Jobs 16

1 Då svara Job og sagde:

Hahoi Job ni a pathung teh,

2 «Eg hev høyrt nok av dette slag; d’er brysam trøyst de alle gjev.

Hot patet e hno teh, moikapap ka thai toe, nangmouh abuemlae lungpahawinae haiyah thathoenae hrum doeh.

3 Vert det’kje slutt på tome ord? Kva er det som til svar deg driv?

Kahlî lawk teh poutnae ao maw, Hettelah pathung hane bang ni maw na tha a hmei sak.

4 Eg skulde tala liksom de, i fall de var i staden min; eg sette ord i hop mot dykk, eg riste hovudet mot dykk;

Ka kangduenae hmuen heh na kangduenae hmuen lah awm pawiteh, kai ni hai na dei awh e hah ka dei thai van han.

5 eg skulde trøysta dykk med munnen og lindra dykk med lippemedynk.

Hateiteh, ka pahni ni tha na o sak awh han. Ka pahni dawk hoi lungroumnae lawk ni na lungmathoenae a kahma sak han.

6 Men tale lindrar ei min verk, og ikkje kverv han um eg tegjer.

Lawk ka dei nakunghai ka lungmathoenae roum sak thai hoeh. Duem ka o nakunghai bang alânae awm hoeh.

7 Men no hev han meg trøytta ut, du hev øydt ut min heile huslyd.

Hateiteh, ama ni na tawn sak teh, ka huikonaw puenghai kingdi sak toe.

8 Du klemde meg, til vitne vart det, mi liding reiste seg imot meg og vitna mot meg beint i syni.

Nama ni khakkatek teh, hot ni kai hanelah kapanuekkhaikung lah ao. Ka kamsoenae ni yon na pen teh, hot ni ka minhmai dawk ka panuek khai e lah ao.

9 Hans vreide reiv og elte meg; han gnistra tennerne imot meg; fiendar kveste augo på meg

A lungkhueknae ni rekrek na sei teh, na hmuhma. A hâkam na kata sin teh, ka taran ni na hmaiet.

10 og opna munnen sin imot meg og slo mi kinn med skjemdarslag og stima saman imot meg.

Pahni na ang sin awh teh, lungroukatetlah ka tangboung dawk na tambei. Kai na taran hanelah cungtalah a kamkhueng awh.

11 Til farkar Gud meg yverlet og kastar meg i brotsmenns vald.

Cathut ni Cathut banglah ka ngaihoeh naw koe na pâseng, tamikathoutnaw kut dawk na tâkhawng.

12 Midt i min fred han skræmde meg, treiv meg i nakken, krasa meg, til skiva sette han meg upp.

Kanawmcalah ka o eiteh, ama ni rekrek na bawng. Ka lahuen dawk na man teh, bengbeng na kahuet teh, rek ka kâbawng, kai teh tâkhawng hanelah ka o.

13 Hans pilar svirrar kringum meg; bønlaust han kløyver mine nyro, mitt gall han tømer ut på jordi.

Ahnie pala kakanaw ni na kalup awh. Ka lung poukkayawng lah na ka teh, na pahren hoeh, talai dawk ka hmu e tui hah a ka rabawk.

14 Han bryt meg sund med brot på brot og stormar mot meg som ei kjempa.

Ka hmâ dawkvah patuen patuen hmâ na paca ka pahngawpahrak e ransanaw patetlah na cusin.

15 Sekk hev eg sytt um hudi mi og stukke hornet mitt i moldi.

Ka vuen dawkvah, burihni ka khui sin teh, ka lû teh vaiphu dawk ka hruek.

16 Raudt er mitt andlit utav gråt, og myrkret tyngjer augneloki,

Ka ka lawi vah ka minhmai a paling teh, ka mit dawk duenae tâhlip ao.

17 endå mi hand er rein for vald, og bøni mi er fri for svik.

Ka kut dawk kahawihoehe hno kasake awm hoeh. Ka ratoumnae teh a thoung ei te.

18 Løyn ikkje blodet mitt, du jord! Legg ikkje klaga mi til kvile!

Oe talai, ka thipaling heh ramuk han haw. Ka kanae ni kâhatnae hmuen tawn hanh naseh.

19 Alt no mitt vitne er i himmeln, min målsmann i det høge bur.

Atu patenghai, kapanuekkhaikung teh a rasangnae koevah ao.

20 Når mine vener spottar meg; til Gud eg tårut auga vender.

Ka huinaw ni na dudam awh. Cathut koe ka mitphi a lawng.

21 Han døme millom Gud og mann og millom mannen og hans ven.

Tami ni imri hanelah, a kâhei pouh e patetlah, oe Cathut koe na kâhet pouh hane awm haw pawiteh,

22 Og ikkje mange år det vert fyrr eg gjeng burt og kjem’kje att.

Bangkongtetpawiteh, kum nâsittouh abaw hoehnahlan, bout ban hoeh nae lamthung dawk ka cei han telah ati.