Jobs 16
1 Då svara Job og sagde:
Chuin Job apaodoh kit in;
2 «Eg hev høyrt nok av dette slag; d’er brysam trøyst de alle gjev.
Hicheng ho jouse hi masanga kanajah sa ahitai, itobang genthei um milham nahiu hitam?
3 Vert det’kje slutt på tome ord? Kva er det som til svar deg driv?
Hui sathethu nung hi nasuh tang theilouvu ham? Ipi hin tang louhella thu nasei sah sah jengu ham?
4 Eg skulde tala liksom de, i fall de var i staden min; eg sette ord i hop mot dykk, eg riste hovudet mot dykk;
Keiumna munna hi um hileu chun ken jong hitobang hi kaseithei ding ahi. Ken vang douna thu twilon banga kalon doh sah a chule kalu kathin khum ding nahi.
5 eg skulde trøysta dykk med munnen og lindra dykk med lippemedynk.
Ahinlah kei chu ana hileng katil khouva nalengvai naho lahmang peh ding kagot ding ahi.
6 Men tale lindrar ei min verk, og ikkje kverv han um eg tegjer.
Hiche ho khel hin kathoh gimna in kei le kei kaki vengbit in chule thusei ding kada jongleh kathoh natna alhom chom deh poi.
7 Men no hev han meg trøytta ut, du hev øydt ut min heile huslyd.
O Pathen nangin tollhanga nei koilhan chule kachilhah nasugam tai.
8 Du klemde meg, til vitne vart det, mi liding reiste seg imot meg og vitna mot meg beint i syni.
Kana chonsetna ho photchet peh ding bang in, nangin kavun le kagu keuseh in neikoitai. Katahsa gong lhenglhung hin kei dounan aphochen tai.
9 Hans vreide reiv og elte meg; han gnistra tennerne imot meg; fiendar kveste augo på meg
Pathen in eivet dan chule lunghang tah in ahal hal in eibot tellin, aha eigel khum khume, chule amitchang sal tenin eihin vei.
10 og opna munnen sin imot meg og slo mi kinn med skjemdarslag og stima saman imot meg.
Mihon eija piuvin chule einuisat uve, amahon isah loutah in kabengphe eibeh peh un kei dou dingin mipi ahung kikhom uve.
11 Til farkar Gud meg yverlet og kastar meg i brotsmenns vald.
Pathen in michonse ho khutna eipedoh in, aman migiloute khutna eiseplut tai.
12 Midt i min fred han skræmde meg, treiv meg i nakken, krasa meg, til skiva sette han meg upp.
Aman eisat teldeh kahsen thipbeh in kaum in, kalol in eiman in ahal hal in eisuchip jengin chuti chun abidoi dingin eitung doh e.
13 Hans pilar svirrar kringum meg; bønlaust han kløyver mine nyro, mitt gall han tømer ut på jordi.
Chule tun athalkap them hon eium kimvel un, athal chang uvin lungsetna beihel in eisun uvin tollhanga kathisan avei jenge.
14 Han bryt meg sund med brot på brot og stormar mot meg som ei kjempa.
Keidou nan avel vel in eisu teldeh jengin, gal hatpa mibolna bangin eino khume.
15 Sekk hev eg sytt um hudi mi og stukke hornet mitt i moldi.
Kagenthei vetsahnan khaodip pon kakisil in kaki letsahna leivui lah a akijam tai.
16 Raudt er mitt andlit utav gråt, og myrkret tyngjer augneloki,
Kaka kanan kamit asan lhatan, kamit teni athim sohtai.
17 endå mi hand er rein for vald, og bøni mi er fri for svik.
Ahijeng vang'in thil dihlou kabolpon chule kataona athenge.
18 Løyn ikkje blodet mitt, du jord! Legg ikkje klaga mi til kvile!
O leiset kathisan selmang hihbeh in, keikhellin hung kapdoh uhen.
19 Alt no mitt vitne er i himmeln, min målsmann i det høge bur.
Tu jengin jong eihetdoh sah ding vanna aume, kachung thu eiseipeh ding chu chung sanga aume.
20 Når mine vener spottar meg; til Gud eg tårut auga vender.
Kagol kapai ten eideimo uvin ahinlah ken kamitlhi Pathen a kasung lhai.
21 Han døme millom Gud og mann og millom mannen og hans ven.
Gollepaiho sucham theipa banga Pathen le kei kikah eikicham sah thei ding mi khattou kangai chai.
22 Og ikkje mange år det vert fyrr eg gjeng burt og kjem’kje att.
Kahung kinung lekit tahlou nading lamlenna chu chesuh vahding kahitai.
