< Jobs 14 >

1 Sjå - menneskjet, av kvinna født, det liver stutt, av uro mett.
انسان چقدر ناتوان است. عمرش کوتاه و پر از زحمت است.
2 Som blom det sprett og visnar burt, ja, lik ein skugge burt det fer.
مثل گل، لحظه‌ای می‌شکفد و زود پژمرده می‌شود و همچون سایهٔ ابری که در حرکت است به سرعت ناپدید می‌گردد.
3 Men du med honom auga held, og meg du dreg for domen din.
ای خدا، آیا با انسانهای ضعیف بایستی اینچنین سختگیری کنی و از آنها بخواهی تا حساب پس دهند؟
4 Skal tru det av ein urein kjem ein som er rein? Nei, ikkje ein!
چطور انتظار داری از یک چیز کثیف چیز پاکی بیرون آید؟
5 Når dagetalet hans er sett, hans månads-tal sett fast hjå deg, når du for han ei grensa drog som ei han yverskrida kann,
روزهای عمر او را از پیش تعیین کرده‌ای و او قادر نیست آن را تغییر دهد.
6 so snu deg frå, lat han få fred og ha sin dag som leigekaren!
پس نگاه غضب‌آلود خود را از وی برگردان و او را به حال خود بگذار تا پیش از آنکه بمیرد چند صباحی در آرامش زندگی کند.
7 For treet er det endå von; um det vert det hogge, sprett det att, på renningar det vantar ikkje.
برای درخت امیدی هست، چون اگر بریده شود باز سبز می‌شود و شاخه‌های تر و تازه می‌رویاند.
8 Når røterne i jordi eldest, og stomnen døyr i turre mold,
اگر ریشه‌هایش در زمین فرسوده شود و کنده‌اش بپوسد، باز مانند نهال تازه نشانده‌ای به مجرد رسیدن آب از نو جوانه زده، شکوفه می‌آورد.
9 ved dåm av vatnet skyt det knupp, fær som ein stikling grøne greiner.
10 Men døyr ein mann, då ligg han der; han andast, og kvar er han då?
ولی وقتی انسان می‌میرد، رمقی در او باقی نمی‌ماند. دم آخر را برمی‌آورد و اثری از او باقی نمی‌ماند.
11 Som vatnet renn ut or ein sjø, som elvi minkar, turkast ut,
همان‌طور که آب دریا بخار می‌گردد و آب رودخانه در خشکسالی ناپدید می‌شود، همچنان انسان برای همیشه بخواب می‌رود و تا نیست شدن آسمانها دیگر برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند.
12 so ligg ein mann, ris ikkje upp; til himmeln kverv, dei vaknar ikkje; ein kann’kje vekkja deim or svevnen.
13 Å, gjev du gøymde meg i helheim, løynde meg, til din vreide gav seg, gav meg ein frest, og so meg hugsa! (Sheol h7585)
ای کاش مرا تا زمانی که خشمگین هستی در کنار مردگان پنهان می‌کردی و پس از آن دوباره به یاد می‌آوردی. (Sheol h7585)
14 Tru mannen døyr og livnar att? I all min strid eg skulde vona og venta til avløysing kom.
وقتی انسان بمیرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ من در تمام روزهای سخت زندگی در انتظار مرگ و خلاصی خود خواهم بود.
15 Eg skulde svara, når du ropa og lengta mot dine eige verk.
آنگاه تو مرا صدا خواهی کرد و من جواب خواهم داد؛ و تو مشتاق این مخلوق خود خواهی شد.
16 Men no du tel kvart stig eg tek og agtar vel på syndi mi;
مواظب قدمهایم خواهی بود و گناهانم را از نظر دور خواهی داشت.
17 mi synd er læst i pungen inn, og på mi skuld du gøymer vel!
تو خطاهای مرا خواهی پوشاند و گناهانم را پاک خواهی نمود.
18 Som fjellet fell og smuldrast burt, og berget frå sin stad vert flutt,
کوهها فرسوده و ناپدید می‌شوند. آب، سنگها را خرد می‌کند و به صورت شن درمی‌آورد. سیلابها خاک زمین را می‌شوید و با خود می‌برد. به همین گونه تو امید انسان را باطل می‌سازی.
19 Som vatnet holar steinen ut, og flaumen skolar moldi burt, so tek du ifrå mannen voni
20 og tyngjer honom ned for alltid. Han fer av stad; med åsyn rengd du sender honom burt frå deg.
او را از توان می‌اندازی و پیر و فرتوت به کام مرگ می‌فرستی.
21 Han veit’kje um hans born vert heidra; han merkar ikkje um dei armast;
اگر پسرانش به عزت و افتخار برسند او از آنها اطلاع نخواهد داشت و اگر به ذلت و خواری بیفتند از آن نیز بی‌خبر خواهد بود.
22 Hans eigen kropp hans liding valdar, og sjæli græt for eigi sorg.»
نصیب انسان فقط اندوه و درد است.

< Jobs 14 >