Jobs 16
1 Då svara Job og sagde:
Yoube da amane sia: i,
2 «Eg hev høyrt nok av dette slag; d’er brysam trøyst de alle gjev.
“Na da musa: sia: agoaiwane nabasu. Dilia na dogo denesima: ne sia: be amoga na da se fawane naba.
3 Vert det’kje slutt på tome ord? Kva er det som til svar deg driv?
Dilia da mae yolele, nama gebewane sia: nanoma: bela: ? Dilia abuliba: le dilia sia: fawane da dagomusa: sia: dawa: sala: ?
4 Eg skulde tala liksom de, i fall de var i staden min; eg sette ord i hop mot dykk, eg riste hovudet mot dykk;
Dilia da na sogebiga esala ganiaba amola na da dilia sogebiga esala ganiaba, na da dilia sia: be liligi go huluane sia: musa: dawa: la: loba. Na da na dialuma noga: le fofoga: ne amola sia: bagohame da amoga dili mogososonesimu.
5 eg skulde trøysta dykk med munnen og lindra dykk med lippemedynk.
Na da dilima fada: i sia: be amoga dili mololesila: loba, amola dili denesima: ne, na da dilima gebewane fada: i sia: na: noba.
6 Men tale lindrar ei min verk, og ikkje kverv han um eg tegjer.
Be na sia: be amoga nina: hame fidisa amola ouiya: le esalebe amoga na se nabasu da hame gumisa.
7 Men no hev han meg trøytta ut, du hev øydt ut min heile huslyd.
Gode! Di da na nimi guminisi, amola Di da na sosogo fi fane lelegema: ne, logo doasi.
8 Du klemde meg, til vitne vart det, mi liding reiste seg imot meg og vitna mot meg beint i syni.
Di da na gagulaligi dagoi. Di da na ha lai dunu. Na da geloga: i, amaiba: le eno dunu ilia da amo ba: lu, na da wadela: le hamoiba: le se naba, ilia da agoane dawa: digisa.
9 Hans vreide reiv og elte meg; han gnistra tennerne imot meg; fiendar kveste augo på meg
Gode da nama ougiba: le, na da: i dadega: le fasisa. E da nama higale, sosodo aligisa.
10 og opna munnen sin imot meg og slo mi kinn med skjemdarslag og stima saman imot meg.
Dunu da nama mi gasesa. Ilia da na guba: le eale disili, na odagi ilia loboba: ga fasa.
11 Til farkar Gud meg yverlet og kastar meg i brotsmenns vald.
Gode da na wadela: i hamosu dunugili i dagoi.
12 Midt i min fred han skræmde meg, treiv meg i nakken, krasa meg, til skiva sette han meg upp.
Na da musa: olofole esalu. Be Gode da na galogoa gaguli, na bagadewane fananu, banenesi dagoi. Gode da nama bagadewane dadiga dimaga: su hamoi.
13 Hans pilar svirrar kringum meg; bønlaust han kløyver mine nyro, mitt gall han tømer ut på jordi.
E da la: idi la: idi nama dadiga gala: sa. Amo dadi da na da: i damana gala: le fifili sasalisa. Be amomane E da nama asigi hou hame olelesa.
14 Han bryt meg sund med brot på brot og stormar mot meg som ei kjempa.
E da na gala: le sasanone fifili sasalisa. E da doulasi dadi gagui dunu ea higale doagala: su hou defele, nama doagala: lala.
15 Sekk hev eg sytt um hudi mi og stukke hornet mitt i moldi.
Na da dinana amola eboboi abula ga: sisa. Amola na da gulu da: iya da: i dioiwane fisa.
16 Raudt er mitt andlit utav gråt, og myrkret tyngjer augneloki,
Na da dinanawane, na odagi da maga: me gasa: sa. Na si da fofasa.
17 endå mi hand er rein for vald, og bøni mi er fri for svik.
Be na da hame gegei amola na da moloiwane Godema sia: ne gadosa.
18 Løyn ikkje blodet mitt, du jord! Legg ikkje klaga mi til kvile!
Osobo bagade! Wadela: i hou nama hamoi dia mae wamolegema! Na da Godema, E da na da moloidafa sia: ma: ne, wele guda: sa. Na wele guda: sea mae ouiya: ma: ma!
19 Alt no mitt vitne er i himmeln, min målsmann i det høge bur.
Dunu afae Hebene ganodini esala da wa: legadole, e da namagale aligima: ne sia: mu.
20 Når mine vener spottar meg; til Gud eg tårut auga vender.
Na na: iyado dunu da naba: le ba: sola: sa. Na da Godema dini iaha.
21 Han døme millom Gud og mann og millom mannen og hans ven.
Na da namagale na: iyado amo da na fidima: ne Godema edegemu, na da agoai dunu nama misa: ne hanai gala.
22 Og ikkje mange år det vert fyrr eg gjeng burt og kjem’kje att.
Na da da: i sasegabe wea. Amola na da sinidigimu hamedei logo amoga ahoa.
