Jobs 14
1 Sjå - menneskjet, av kvinna født, det liver stutt, av uro mett.
Nou menm moun, se nan vant fanm nou soti. Lavi nou kout, men li pa manke traka!
2 Som blom det sprett og visnar burt, ja, lik ein skugge burt det fer.
Nou parèt tankou yon flè. Epi lamenm nou fennen. Nou disparèt tankou yon nwaj k'ap pase.
3 Men du med honom auga held, og meg du dreg for domen din.
Epi, Bondye, se sa w'ap louvri je ou gade. Se sa w'ap fè kanpe devan ou pou jije l'?
4 Skal tru det av ein urein kjem ein som er rein? Nei, ikkje ein!
Ki moun ki ka fè dlo pwòp soti nan yon sous sal? Pesonn moun.
5 Når dagetalet hans er sett, hans månads-tal sett fast hjå deg, når du for han ei grensa drog som ei han yverskrida kann,
Tan chak moun gen pou l' viv la fikse deja depi lontan. Kantite mwa li gen pou l' viv la, se nan men ou sa rete. Anyen pa ka chanje.
6 so snu deg frå, lat han få fred og ha sin dag som leigekaren!
Tanpri, wete je ou sou mwen. Kite m' pran yon ti souf. Tankou moun ki fin pase yon jounen ap travay di, kite m' pran yon ti kanpo.
7 For treet er det endå von; um det vert det hogge, sprett det att, på renningar det vantar ikkje.
Toujou gen yon ti espwa pou yon pyebwa. Yo te mèt koupe l', l'ap toujou pouse ankò, li p'ap mouri.
8 Når røterne i jordi eldest, og stomnen døyr i turre mold,
Rasin li yo te mèt fin vye nan tè a, bout chouk la te mèt fin chèch,
9 ved dåm av vatnet skyt det knupp, fær som ein stikling grøne greiner.
depi li jwenn dlo, l'ap boujonnen, l'ap pouse kreyòl.
10 Men døyr ein mann, då ligg han der; han andast, og kvar er han då?
Men moun, depi yo mouri, yo tounen kadav. Lè yo kase kòd, ou pa wè kote yo fè.
11 Som vatnet renn ut or ein sjø, som elvi minkar, turkast ut,
Letan ka cheche, larivyè ka sispann koule.
12 so ligg ein mann, ris ikkje upp; til himmeln kverv, dei vaknar ikkje; ein kann’kje vekkja deim or svevnen.
Men, kote yon moun mouri kouche a, pa gen leve pou li ankò. Poul va fè dan anvan y'a leve vivan ankò, anvan y'a leve soti nan dòmi yo a.
13 Å, gjev du gøymde meg i helheim, løynde meg, til din vreide gav seg, gav meg ein frest, og so meg hugsa! (Sheol h7585)
Si sèlman ou ta vle kache m' nan peyi kote mò yo ye a? Si ou te ka kite m' la jouk kòlè ou la fin pase? Apre sa, ou ta fikse yon dat pou chonje m' ankò. (Sheol h7585)
14 Tru mannen døyr og livnar att? I all min strid eg skulde vona og venta til avløysing kom.
Men, sa m'ap di la a? Eske moun mouri ka leve? Sa pa fè anyen. Mwen ta tann move tan sa a fin pase, jouk sa ta bon pou mwen ankò.
15 Eg skulde svara, når du ropa og lengta mot dine eige verk.
Lè sa a, ou ta rele m', mwen ta reponn ou. Ou ta kontan wè sa ou te fè ak men ou lan.
16 Men no du tel kvart stig eg tek og agtar vel på syndi mi;
Lè sa a, ou ta gade jan m'ap mache a, men, ou pa ta chonje sa m' te konn fè ki mal.
17 mi synd er læst i pungen inn, og på mi skuld du gøymer vel!
Ou ta padonnen m' peche m' yo, ou ta mare yo tout fè yon pakèt voye jete.
18 Som fjellet fell og smuldrast burt, og berget frå sin stad vert flutt,
Rive yon lè se pou mòn yo anfale, se pou wòch yo woule desann.
19 Som vatnet holar steinen ut, og flaumen skolar moldi burt, so tek du ifrå mannen voni
Rive yon lè dlo ap fin manje wòch yo, lapli ap fin bwote tout tè a desann. Konsa tou, rive yon lè ou wete tout espwa nan kè moun.
20 og tyngjer honom ned for alltid. Han fer av stad; med åsyn rengd du sender honom burt frå deg.
Ou kraze yo nèt anba men ou, epi yo mouri. Ou fè moun pa ka rekonèt yo, epi ou voye yo ale.
21 Han veit’kje um hans born vert heidra; han merkar ikkje um dei armast;
Moun fè lwanj pitit mò yo, men mò yo menm yo pa konn anyen. Moun pase yo nan betiz, men yo menm, sa pa di yo anyen.
22 Hans eigen kropp hans liding valdar, og sjæli græt for eigi sorg.»
Yon sèl soufrans yo santi se sa k'ap manje yo nan tout kò yo a. Se pou tèt pa yo ase y'ap plenyen!
