Jobs 14
1 Sjå - menneskjet, av kvinna født, det liver stutt, av uro mett.
“Munhu akazvarwa nomukadzi ane mazuva mashoma azere nokutambudzika.
2 Som blom det sprett og visnar burt, ja, lik ein skugge burt det fer.
Anobuda seruva agosvava; anotiza somumvuri, haagari.
3 Men du med honom auga held, og meg du dreg for domen din.
Ko, munotarisisa munhu akadai here? Ko, muchamuuyisa kuzotongwa pamberi penyu here?
4 Skal tru det av ein urein kjem ein som er rein? Nei, ikkje ein!
Ndianiko angabudisa chinhu chakachena kubva pane chine tsvina? Hakuna!
5 Når dagetalet hans er sett, hans månads-tal sett fast hjå deg, når du for han ei grensa drog som ei han yverskrida kann,
Mazuva omunhu akatarwa; makatema kuwanda kwemwedzi yake, mukamutarira miganhu yaasingagoni kudarika.
6 so snu deg frå, lat han få fred og ha sin dag som leigekaren!
Naizvozvo regai kumutarisa uye mumusiye ari oga, kusvikira apedza nguva yake somunhu anoshanda.
7 For treet er det endå von; um det vert det hogge, sprett det att, på renningar det vantar ikkje.
“Asi kumuti kune tariro: Kana ukatemwa, unobukirazve, uye mabukira awo matsva haasvavi.
8 Når røterne i jordi eldest, og stomnen døyr i turre mold,
Midzi yawo ingava yakwegura hayo muvhu uye hunde yawo ichifa muvhu,
9 ved dåm av vatnet skyt det knupp, fær som ein stikling grøne greiner.
asi uchabukira pakunhuhwira kwemvura ugomera somuti uchangotanga kumera.
10 Men døyr ein mann, då ligg han der; han andast, og kvar er han då?
Asi munhu anofa agoradzikwa pasi; anofema kokupedzisira uye haazovapozve.
11 Som vatnet renn ut or ein sjø, som elvi minkar, turkast ut,
Sokupera kunoita mvura mugungwa, kana kupwa nokuoma kworwizi,
12 so ligg ein mann, ris ikkje upp; til himmeln kverv, dei vaknar ikkje; ein kann’kje vekkja deim or svevnen.
saizvozvo munhu anovata pasi asingazomuki; kusvikira matenga asisiko, vanhu havazomukizve kana kumutswa pakuvata kwavo.
13 Å, gjev du gøymde meg i helheim, løynde meg, til din vreide gav seg, gav meg ein frest, og so meg hugsa! (Sheol h7585)
“Haiwa, dai mandiviga henyu muguva chete, uye mandiviga kusvikira kutsamwa kwenyu kwapfuura! Dai chete manditarira nguva, uye ipapo mugondirangarira! (Sheol h7585)
14 Tru mannen døyr og livnar att? I all min strid eg skulde vona og venta til avløysing kom.
Kana munhu akafa, angazoraramazve here? Mazuva ose okushanda kwangu kwakaoma, ndicharindira kusvikira kuvandudzwa kwangu kwasvika.
15 Eg skulde svara, når du ropa og lengta mot dine eige verk.
Muchadana uye ini ndichakupindurai; muchashuva chisikwa chamakaita namaoko enyu.
16 Men no du tel kvart stig eg tek og agtar vel på syndi mi;
Zvirokwazvo muchaverenga nhambwe dzangu ipapo, asi musingarondi chivi changu.
17 mi synd er læst i pungen inn, og på mi skuld du gøymer vel!
Kudarika kwangu kuchasungirwa musaga; muchafukidzira chivi changu.
18 Som fjellet fell og smuldrast burt, og berget frå sin stad vert flutt,
“Asi sokupfupfunyuka kunoita gomo rigoondomoka, uye sokubviswa kwedombo panzvimbo yaro,
19 Som vatnet holar steinen ut, og flaumen skolar moldi burt, so tek du ifrå mannen voni
semvura inochera mabwe, uye sokuyerera kwemvura zhinji inokukura ivhu, saizvozvo munoparadza tariro yomunhu.
20 og tyngjer honom ned for alltid. Han fer av stad; med åsyn rengd du sender honom burt frå deg.
Munomukunda kamwe chete zvachose, uye akasazovapo; munoshandura chiso chake mobva mamudzinga.
21 Han veit’kje um hans born vert heidra; han merkar ikkje um dei armast;
Kana vanakomana vake vachikudzwa, iye haazvizivi; kana vakadzikisirwa pasi, iye haazvioni.
22 Hans eigen kropp hans liding valdar, og sjæli græt for eigi sorg.»
Anongonzwa kurwadza kwomuviri wake chete, agozvichema iye pachake bedzi.”
