Jobs 16

1 Då svara Job og sagde:

Le hoe ty natoi’ Iobe:

2 «Eg hev høyrt nok av dette slag; d’er brysam trøyst de alle gjev.

Fa maro ty entañe tsinanoko hoe Izay, songa mpañohò mahamonjetse.

3 Vert det’kje slutt på tome ord? Kva er det som til svar deg driv?

Tsy higadom-bao o reha-kafoakeo? ke inoñe ty manigik’azo hanoiñe?

4 Eg skulde tala liksom de, i fall de var i staden min; eg sette ord i hop mot dykk, eg riste hovudet mot dykk;

Mete ho nivolambolañe manahake anahareo iraho, naho nifandimbe toetse o tron-tikañeo, mete ho nanoitoim-bolañe ama’ areo, vaho nikofikofihako loha.

5 eg skulde trøysta dykk med munnen og lindra dykk med lippemedynk.

Ho nampahaozare’ ty vavako nahareo, vaho nampanintsiña’ ty fihetsen-tsoñiko.

6 Men tale lindrar ei min verk, og ikkje kverv han um eg tegjer.

Fe ndra te mivolan-draho, tsy mikepake ty hasotriako, hahamaivañ’ ahy hao te mifoneñe.

7 Men no hev han meg trøytta ut, du hev øydt ut min heile huslyd.

Fe nimokore’e iraho henaneo, fa nahabangý o mpiamako iabio irehe,

8 Du klemde meg, til vitne vart det, mi liding reiste seg imot meg og vitna mot meg beint i syni.

Nampiforejeje ahiko irehe, valolombelo amako izay; Mionjoñe amako ato ty faifoifoko, ie oniñe an-tareheko.

9 Hans vreide reiv og elte meg; han gnistra tennerne imot meg; fiendar kveste augo på meg

Nirimita’ ty haviñera’e, mitan-kabò amako, nialia’e vazañe; nabohiri’ i Rafelahikoy amako o fihaino’eo.

10 og opna munnen sin imot meg og slo mi kinn med skjemdarslag og stima saman imot meg.

Nampibolobea-palie amako, tinakapi’ iareo amañ’inje ty fifiko, le nihimpok’ amako.

11 Til farkar Gud meg yverlet og kastar meg i brotsmenns vald.

Toe nasesen’Añahare amo raty tserekeo iraho, mbore navokovoko’e am-pità’ o tsy vokatseo.

12 Midt i min fred han skræmde meg, treiv meg i nakken, krasa meg, til skiva sette han meg upp.

Nierañeran-draho, fe nampivaletrahe’e. Ginore’e am-bozoko vaho hinotohoto’e, mbore najado’e ho fanolarañe.

13 Hans pilar svirrar kringum meg; bønlaust han kløyver mine nyro, mitt gall han tømer ut på jordi.

Miarikoboñe ahy o mpitàm-pale’eo, tseratserahe’e, abenta’e tsy aman-tretre o tsapa-voakoo, vaho adoandoa’e an-tane eo o aferokoo.

14 Han bryt meg sund med brot på brot og stormar mot meg som ei kjempa.

Boroboñake atovom-boroboñake ty niboroboñaha’e ahy; hoe fanalohaly t’ie mañoridañe.

15 Sekk hev eg sytt um hudi mi og stukke hornet mitt i moldi.

Nitrebehako gony ty holiko, vaho napoko an-deboke ao ty tsifako.

16 Raudt er mitt andlit utav gråt, og myrkret tyngjer augneloki,

Nampandofiry ty tareheko o tañikoo, an-koli-masoko eo ty talinjon-kavilasy;

17 endå mi hand er rein for vald, og bøni mi er fri for svik.

ndra te tsy aman-tsenge hery o tañakoo, mbore malio o halalikoo.

18 Løyn ikkje blodet mitt, du jord! Legg ikkje klaga mi til kvile!

O ry tane; ko lembefa’o ty lioko, le ko mea’o fitofàñe o toreokoo.

19 Alt no mitt vitne er i himmeln, min målsmann i det høge bur.

Ie amy zao hehe te an-dikerañe ao i valolombelokoy, ambone ao i Mpañalañalakoy.

20 Når mine vener spottar meg; til Gud eg tårut auga vender.

Mikizak’ahy o rañekoo, i Andrianañahare ty fitsopaha’ o masokoo.

21 Han døme millom Gud og mann og millom mannen og hans ven.

Ehe t’ie nimpañalañalañe añivo’ ondatio naho i Andrianañahare, manahake ty ana’ondaty aman-drañe’e.

22 Og ikkje mange år det vert fyrr eg gjeng burt og kjem’kje att.

Aa ie añe ty taoñe tsy ampeampe, le hionjomb’an-dalañe tsy impolian-draho.