Jobs 16
1 Då svara Job og sagde:
Na Job el topuk ac fahk,
2 «Eg hev høyrt nok av dette slag; d’er brysam trøyst de alle gjev.
“Nga lohng tari kain sramsram ingan meet; Ac kas in kasru lomtal ingan mwe na akkeok.
3 Vert det’kje slutt på tome ord? Kva er det som til svar deg driv?
Mea, komtal ac sramsram na nwe tok? Ya komtal lungse in komtal na pa aksafye sramsram uh pacl nukewa?
4 Eg skulde tala liksom de, i fall de var i staden min; eg sette ord i hop mot dykk, eg riste hovudet mot dykk;
Funu komtal pa nga, ac nga pa komtal, Nga lukun ku pac in fahk ma nukewa komtal fahk ingan. Nga lukun usruk pac sifuk oana ngan pakomutomtal, Ac fahkot kas puspis in lain kowos.
5 eg skulde trøysta dykk med munnen og lindra dykk med lippemedynk.
Nga lukun akkeye komtal ke kas in kasru, Ac srumun pacna kutu kas saya in akwoye komtal.
6 Men tale lindrar ei min verk, og ikkje kverv han um eg tegjer.
“Tusruktu kas nga fahk uh tiana kasreyu, Ac nga fin mutana tia kas, ac tia pacna aksrikyela mwaiok luk uh.
7 Men no hev han meg trøytta ut, du hev øydt ut min heile huslyd.
O God, kom oru nga arulana foroti; Kom tuh lela sou luk in anwukla.
8 Du klemde meg, til vitne vart det, mi liding reiste seg imot meg og vitna mot meg beint i syni.
Kom kapriyuwi. Kom mwet lokoalok luk. Inge nga sri na kolo, Ac mwet uh pangon mu ma inge akpwayei lah oasr ma koluk luk.
9 Hans vreide reiv og elte meg; han gnistra tennerne imot meg; fiendar kveste augo på meg
“In kasrkusrak lal, God El eya kupasr nukewa ke monuk, El foloyak ac suiyuwi.
10 og opna munnen sin imot meg og slo mi kinn med skjemdarslag og stima saman imot meg.
Mwet uh isrunyu; Elos kahkeni nu yuruk ac puok likintupuk.
11 Til farkar Gud meg yverlet og kastar meg i brotsmenns vald.
God El eisyuyang nu inpoun mwet koluk.
12 Midt i min fred han skræmde meg, treiv meg i nakken, krasa meg, til skiva sette han meg upp.
Nga tuh muta in misla, Na God El sruokya kwawuk; El puokyu nwe itungyuwi. El oreyu oana sie mwe lutlut pisr,
13 Hans pilar svirrar kringum meg; bønlaust han kløyver mine nyro, mitt gall han tømer ut på jordi.
Ac pisrik sukan pisr nu keik liki acn nukewa — Sukan pisr inge fakisyu ac kanteyuwi; Ne ouinge, el tiana luman pakomutuk.
14 Han bryt meg sund med brot på brot og stormar mot meg som ei kjempa.
El nuna fakisyu na Oana sie mwet mweun ma wella ke srunga lal uh.
15 Sekk hev eg sytt um hudi mi og stukke hornet mitt i moldi.
“Nga asor ac nokomang nuknuk yohk eoa, Ac nga pituki na muta infohk uh, lip na pwaye.
16 Raudt er mitt andlit utav gråt, og myrkret tyngjer augneloki,
Nga tung nwe srusrala atronmutuk, Ac kulun mutuk fafwak ac inken tungla.
17 endå mi hand er rein for vald, og bøni mi er fri for svik.
Tusruktu nga tiana oru kutena ouiya sulallal, Ac nga pre nu sin God ke inse na pwaye.
18 Løyn ikkje blodet mitt, du jord! Legg ikkje klaga mi til kvile!
“O Faclu, nimet okanla ma koluk ma orek nu sik! Nimet tulokinya pang luk ke nga suk nununku suwohs!
19 Alt no mitt vitne er i himmeln, min målsmann i det høge bur.
Aok pwayena, oasr mwet se inkusrao Su ac fah tuyak wiyu lac, ac kasreyu.
20 Når mine vener spottar meg; til Gud eg tårut auga vender.
Mwet kawuk luk inge elos aksruksrukeyu; Ac sronin mutuk kahkla nu sin God.
21 Han døme millom Gud og mann og millom mannen og hans ven.
Nga ke sie mwet ah in kwafe sin God keik, Oana ke sie mwet el kwafe ke mwet kawuk lal.
22 Og ikkje mange år det vert fyrr eg gjeng burt og kjem’kje att.
Yac luk somsomlana, Ac nga fahsr ke soko inkanek ma nga tia ku in foloko we me.
