
Deorsum radices ejus siccentur: sursum autem atteratur messis ejus.
17 Hans minne kverv frå jordi burt, og namnlaus vert han vidt og breidt.
Memoria illius pereat de terra, et non celebretur nomen ejus in plateis.
18 Frå ljos til myrker driv dei honom og jagar han frå landi burt.
Expellet eum de luce in tenebras, et de orbe transferet eum.
19 Han barnlaus vert i eige folk; i heimen hans slepp ingen undan.
Non erit semen ejus, neque progenies in populo suo, nec ullæ reliquiæ in regionibus ejus.
20 Og vestmenn støkk for dagen hans, og austmenn vert av rædsla slegne.
In die ejus stupebunt novissimi, et primos invadet horror.
21 Just soleis gjeng det nidings hus, den heim der ingen kjenner Gud.»
Hæc sunt ergo tabernacula iniqui, et iste locus ejus qui ignorat Deum.]
