Jobs 13

1 Ja, allting hev mitt auga set og øyra høyrde og forstod;

“Mʼani ahu eyinom nyinaa, mʼaso ate, na ate ase.

2 alt det de veit, det veit eg og; for dykk eg ei tilbake stend.

Nea wunim no, me nso minim; wonyɛ abomfiaa mma me.

3 Men eg til Allvalds Gud vil tala, med Gud eg vil til retten ganga;

Nanso mepɛ sɛ mekasa kyerɛ Otumfo no na mekyerɛkyerɛ mʼasɛm mu kyerɛ Onyankopɔn.

4 Men de vil dekkja til med lygn, er berre ugagnslækjarar.

Mode atoro mmom na asra me ho; mo nyinaa moyɛ ayaresafo a munsi hwee!

5 Å, gjev de vilde tegja still, so kunde det for visdom gjelda.

Sɛ mobɛyɛ komm koraa a ɛno na ɛbɛyɛ nyansa ama mo!

6 Høyr på den skrapa eg vil gjeva, merk når mi lippa åtak gjer!

Afei muntie mʼano asɛm; muntie mʼanoyi.

7 Vil de forsvara Gud med lygn? Vil de hans sak med urett verja?

Mobɛka amumɔyɛsɛm ama Onyankopɔn ana? Mobɛka nnaadaasɛm ama no ana?

8 Vil de for honom gjera mismun, og spela Guds sakførarar?

Mobɛkyea mo aso ama no? Mobɛka Onyankopɔn asɛm ama no ana?

9 Gjeng det dykk vel, når han dykk prøver? Kann de han narra som eit mennesk’?

Sɛ ɔhwehwɛ mo mu a, ebesi mo yiye ana? Mubetumi adaadaa no sɛnea modaadaa nnipa no ana?

10 Han skal so visst dykk straffa strengt, um de slik mismunn gjer i løynd.

Sɛ mokyeaa mo aso wɔ kokoa mu a, sɛnea ɛte biara, ɔbɛka mo anim

11 Med høgdi si han skræmar dykk, hans rædsla yver dykk skal falla.

Nʼanuonyam mmɔ mo hu ana? Ne ho suro ntɔ mo so ana?

12 Og dykkar kraft-ord vert til oska, og dykkar prov til blaute leir.

Mo kasatɔmmɛ yɛ mmɛbu a ɛte sɛ nsõ; mo anoyi yɛ dɔte twann anoyi.

13 Teg stilt, lat meg tala ut, so fær det gå meg som det kann!

“Monyɛ komm mma menkasa; na nea ɛbɛyɛ me biara mmra me so.

14 Kvi skuld’ eg ta mitt kjøt i tenner? Og halda livet mitt i handi?

Adɛn nti na mede me ho to amane mu na mede me nkwa to me nsam?

15 Han drep meg, ei eg ventar anna, mi ferd for han lik’vel eg hævdar.

Ɛwɔ mu sɛ okum me de, nanso ne so na mʼani bɛda; ampa ara medi mʼakwan ho adanse wɔ nʼanim.

16 Men ogso det skal hjelpa meg; hjå han fær ingen urein møta.

Nokware, eyi na ɛbɛyɛ me nkwagye, efisɛ nea onsuro Onyankopɔn no rentumi nkɔ nʼanim!

17 So høyr då det eg segja vil; lat meg for dykkar øyro tala!

Muntie me nsɛm yi yiye; monyɛ aso mma nea meka.

18 Eg saki hev til rettes lagt; eg skal få rett, det veit eg visst.

Afei a masiesie me nkurobɔ yi, minim sɛ medi bem.

19 Kven er det som med meg kann strida? Eg skulde tegja stilt og døy.

Obi betumi abɔ me kwaadu ana? Sɛ ɛte saa de a, anka mɛyɛ komm na mawu.

20 Tvo ting må du spara meg for; då løyner eg meg ikkje for deg:

“Onyankopɔn, yɛ saa nneɛma abien yi pɛ ma me, na afei meremfa me ho nhintaw wo:

21 Di hand lyt burt frå meg du taka, lat ei di rædsla skræma meg!

Yi wo nsa fi me so kɔ akyirikyiri, na gyae wo ho hu a wode hunahuna me no.

22 Stemn meg so inn! eg stend til svars; eller eg talar og du svarar.

Ɛno de, samena me na mɛba, anaa ma menkasa na bua me.

23 Kor mange brot og synder hev eg? Seg meg mi misgjerd og mi synd!

Mfomso ne bɔne dodow ahe na mayɛ? Kyerɛ me me mfomso ne me bɔne.

24 Kvifor vil du di åsyn løyna og for ein fiend’ halda meg?

Adɛn nti na wode wʼanim asie me na wudwen sɛ meyɛ wo tamfo?

25 Vil eit burtblåse blad du skræma? Forfylgja du eit visna strå? -

Wobɛyɛ ahaban a mframa rebɔ no ayayade ana? Wobɛtaa ntɛtɛ a awo ana?

26 Når du idømer meg slik straff og let meg erva ungdoms synder

Wokyerɛw sobo a ɛyɛ yaw tia me, na woka me mmabunmmere mu bɔne nyinaa gu me so.

27 og legg i stokken mine føter, og vaktar alle mine vegar, slær krins um mine foteblad.

Wode nkyehama gu mʼanan; wohwɛ mʼanammɔnkwan nyinaa so yiye na wode agyiraehyɛde ayeyɛ mʼanammɔn mu.

28 Og det mot ein som morkna er, lik klædeplagg som mol et upp.

“Enti onipa nkwa sa te sɛ ade a aporɔw, te sɛ atade a nwewee adi.