Jobs 16

1 Då svara Job og sagde:

Dia namaly Joba ka nanao hoe:

2 «Eg hev høyrt nok av dette slag; d’er brysam trøyst de alle gjev.

Efa nandre zavatra maro toy izany aho; Mpampionona mahasorisorena foana ianareo rehetra.

3 Vert det’kje slutt på tome ord? Kva er det som til svar deg driv?

Efa tapitra va izay ny bedibedy foana? Sa mbola misy manesika anao hamaly ahy ihany?

4 Eg skulde tala liksom de, i fall de var i staden min; eg sette ord i hop mot dykk, eg riste hovudet mot dykk;

Izaho kosa mba mahazo miteny tahaka anareo, raha mba tonga tahaka ahy ianareo; eny, mahazo manamboatra teny ho enti-mamely anareo aho ary mahazo mihifikifi-doha aminareo;

5 eg skulde trøysta dykk med munnen og lindra dykk med lippemedynk.

Mahazo mampahery anareo amin’ ny Vavako aho, ary mahazo mampitony ny alahelonareo ny fampiononana ataon’ ny molotro.

6 Men tale lindrar ei min verk, og ikkje kverv han um eg tegjer.

Na dia miteny aza aho, dia tsy mitsahatra ny alaheloko; Ary na dia mangìna aza aho, dia tsy misy mihena izany.

7 Men no hev han meg trøytta ut, du hev øydt ut min heile huslyd.

Fa ankehitriny efa nandreraka ahy Izy; Naringanao ny ankohonako rehetra.

8 Du klemde meg, til vitne vart det, mi liding reiste seg imot meg og vitna mot meg beint i syni.

Ary efa nampifezaka ny tenako Hianao, ka dia vavolombelona amiko izany. Ary mitsangana hiampanga ahy ny fahahiazako, ka dia tondromaso akaiky izany.

9 Hans vreide reiv og elte meg; han gnistra tennerne imot meg; fiendar kveste augo på meg

Amin’ ny fahatezerany no amiravirany sy andrafiany ahy, mihidy vazana amiko Izy; Eny, miseho ho fahavaloko Izy ka mampivandravandra ny masony amiko;

10 og opna munnen sin imot meg og slo mi kinn med skjemdarslag og stima saman imot meg.

Nisanasana vava tamiko ny olona; Latsa no nentiny namely ny takolako; Mitambatra hamely ahy izy.

11 Til farkar Gud meg yverlet og kastar meg i brotsmenns vald.

Efa voatolotr’ Andriamanitra ho amin’ ny ratsy fanahy aho, ary natsipiny ho eo an-tànan’ ny mpanota.

12 Midt i min fred han skræmde meg, treiv meg i nakken, krasa meg, til skiva sette han meg upp.

Tamin’ ilay izaho tsy nanana ahiahy iny, dia nanorotoro ahy Izy; Nosamboriny tamin’ ny hatoko aho ka nomontsaniny, sady natsangany ho marika hokendreny.

13 Hans pilar svirrar kringum meg; bønlaust han kløyver mine nyro, mitt gall han tømer ut på jordi.

Manodidina ahy ny mpandefa zana-tsipìkany; Mamaky ny voako Izy ka tsy miantra ary manidina ny aferoko ho amin’ ny tany.

14 Han bryt meg sund med brot på brot og stormar mot meg som ei kjempa.

Bangabangainy lalandava aho, ka miroatra hamely ahy tahaka ny lehilahy mahery Izy.

15 Sekk hev eg sytt um hudi mi og stukke hornet mitt i moldi.

Lamba fisaonana no voazaitrako hanarona ny hoditro, ary nalàko baraka tamin’ ny vovoka ny tandroko.

16 Raudt er mitt andlit utav gråt, og myrkret tyngjer augneloki,

Ny tavako tera-menan’ ny fitomaniana, ary eo amin’ ny hodi-masoko ny aloky ny fahafatesana;

17 endå mi hand er rein for vald, og bøni mi er fri for svik.

Kanefa tsy misy eto an-tanako izay mba nalaina an-keriny; Ary madio ny fivavako.

18 Løyn ikkje blodet mitt, du jord! Legg ikkje klaga mi til kvile!

Ry tany ô, aza manarona ny rako, ary aoka tsy ho voahazona ny fitarainako!

19 Alt no mitt vitne er i himmeln, min målsmann i det høge bur.

Fa na dia ankehitriny aza, indro, any an-danitra ny Vavolombeloko, eny, ny Vavolombeloko dia any amin’ ny avo.

20 Når mine vener spottar meg; til Gud eg tårut auga vender.

Na dia mihomehy ahy aza ny sakaizako, dia mamarin-dranomaso eo anatrehan’ Andriamanitra kosa aho,

21 Han døme millom Gud og mann og millom mannen og hans ven.

Mba hanamarina ahy olombelona eo anatrehany Izy sy hanafa-tsiny ahy zanak’ olombelona amin’ ny sakaizako.

22 Og ikkje mange år det vert fyrr eg gjeng burt og kjem’kje att.

Fa rehefa lasa ny taona vitsy, dia handeha any amin’ ny lalana izay tsy hiverenako intsony aho.